Μόνη λύση για την ΑΕΚ, να φύγει ο Φιλίππου (Sportday / Φίλιππος Συρίγος)

Γιάννης Φιλίππου, πρόεδρος της ΑΕΚ, είναι ένα από τα λίγα αφεντικά του μπάσκετ που κέρδισαν κατά το παρελθόν την εκτίμησή μου για τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύτηκαν στον χώρο. Ανθρωπος με αρχές και προσήλωση στο φίλαθλο πνεύμα, κατάφερε να πάει κόντρα στο ρεύμα και να ξεχωρίσει σε εποχές που κανένας από τους συναδέλφους του δεν «απείχε από το πάρτι των ζουρλών», το οποίο μόνο αυτός τόλμησε να καταγγείλει και απερίφραστα να καταδικάσει.

Επί σειρά ετών ο Γιάννης Φιλίππου, δεδηλωμένος εχθρός του παρασκηνίου, σταθερός πολέμιος των μεθόδων που χρησιμοποιούσαν οι οργανωμένοι οπαδοί και αδέσμευτη φωνή, γεμάτη λογική και ρεαλισμό, στον χώρο των λεγόμενων παραγόντων -δεν το κρύβω- αντιπροσώπευε μια ελπίδα για την καθιέρωση ενός νέου μοντέλου, πρώτα στο μπάσκετ και μετά σε ολόκληρο τον αθλητισμό.

Παράλληλα, δίνοντας τον δικό του αγώνα αρχών και ηθικής, δεν στερήθηκε και κάποιες αγωνιστικές επιτυχίες (Κύπελλο Κυπελλούχων, πρωτάθλημα Ελλάδας, τελικός Πρωταθλητριών), που από τη μία του έδιναν κουράγιο να συνεχίσει, αλλά από την άλλη μπορούσε να θεωρηθούν σταγόνες στον ωκεανό του χρόνου που είχε διαθέσει και του χρήματος που είχε δαπανήσει.

Το βέβαιο είναι ότι κάποια στιγμή ο Γιάννης Φιλίππου άρχισε να κουράζεται και να απογοητεύεται κυρίως, γιατί, όπως ο ίδιος εξήγησε, οι προσπάθειές του δεν τύγχαναν αναγνώρισης και ανταπόκρισης από τον κόσμο της ομάδας και ιδιαίτερα τους οργανωμένους οπαδούς της.

Πριν από μήνες έφτασε στο αμήν και δήλωσε ότι θα φύγει, παρ' ότι η ΑΕΚ τα πήγε μια χαρά και στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη. Λέγεται ότι δεν μπορούσε να χωνέψει τα λεφτά που τον έβαλαν να πληρώσει για την τραγική μεταγραφή του Ταπούτου και την ανεξήγητη συμπεριφορά ορισμένων οπαδών στον τελευταίο αγώνα των πλέι οφ, με στόχο (μεταξύ άλλων...) τον γιο του Δημήτρη.

Η είδηση της αποχώρησής του έσκασε σαν βόμβα στον χώρο του μπάσκετ και ειδικότερα της ΑΕΚ, η οποία ξαφνικά αντιμετώπιζε τον κίνδυνο της διάλυσης. Τελικά η απειλή (γιατί περί απειλής επρόκειτο και όχι περί απόφασης...) δεν πραγματοποιήθηκε. Αγνωστο γιατί, αλλά δυστυχώς η παραμονή του Γιάννη Φιλίππου αποδείχτηκε χειρότερη και από την αποχώρηση που είχε αναγγείλει...

Με βάση τα όσα έκανε από τη στιγμή που άλλαξε γνώμη και παρέμεινε στο τιμόνι της ΑΕΚ, μπορεί να υποθέσει κανείς ότι με την αναγγελία της δήθεν αποχώρησής του θέλησε να τρομάξει τον κόσμο της ΑΕΚ, έτσι ώστε να μην αντιδράσει στα σκληρά μέτρα λιτότητας που ήδη ήταν αποφασισμένος να επιβάλει. Μπορεί...

Το βέβαιο είναι ότι το αφεντικό της ΑΕΚ και της ΦΑΓΕ όταν έλεγε ότι θα φύγει φρόντισε να κάνει γνωστό το ποσό που του κόστισε η μέχρι τότε ενασχόλησή του με το μπάσκετ. Είκοσι εκατομμύρια ευρώ! Προς στιγμήν φάνηκε σαν να σκόπευε να τα διεκδικήσει από κάποιον υποψήφιο αγοραστή. Υστερα από λίγο, όμως, όταν είδε ότι στην πιάτσα δεν κουνήθηκε ούτε φύλλο άλλαξε γραμμή πλεύσης και ακολούθησε εκείνη της σιωπηρής παραμονής.

Επίσης, βέβαιο είναι ότι ο Φιλίππου παραμένοντας στην ΑΕΚ της συμπεριφέρθηκε σαν να ήθελε να την τιμωρήσει.
Ξεπούλησε έναντι πινακίου φακής τον Ζήση, έστειλε τον Χατζή στον Ολυμπιακό. Η ομάδα, που τα προηγούμενα χρόνια είχε χάσει κατά σειρά τους Τσακαλίδη, Κακιούζη, Ντικούδη, δεν είχε άλλες αντοχές. Αλλωστε, αυτοί οι τρεις, που ήδη είχαν φύγει, μαζί με τους άλλους δύο που έφυγαν το περασμένο καλοκαίρι συγκροτούσαν μια πεντάδα την οποία θα ζήλευε οποιαδήποτε ομάδα στην Ευρώπη.

