Αναζητούνται σούπερ ήρωες, οέο (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει μια σοβαρή έρευνα για το τι συμβαίνει με τον πάγκο της Καλλιθέας. Αναλαμβάνει ο Αναστόπουλος και σ' ένα μήνα σηκώνεται και φεύγει και πάει στα Γιάννενα, που δεν είχαν να πληρώσουν ούτε δυο παπούτσια πάνινα, γιατί αυτά που φοράει ο κόουτς είναι ακριβά. Πάει ο Λεμονής κι ένα πρωί ανεξήγητα λέει αντίο. Πάει ο Καρούλιας, φεύγει και ανάθεμα κι αν ξαναδούλεψε ποτέ του. Πάει ο Ντούμι Ντουμιτρέσκου κι έτσι ξαφνικά βρίσκεται στον ΠΑΟΚ.

Η μόνη λύση είναι ο προπονητής της Καλλιθέας να γίνει σαν τον Μπάτμαν. Να είναι το πρωί προπονητής της Καλλιθέας, ταπεινός, σεμνός και απλός εκατομμυριούχος Μπρους Γουέιν και το βράδυ σούπερ ήρωας και να προπονεί όποια άλλη ομάδα καίγεται και αναζητεί βοήθειες υπερφυσικές που οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να προσφέρουν. Ελπίζω τώρα να καταλάβατε το νόημα του σκίτσου στο κέντρο της σελίδας. Οχι τίποτε άλλο, αλλά θα μπορούσε να υπάρξει η παρανόηση ότι ο Ντουμιτρέσκου έγινε σούπερ ήρωας για να βρει τον Μάκη και να του ανταποδώσει τις μπούφλες.

Έχει πάντως ένα καλαμπούρι η ανακοίνωση του αδίκως εγκαταλελειμμένου Σαλευρή –ειδικά στο σημείο που γράφει ότι «η ΠΑΕ Καλλιθέα λυπάται για τη συμπεριφορά των διοικούντων τον ΠΑΟΚ, που λειτουργούσαν ως κυνηγοί κεφαλιών εισάγοντας νέα ήθη στο ελληνικό πρωτάθλημα». Ηρεμήστε, ρε παιδιά: δεν θέλουν να τον αποκεφαλίσουν τον Ντούμι -για προπονητή τον χρειάζονται…

Ελπίζω, πάντως, τώρα που ο Ρουμάνος θα πάει στη Σαλονίκη, να είναι ήσυχος και να καθίσει φρόνιμα. Οταν έφυγε από τον Ακράτητο και πήρε το γραφείο του ο βοηθός του Δημήτρης Μπαρμπαλιάς, βρήκε ένα χαρτί με γυναικεία ονόματα (του στυλ Νάντια, Ολγα, Σβετλάνα, Νατάσα κ.λπ.) και πολλά τηλέφωνα. Τι δουλειά έκαναν τα κορίτσια, δεν ξέρω. Πάντως, στο τηλέφωνο όλες έλεγαν ότι έρχονται στον χώρο σου για γνωριμία με διάθεση να σου εξηγήσουν τα πάντα -και τι δουλειά κάνουν και πώς την κάνουν και όλα. Ορεξη να υπάρχει, αν και ποιος έχει όρεξη για γυναίκες σήμερα.

Ξεκίνησα με προβληματισμούς και με τέτοιους θα συνεχίσω. Αυτό το σεμινάριο των Ελλήνων προπονητών στο οποίο μίλησαν οι ξένοι που δουλεύουν στην Ελλάδα γιατί έγινε; Για να τρομοκρατηθούν οι οπαδοί των ομάδων;

Σταχυολογώ κάποιες απόψεις:

Τροντ Σόλιντ: «Στο Τσάμπιονς Λιγκ πρέπει πρώτα να περπατάμε και μετά να τρέχουμε. Δυστυχώς φέτος δεν καταφέραμε να περάσουμε στην επόμενη φάση. Ημασταν, πάντως, καλοί και είχαμε ελπίδες».

