Υπηρεσίες οπαδικών βοηθών (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Ο ερασιτέχνης ΠΑΟΚ βράβευσε τον Γιώργο Ορφανό για τις υπηρεσίες που έχει προσφέρει στον αθλητισμό και ο αγλαός υφυπουργός στην ομιλία του δεν ξέχασε να προσθέσει «… στον αθλητισμό και τον ΠΑΟΚ». Το ερώτημα είναι τώρα μετά τα επεισόδια ο Ορφανός θα 'ξηγηθεί καμιά υπηρεσιούλα; Κατά πάσα πιθανότητα μετά χαράς. Εκτός του ότι είναι συνηθισμένος να κάνει το υπηρετικό προσωπικό, έτσι όπως εφαρμόστηκε ο νόμος στην περίπτωση του Ιεροκλή Στολτίδη, έχει του έδωσαν τη δυνατότητα να παρανομεί. Ο Ορφανός είναι αμφίβολο ακόμα και να κάνει την κλασική δήλωση «δεν επεμβαίνω στο έργο της αθλητικής δικαιοσύνης». Θέλει να πιστεύουν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ ότι θα επέμβει. Τη δήλωση θα την κάνει μόνο αν ο ΠΑΟΚ τιμωρηθεί για να φανεί ότι προσπάθησε αλλά τα χαμούρικα τα κέντρα της αθηναϊκής εξουσίας, που τα υπομένει για να υπερασπίζει, τις ομάδες της συμπρωτεύουσας, πάλι τον έριξαν τον ΠΑΟΚ. Από την άλλη, σε περίπτωση που ο ΠΑΟΚ πέσει στα μαλακά, ο τελευταίος που μπορεί να διαμαρτύρεται είναι ο Ολυμπιακός. Αγκωνιά πάνω στη φάση με τον Οκκά κρεμασμένο στην πλάτη του έδωσε ο Ηλίας Κώτσιος, αγκωνιά πάνω στη φάση με τον Ιβιτς κρεμασμένο στην πλάτη έδωσε ο Ιεροκλής Στολτίδης. Τρεις αγωνιστικές ο πρώτος, μία ο δεύτερος. Φυσικά μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ποια σχέση έχει ένα επεισόδιο μεταξύ δύο παικτών με τον βομβαρδισμό από πέτρες από μία μοίρα πυροβολικού χούλιγκαν. Καμία ως γεγονότα. Αλλά στα αδικήματα δεν παίζει ρόλο το μέγεθός τους, αλλά η απονομή της δικαιοσύνης. Είτε την επιβάλλεις με το γράμμα του νόμου είτε προσπαθείς να ανακαλύψεις «το πνεύμα του νομοθέτη», που συνήθως καταλήγει να είναι αυτό που σε βολεύει για τα νταραβέρια σου.

Οχι ότι η διοίκηση του Γούμενου αξίζει επιείκειας Η συμπεριφορά της είναι «Τζανετάκου». Οπως στις παλιές ελληνικές ταινίες ο πρωταγωνιστής κάθε δεκάλεπτο έριχνε μια σφαλιάρα στον Τζανετάκο, που έκανε έναν μορφασμό και μετά γέλαγε, η διοίκηση του Γούμενου βλέπει να της καταστρέφουν την ομάδα και γελάει. Μετά το ματς τα έβαλε με τον Μπριάκο. Το παράδειγμα της αχαριστίας. Γιατί το πιο εύκολο για τον Μπριάκο θα ήταν να σφυρίξει τη διακοπή αντί να κάθεται στη μέση του γηπέδου να κάνει την πάπια του λούνα παρκ που είναι στόχος στις πέτρες. Αντίθετα άκουσε τις ικεσίες του Θοδωρή Ζαγοράκη και κουτσοτελείωσε το ματς για να μην τιμωρηθεί ο ΠΑΟΚ, έστω κι αν χρειάστηκε να γίνει ο κανονισμός σουραύλι. Ελπίζω ότι ο Θοδωρής Ζαγοράκης, που τον τελευταίο καιρό δείχνει μια ευαισθησία στο ό,τι γράφεται για την πάρτη, του, θα έχει την ανάλογη ευαισθησία να στηρίξει τον Μπριάκο με μια δήλωση του. Εκτός αν ο λαϊκισμός να τα έχουμε καλά με την κερκίδα είναι σημαντικότερος του μπεσαλή και κιμπάρη χαρακτήρα που προβάλλει ο αρχηγός της Εθνικής.

