Πολλά βάζεις, πολλά παίρνεις. Ένα πρωτάθλημα (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Λεπτά πριν από τη λήξη του ματς, με τον Ολυμπιακό δύο γκολ μπροστά και δέκα παίκτες, η μπάλα έφτασε στα πόδια του Βασίλη Λάκη. Έπειτα από δοκάρι και με τον Νικοπολίδη εκτός θέσης. Ο Λάκης σούταρε στο τέρμα του Ολυμπιακού. Δυνατά και ακριβώς στη μέση. Ο Νικοπολίδης προλαβαίνει να γυρίσει και να αποκρούσει κοντά στη γραμμή, στο στυλ που οι βολεϊμπολίστες αποκρούουν μια μπαλιά που φεύγει. Μετά κάποιος αποκρούει και η φάση περνάει στην ιστορία ως ενέργεια του τερματοφύλακα.

Στο τέλος του ματς η μπάλα φτάνει στα πόδια του Κωνσταντίνου. Ακολουθώντας την πορεία, ο Κωνσταντίνου πασάρει στον Ριβάλντο. Βρίσκοντας τον Σορεντίνο στη μέση της διαδρομής με κατεβασμένα τα τερματοφυλακικά του βρακιά, ο Ριβάλντο σκάβει την μπάλα, που καταλήγει στα δίχτυα. Η φάση περνάει στην ιστορία ως το τρίτο γκολ του Ολυμπιακού σε μια χρονιά που από τη δεκαετία του '70 κερδίζει όλα τα ντέρμπι. Ήταν η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες. Μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, που, έχοντας κατακτήσει τα πάντα, οι ποδοσφαιριστές της μπορούν να ρισκάρουν γνωρίζοντας ότι το λάθος δεν σημαίνει τίποτα. Από την άλλη, ομάδα που, επειδή γνωρίζει ότι το ματς είναι το άπαν, παίζει με την ψυχή στο στόμα. Και φυσικά, όταν η ψυχή είναι τόσο κοντά στην έξοδο, κάποια στιγμή θα την κάνει.

Προπονητικά, όπως στο σκάκι, οι δύο πύργοι των ομάδων θυσιάστηκαν με ανταλλαγή δύο πιόνια. Ο Λυμπερόπουλος, που παραδοσιακά ο Ανατολάκης τον έχει, εξαφανίστηκε. Το ίδιο ο Κωνσταντίνου, ανάμεσα στον Αλεξόπουλο και τον Τσιρίλο. Μέχρις εδώ η παρτίδα ήταν στα ίσια. Από εκεί και πέρα, όμως, η διαφορά βρισκόταν στην ποιότητα. Γιατί το ποδόσφαιρο δεν είναι σκάκι και οι ποδοσφαιριστές δεν είναι πιόνια. Πιθανότατα σήμερα ο Κώστας Κατσουράνης να πάρει τα εύσημα του Φερνάντο Σάντος για το πόσο καλά ακολούθησε τις οδηγίες του. Επίσης ο Ριβάλντο μπορεί να μην ακολούθησε τις οδηγίες του Σόλιντ. Από τη μία όμως πλευρά έχεις τον ποιοτικότερο παίκτη της ΑΕΚ να αχρηστεύεται σε αμυντικό ρόλο και τον ποιοτικότερο του Ολυμπιακού να κάνει το παιχνίδι του. Το σημαντικότερο, κάνοντας το παιχνίδι του με βοήθειες. Γιατί ο Εμερσον ήταν το επιθετικό χαφ της ΑΕΚ, αλλά χωρίς βοήθειες από τα χαφ είχε μόνο τη δυνατότητα να σπάει την μπάλα στο πλάι. Ο Ριβάλντο είχε βοήθειες και από τον Τουρέ και λιγότερο από τον Στολτίδη. Ανάμεσα στις ομάδες δεν υπήρχε μόνο διαφορά ποιότητας παικτών, αλλά και προπονητών.

«Πολλά βάζεις, πολλά παίρνεις», λένε στον τζόγο. Ο Σόλιντ έβαλε πολλά, στέλνοντας δύο και τρία χαφ μπροστά, και παίρνει πολλά. Ο Σάντος έβαλε ένα τσιπάκι. Απλώς το έχασε. Αλλά ακόμα και να κέρδιζε, δεν θα έπαιρνε παρά ένα τσιπάκι. Ο Σόλιντ παίρνει το πρωτάθλημα, ένα στόχο που η ΑΕΚ δεν έδειξε ότι έχει τα κότσια και την ποιότητα να διεκδικήσει.