Αποκωδικοποίηση: «Με τους παίκτες που έχει ο Ολυμπιακός, το να περιμένεις ότι θα τρέχει η ομάδα του χρόνου είναι όνειρο. Θα κλατάρει κανένας και θα τον τρέχουμε για μπαϊπάς. Καλύτερα να μάθουν να περπατάνε για να γλιτώσουμε τα διαστρέμματα. Αν σταματήσουν και τις προπονήσεις, ο καθένας τους θα γίνει 90 κιλά. Φέτος είχαμε ελπίδες. Δεν έχετε ακούσει που λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία;».

Φερνάντο Σάντος: «Για τον Κατσουράνη θα σας πω ότι προτιμώ τους παίκτες που και στο 50% μπορούν να δώσουν πολλά στην ομάδα. Στην Μπαρτσελόνα, για παράδειγμα, θα προτιμούσα να έχω 20 Κατσουράνηδες παρά 11 Ροναλντίνιο».

Τ’ ακούς αυτά, είσαι «Ενωσίτης» και πικραμένος και ψάχνεις χάπια. Το ίδιο κάνεις βέβαια κι αν είσαι οπαδός της Μπάρτσα. Χάπια ψάχνεις. Οχι για σένα, αλλά για να τα δώσεις στον Σάντος…

Αλμπέρτο Μαλεζάνι: «Μια ομάδα πρέπει να ξέρει να αμύνεται, να έχει ισορροπία. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό σπορ, πρέπει να δουλεύονται πολλές φιλοσοφίες και αντιλήψεις».

Ο Αλμπέρτο είναι ο καλύτερος όλων. Μετά την αέναη προσπάθεια να καταλήξει φέτος σ' ένα σύστημα ή έστω μια ενδεκάδα, του χρόνου υπόσχεται νέες φιλοσοφικες αναζητήσεις. Μετά το 3-4-3, το 4-4-2 και το 4-3-3, ετοιμάζεται ο ΠΑΟ του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Λακάν, του Καρλ Μαρξ. Καλά να είμαστε…

(Το λέω για τους φίλους του ΠΑΟ, που νομίζουν ότι φέτος τα είδαν όλα. Δόξα τω Θεώ, το ρεπερτόριο του Αλμπέρτο είναι ανεξάντλητο...)

Οπως φυσικά και το ρεπερτόριο της αθλητικογραφίας.
Η χθεσινή μέρα αναλώθηκε κυρίως στην αναζήτηση των λόγων που έφεραν το τελικό αποτέλεσμα στο ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό.

Εντυπωσιακή υπήρξε κυρίως η παρέμβαση-τοποθέτηση του Νάσου Τσαγκανέλη, του μεγάλου αρθρογράφου της «Ωρας για Σπορ», με τίτλο «Κύριοι, ως εδώ».

Γράφει χαρακτηριστικά: «Οσο ο Ολυμπιακός δεν τελειώνει ούτε ένα παιχνίδι (νισάφι πια, συμπληρώθηκε δεκαετία) χωρίς το κυνικό σπρώξιμο των διαιτητών της σφυρίχτρας, εγώ δεν θα πω ποτέ ότι είναι ανώτερος από καμία άλλη ομάδα. Ούτε από τον Ακράτητο...».

(Προφανώς ο Ακράτητος χρησιμοποιείται ως παράδειγμα τυχαία και όχι γιατί ο Μάκης είναι ένας μεγάλος φίλος της ΑΕΚ και ένας πρώην πρόεδρος. Το διευκρινίζω, για να μη δημιουργούνται εντυπώσεις...)