Αφού λοιπόν βρήκε τον Μπριάκο για ηθικό αυτουργό που έγινε της παλαβής στην Τούμπα, η διοίκηση Γούμενου βρήκε και τον φυσικό. Την αστυνομία. Εν πολλοίς έχει δίκιο. Γιατί η αστυνομία δεν προφύλαξε τη θύρα 4 που έγινε το ντου και μπήκαν χωρίς εισιτήρια, δεν μάζευε αυτούς που έβγαιναν έξω και επέστρεφαν με πολεμοφόδια, αλλά συγγνώμη, άγιε πατέρα, Γούμενε. Τα επεισόδια τα έκαναν οπαδοί. Αυτούς πρώτους καταδικάζουμε και μετά τους υπόλοιπους. Αλλά το να στραφείς ενάντια στους οπαδούς σου θέλει στομάχι. Και εάν δεν το έχει ένας υφυπουργός θα το έχει ένας δοτός ιδιοκτήτης;


Στο πολυτελές διαμέρισμα ένας πολιτικός, ένα ορφανό του Θωμά και δύο αδέλφια που πρόδωσαν την Κυψέλη για τις μικροαστικές χαρές της Νέας Σμύρνης αγωνιούσαν. Ο Μιγιάτοβιτς της Καλλιθέας είχε κολλήσει το μπαλάκι και ο Πανιώνιος πλησίαζε με δρασκελιές τη Β' Εθνική. Ο πολιτικός έπεσε στα γόνατα. «Αγιε μου Ανδρέα, κάνε το θαύμα σου να σωθεί η ομάδα και θα ανάψω μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του Λουτσιάνο στη χάρη σου». Ο Αγιος Ανδρέας έβαλε τα δυνατά του. Τελευταία φορά που ο Πανιώνιος είχε πέσει στη Β' Εθνική το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα που βρίσκεται μέσα στο γήπεδο του Πανιωνίου είχε πέσει. Για να ανέβει ξανά οι Πανιώνιοι χρειάστηκε να το ξαναχτίσουν με τα χέρια τους για να τους συγχωρέσει ο Αγιος τις αμαρτίες. Ο Τάκης Γιαννόπουλος με τη βοήθεια του Αγίου σηκώθηκε στα ουράνια και ισοφάρισε με καρφωτή κεφαλιά. Η ισοπαλία δεν έφτανε. Ο Αγιος ξανάκανε το θαύμα. Ο Μπρέσκα, που, όπως έχει γίνει παχιός παχιός, θα έπρεπε να φοράει σουτιέν no5, έφυγε στην πλάτη της άμυνας της Καλλιθέας, πλασεδιά και 2-1. Ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη. Γονατιστός ο πολιτικός ευχαριστούσε τον Αγιο. Περισσότερο πρακτικό το ορφανό του Θωμά, έβγαλε ένα χαρτάκι με το πρόγραμμα για να δει τι έχει λαμβάνειν ο Πανιώνιος στα ματς που απομένουν. Η ανάλυση άρχισε και έφτασε στο ματς της Λιβαδειάς. «Ούτε κουκούτσι δεν μπορείς να περιμένεις από το κοράκι που θα το σφυρίξει. Αν είναι να το πάρουμε, πρέπει να το πάρουμε στα ίσα», είπε το ορφανό. «Αλλά το πρόβλημα είναι πώς στο διάολο να παίξεις μπάλα με τον αέρα που έχει στο γήπεδο...», ολοκλήρωσε τον προβληματισμό του. Πραγματικά πώς; Ποιος τερματοφύλακας μπορεί να υπολογίσει πού στο διάολο θα πάει η μπάλα όταν φυσάει με 90 χιλιόμετρα; Μόνο ένας. Ο τερματοφύλακας που έπιασε το δικό του ελεύθερο. Ο Δημήτρης Μπαρμπαλιάς. Ο πολιτικός θυμήθηκε την ιστορία.

«Παίζαμε λοιπόν ένα ματς ζωής ή θανάτου με φοβερό αέρα κόντρα. Κάτω από τα δοκάρια ο ζωντανός θρύλος της πλατείας, ο τερματοφύλακας που έχει τις περισσότερες συμμετοχές στην Α' Εθνική ως αναπληρωματικός, Δημήτρης Μπαρμπαλιάς. Η μπάλα είχε βγει άουτ και την είχε στήσει να χτυπήσει το ελεύθερο. Το χτύπησε με όλη του τη δύναμη. Η μπάλα σηκώθηκε ψηλά, πήγε 30 μέτρα, φρέναρε και ο αέρας την έφερε πίσω. Κατευθύνθηκε στο τέρμα του Πανιωνίου. Τότε ο Μπαρμπαλιάς με εκπληκτική εκτίναξη σηκώθηκε και την μπλόκαρε. Ο διαιτητής έμεινε κάγκελο για μερικά δευτερόλεπτα. Εδωσε έμμεσο εναντίον του Πανιωνίου. Ο Μπαρμπαλιάς το έπιασε, αλλά αυτό που μετράει είναι ότι έγινε ο πρώτος τερματοφύλακας στην ιστορία που αποκρούει δικό του σουτ.

