50% προπονητής, 50% τεχνικός διευθυντής, 100% έξυπνος μάνατζερ (Sportday / Αλ.Σπυρόπουλος)

Το πρώτο τετράμηνο του Σόλιντ στον Ολυμπιακό, από το καλοκαίρι έως και τον καιρό των δύο παιχνιδιών Τσάμπιονς Λιγκ κατά της Ολιμπίκ Λιόν, δεν φαινόταν να είναι απολύτως ξεκάθαρο τι ήθελε το κλαμπ από τον προπονητή. Ποια ήταν η περιγραφή καθηκόντων; Τι του ζητούσαν να κάνει;

Να διαχειριστεί ό,τι παρέλαβε (ομάδα που κατέκτησε νταμπλ, μάζεψε δέκα πόντους στον όμιλο, έπαιξε δύο γύρους στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ) δίχως να πειράξει τίποτα; Ή αυτό που παρέλαβε να το αλλάξει (διότι, ενδεχομένως, ένας κύκλος έκλεισε κι η ΠΑΕ αποφάσισε πως ένας άλλος κύκλος ήρθε η ώρα να ανοίξει);

Το μόνο που δημοσίως του επισημάνθηκε, μεταξύ σοβαρού και αστείου μεν, με κάθε επισημότητα δε, είναι ότι ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ 2006-2007 γίνεται στην Αθήνα. Το 2005-2006, όμως, τι; Το μόνο που ο ίδιος, τότε, βρήκε δημοσίως να εξαγγείλει, ήταν ότι η ομάδα θα σκοράρει πιο πολύ.

Πέρυσι στο πρωτάθλημα έβαλαν 54 γκολ. Υποσχέθηκε περισσότερα. Ηδη με 41, σε 19 αγωνιστικές, πηγαίνουν (περίπατο!) για 60-65. Η υπόσχεση (δίχως να ξεχνάμε ότι οι πάσης φύσεως πιέσεις φέτος, σε σχέση με πέρυσι, είναι πολύ μικρότερες) θα γίνει πραγματικότητα, εύκολα. Τα υπόλοιπα, ο Νορβηγός θα τα ανακάλυπτε μονάχος.
Την κόκκινη ψύχωση, ευτυχώς γι' αυτόν, την οσμίστηκε εγκαίρως. Ο Κάτανετς, που όλο αυτό του φαινόταν εξωκοσμικό και απορούσε, πήρε τα παπούτσια στο χέρι με το πρώτο και κατέληξε (ύστερα από μακρά δοκιμασία στην ανεργία) εκλέκτορας στην ΠΓΔΜ!

Ο Σόλιντ στην πορεία –και αφού στην Ευρώπη άρχισε να μαζεύει (1+3) πόντους, μόνον όταν όλα είχαν χαθεί– ανακάλυψε μια κάποια χρυσή τομή: άλλαξε (απ' ό,τι παρέλαβε) το σύστημα, αλλά το έπραξε δίχως να ενοχλήσει, είτε τους εκτιμά είτε όχι και τόσο, τους παίκτες.
Για αρχή, λοιπόν, απλώς ανακοίνωσε (δεν συζήτησε, πολύ περισσότερο δεν το... διαπραγματεύθηκε) πώς θα παίζουν: 4-3-3. Καλός τρόπος να δείξει κανείς ποιος είναι το αφεντικό. Το πέρασε, σε γενικές γραμμές, αναίμακτα. Δίχως να μοιραστεί την εξουσία του στο ποδοσφαιρικό τμήμα με παίκτες που (ήταν, ίσως, μαθημένοι να) έχουν ένα λόγο παραπάνω.

Ήταν το ένα σκέλος, η επιβολή του 4-3-3. Το δεύτερο είναι ποιοι θα το παίξουν όπως εκείνος το 'χει μες στο μυαλό του (και στο βιβλίο του). Αυτό, το... άφησε για (από) του χρόνου. Ξεκίνησε κιόλας να το σχεδιάζει αχνά, σαν σκαρίφημα. Αλλά δεν θα ήταν σοφό, εκ μέρους του, να το εκβιάσει εδώ και τώρα, ανεξαρτήτως κόστους. Ειδάλλως, θα πήγαινε γυρεύοντας.

Αποφάσισε η φετινή χρονιά να είναι η προσωπική επένδυσή του, ώστε να κατακτήσει (τον πρόεδρο και) το δικαίωμα να δώσει σ' αυτό που έχει μες στο μυαλό του σάρκα και οστά από την επόμενη περίοδο. Είναι η φάση του δεύτερου τετραμήνου του Σόλιντ στον Ολυμπιακό.

Η τακτική είναι το 4-3-3. Η τακτική, επίσης, είναι να 'χει όλους τους (παλαιούς) παίκτες λίγο ως πολύ ευχαριστημένους. Να παίζουν όπως θέλει, αλλά και να μη τους πολυσκοτίζει, εάν ξεφεύγουν μερικούς... πόντους, άντε και μέτρα, απ' αυτό που θέλει.
Το παν, τώρα, είναι να τους αφήνει να του παίρνουν τα παιχνίδια και τους βαθμούς. Κι έπειτα αυτός, με τους βαθμούς στα χέρια, να απολαμβάνει την άνεση να υποδεικνύει τις κινήσεις του άμεσου μέλλοντος. Αν όχι και να τις απαιτεί. Οι πρώτες αγορές, από χειμώνα για το καλοκαίρι, είναι ξεκάθαρος και απτός καρπός της πολιτικής του.

Το τρίτο τετράμηνο, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, θα κυλήσει όπως το δεύτερο. Η νοοτροπία ανωτερότητας των «κόκκινων» (έναντι των «κίτρινων» ή των «πράσινων») παικτών δίνει στον Σόλιντ το περιθώριο που δεν έχουν ο Μαλεζάνι ή ο Φερνάντο Σάντος: να αφήνει πράγματα επάνω τους. Θα 'ναι τρελός ο Σόλιντ να παρέμβει τούτη την περίοδο και να το... χαλάσει, όταν έρχονται (εκτός απ' την ΑΕΚ σήμερα, μετά) η Τούμπα, η Ξάνθη, το Καυταντζόγλειο, τρία ματς με τη Λάρισα (εκ των οποίων, το δεύτερο και το τρίτο στο Αλκαζάρ), πιθανόν ο τελικός Κυπέλλου.

Σας φαίνεται για παλαβός; Εμάς, πάλι, καθόλου. Εμάς, αυτή την εποχή στον Ολυμπιακό, ο Σόλιντ μας φαίνεται 50% προπονητής για το σήμερα, 50% τεχνικός διευθυντής για το αύριο, 100% έξυπνος μάνατζερ για το... πάντοτε! Με τα αποτελέσματα που (έχει βάλει και) του φέρνουν οι σημερινοί παίκτες, κερδίζει την ησυχία του να προγραμματίσει ποιοι θα 'ναι οι αυριανοί, που... θα αντικαταστήσουν τους σημερινούς.

Μοιάζει (έως) μεγαλοφυές.