«Αυτή την απάντηση δίνω στους κυρίους Ντέμη Νικολαΐδη και Ιλια Ιβιτς που έσπευσαν, σε ώρες συμφοράς για εκατομμύρια ΑΕΚτσήδες, να υμνολογήσουν την ανωτερότητα της ομάδας του κάθε Τσίκινη και να εγκωμιάσουν τους έμπειρους παίκτες που έχει».

(Ελπίζω να γίνεται κατανοητό ότι κατά τον αρθρογράφο η ΑΕΚ έχασε από τη διαιτησία. Είναι όμως έτσι; Οχι απαραίτητα! Γιατί λίγο πιο κάτω ο Τσαγκανέλης, ως άλλος Φον Τρίερ που αρνήθηκε το Δόγμα του, καταγγέλλει:)

«Είναι κατάντημα να προηγούνται οι δημόσιες σχέσεις του Ιβιτς και του Νικολαΐδη και να περιφρονείται η αξιοπρέπεια της ΑΕΚ. Ομως, μιας και προκαλούν (σ.σ. γιατί και ποιον μην το ρωτάτε…), τους ερωτώ. Πρώτον, νομίζουν ότι είναι και οι δύο εκτός ευθυνών για το φάντασμα–ΑΕΚ που κατέβηκε στο γήπεδο; (…) Δεύτερον, ο Κώστας Κατσουράνης που, κατά τον κύριο Νικολαΐδη, μας κάνει χάρη που παίζει στην ΑΕΚ είναι έμπειρος ή άπειρος που δεν ακούμπησε την μπάλα; (...) Τρίτον, ο Βλάνταν Ιβιτς είναι έμπειρος ή άπειρος και τι προσφέρει στην ομάδα; (…)».

Ομολογώ ότι άρχισα να χάνομαι. Πιθανότατα ο Τσαγκανέλης εννοεί ότι η ΑΕΚ μπορούσε να κερδίσει τον Ολυμπιακό με μια ομάδα που ήταν φάντασμα του εαυτού της (όπως χαρακτηριστικά αναφέρει) και που ταυτόχρονα είχε στις τάξεις της έναν Κατσουράνη περιπατητή και έναν Ιβιτς ανύπαρκτο (όπως καταγγέλλει), αλλά τη σταμάτησε ο Τσίκινης, ο οποίος έσπρωξε κυνικά τον Ολυμπιακό! Ομολογώ ότι τέτοια τουρμπιγιόν σκέψη είχα να ακούσω από τον καιρό που ο Μιχάλης Τροχανάς εμφανιζόταν στη «Δίκη» του Θωμαΐδη και εξηγούσε πώς θα γίνει η εταιρεία λαϊκής βάσης της ΑΕΚ με μεγαλομέτοχο τον ίδιο…

Πάντως, ο Τσαγκανέλης βάζει πραγματικά το μαχαίρι στο κόκαλο στο φινάλε του άρθρου του: «Συνιστώ στον κύριο Νικολαΐδη να εγκαταλείψει το λουδοβίκειο στυλ του υπέρτατου κριτή και να προχωρήσει επιτέλους ενώπιος ενωπίω στην αυτοκριτική του, αν μπορεί να την κάνει. Ας αφήσει επιτέλους τον βερμπαλισμό του ποιος είναι ανώτερος και ποιος κατώτερος των περιστάσεων. Ως προς την προστασία της ομάδας είναι μόνο ο ίδιος και κανένας άλλος».

Χθες έψαχναν στην εφημερίδα να βρουν πού είναι ο Νικολαΐδης οέο. Αργά το απόγευμα κυκλοφόρησε ότι έχει πάει στο Λονδίνο με τη Δέσποινα Βανδή για να κάνει αυτή τα ψώνια της (έχει και εκπτώσεις...) και να δει αυτός το Τσέλσι–Μπαρτσελόνα. Ομως η αλήθεια είναι άλλη: ο Ντέμης πρέπει να διάβασε Τσαγκανέλη και τυφλωμένος από τις ευθύνες του αυτοεξορίστηκε…