Εν γνώσει της κατάστασης που ήθελε να διαμορφώσει, το αφεντικό της ΑΕΚ προσέλαβε ως προπονητή τον άνθρωπο των ειδικών αποστολών. Τον Λευτέρη Κακιούση, λαμπρό συνεργάτη του Παναγιώτη Γιαννάκη στην Εθνική, που επί σειρά ετών έβγαζε από τη μύγα ξίγκι στον Ηρακλή και οδηγούσε τον «Γηραιό» από τον έναν άθλο στον άλλον!

Ομως το μπάσκετ δεν ήταν απλώς λιτό. Οχι, ήταν κατοχικό. Κατά συνέπεια, υποχρέωνε τον προπονητή και τους συνεργάτες του να πορευθούν με παίκτες που αποτελούσαν ανεμομαζώματα και ανεμοσκορπίσματα. Παρ' όλα αυτά, ο Κακιούσης και οι συνεργάτες του το έκαναν αρχικά το θαύμα τους. Κόντεψαν να νικήσουν τον Παναθηναϊκό, έπαιξαν για ένα διάστημα ωραίο μπάσκετ, ξεκίνησαν με νίκη στην Ευρωλίγκα. Μέχρις εκεί όμως...

Πολύ γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι η στελέχωση της ομάδας ήταν ανεπαρκέστατη για το βάρος δύο διοργανώσεων και τα πράγματα έκαναν δραματική τούμπα όταν ο δεύτερος Αμερικανός, ο Τσάλμερς, μπήκε στην ομάδα και αντί να τη βοηθήσει, της άλλαξε τα φώτα. Αποτυχία; Ναι, ασφαλώς. Αλλά όταν αποφασίζεις για έναν παίκτη όχι με βάση την αξία του, αλλά με βάση το πόσο φθηνός είναι, ξέρεις ότι είναι πολύ πιθανό να την πατήσεις...

Κάποια στιγμή, αφού είχε γίνει το κακό, ο Τσάλμερς έφυγε. Μαζί του και ο Ισραηλινός Ταμίρ. Και τότε, ω του θαύματος, η διοίκηση αποφάσισε: η ομάδα θα πορευτεί με τους παίκτες που έχει. Ηταν που ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε κι ο γάιδαρος.

Στο τελευταίο ματς της Ευρωλίγκας, στις εξέδρες του γηπέδου Γαλατσίου ήταν δεν ήταν 200 άτομα. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, το ματς ήταν αδιάφορο... Με τον Αρη όμως; Αναλογικά, τα ίδια και χειρότερα. Εικόνα πλήρους απογοήτευσης και παρακμής, που όμως δεν εμπόδισε (και του Αρη βοηθούντος...) παίκτες και προπονητές της ΑΕΚ να πετύχουν μια απρόσμενη νίκη!

Δεν ξέρω αν ο Γιάννης Φιλίππου πιστεύει ότι αυτή η νίκη δικαίωσε τις επιλογές του και έσωσε την παρτίδα. Γενικά δεν ξέρω πώς σκέπτεται και πού ακριβώς το πάει αυτή την εποχή ο πρόεδρος της ΑΕΚ. Για εκείνο που είμαι βέβαιος είναι ότι με την τακτική που ακολουθεί:

1. Ακυρώνει τα όσα έκανε γι' αυτή την ομάδα τα δέκα προηγούμενα χρόνια.
2. Απομακρύνει από το πλευρό της ΑΕΚ και τους πιο ορκισμένους πιστούς της -τους τελευταίους των Μοϊκανών.
3. Προσβάλλει την ιστορία του μεγάλου αυτού συλλόγου και ναρκοθετεί πλήρως το μέλλον της ομάδας μπάσκετ.

Με λίγα λόγια, δεν έχει κανένα νόημα και για τον ίδιο να παραμένει στην ηγεσία της Καλαθοσφαιρικής Ανώνυμης Εταιρείας και να κάνει αυτά που κάνει...

Η λύση, εφόσον δεν είναι πρόθυμος πια να καταθέσει ούτε λεφτά ούτε συναισθήματα, είναι μία: να προετοιμάσει προσεκτικά την έξοδό του και το καλοκαίρι να αποχαιρετήσει τα πλήθη, που εδώ και καιρό απέχουν συστηματικά από τους αγώνες της ομάδας.

Οσο για το μέλλον της ΑΕΚ, κάποιος θα βρεθεί, κάτι θα γίνει. Ιδίως αν ο Γιάννης Φιλίππου αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και δεν θελήσει να εισπράξει, ούτε κατά ένα μέρος, τα λεφτά που ανεπιτυχώς επένδυσε στην «κιτρινόμαυρη» ομάδα. Διαφορετικά, με τη σημερινή λογική Φιλίππου το μπάσκετ στην ΑΕΚ τελειώνει, πεθαίνει...