Ο μεγάλος αθλητής είναι αυτός που σπάει τον τσαμπουκά του άλλου. Πώς να συνεχίσει το φορ όταν σε βλέπει να σουτάρεις στον εαυτό σου; Επειδή οι ιστορίες του Μπαρμπαλιά για τους Πανιώνιους είναι όπως οι ιστορίες του στρατού για τους άνδρες, που όταν ένας πει «είχαμε μείνει στο βουνό δύο εβδομάδες» κάποιος πάντα προσθέτει «εμείς είχαμε μείνει δύο χρόνια και τα είχα φτιάξει με μια κανελί αρκούδα», το ορφανό έψαχνε να κάνει τη ρελάνς. Το κουδούνι του διαμερίσματος χτύπησε. Ηταν ο ίδιος ο Μπαρμπαλιάς. Η ευκαιρία ήταν μοναδική. Το να μιλάει ο Μπαρμπαλιάς για τον Μπαρμπαλιά είναι σαν ο Χατζιδάκις να τραγουδάει Χατζιδάκι. Τον ρώτησαν για την ιστορία με τον αέρα. Από την άλλη άκρη της γραμμής ακούστηκε ένα σεμνό γέλιο. «Φυσικά και είναι αλήθεια». Σας έχω όμως πει την ιστορία με το φάουλ του Μπαρζόφ. Μήπως ο Μπαρμπαλιάς μέσα στο ματς είχε βάλει τον Μπαρζόφ να του σουτάρει για να χάσουν οι αντίπαλοι τη μαγκιά τους; Στο διαμέρισμα έπεσε σιωπή και το δέος.

Δεν ήταν έτσι ακριβώς. «Ο Μπαρζόφ δεν είχε έρθει ακόμα στον Πανιώνιο. Επαιζε με τη Δόξα Δράμας που εκείνη την εποχή ήταν στην Α' Εθνική. Παίζαμε λοιπόν εναντίον τους. Η Δόξα είχε κερδίσει φάουλ έξω από την περιοχή και ο Μπαρζόφ έστησε την μπάλα. Σούταρε με φοβερά φάλτσα. Η μπάλα βγήκε εντελώς έξω από τα δοκάρια και γύρισε μέσα χαμηλά στη γωνία. Επεσα. Απέκρουσα με κεφαλιά ψαράκι». Ο Μπαρμπαλιάς χαμογέλασε σαν να ήταν αστείο και να το είχε κάνει κατά λάθος. Οι ακροατές όμως είχαν καταλάβει. Ο Μπαρμπαλιάς είχε αποκρούσει επίτηδες με το κεφάλι για να δείξει στον Μπαρζόφ ότι τον έχει τόσο για πλάκα που δεν χρειάζεται να χρησιμοποιεί τα χέρια του. Φυσικά έπειτα από αυτή την απόκρουση, τρομοκρατημένος ο Μπαρζόφ, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ξανά έναν τέτοιο τερματοφύλακα, πήρε μεταγραφή στον Πανιώνιο για να παίζουν στην ίδια ομάδα. Ο Μπαρμπαλιάς άνοιξε την πόρτα και έφυγε. Τα βήματά του χάθηκαν στο βουητό της πόλης. Το «χρου, χρου» από τα καλαμάκια που στην πλατεία ρούφαγαν τον αφρό του φραπέ ακουγόντουσαν σαν τελευταία επευφημία.

Ο Γιώργος Ορφανός, πάντως, στάθηκε στο ύψος του. «Δεν υπήρξαν επεισόδια, αλλά μια απαράδεκτη συμπεριφορά 50 συγκεκριμένων προσώπων». Και περιμένουμε από τον γίγαντα να λύσει το πρόβλημα της βίας...

Είμαι ενάντια στο να αλλάζει η δημοσιογραφική θέση επειδή παίζει ελληνική ομάδα με ξένη. Ακόμα και να παίζει η Εθνική ομάδα, νομίζω ότι δημοσιογραφικά πρέπει να διατηρείς την αντικειμενικότητά σου. Τέλος πάντων, ας πούμε ότι σιωπηρά έχουμε δεχθεί κάποια υποκειμενικότητα υπέρ της Ελλάδας όταν οι αντίπαλοι είναι ξένοι. Να τη δεχθούμε όμως όταν παίζει ομάδα της Βόρειας εναντίον ομάδας της Νότιας Ελλάδας είναι κομμάτι χοντρό. Ιδιαίτερα όταν δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης κάνει ερωτήσεις σε τέτοιο ύφος, όπως ρώταγε ο Γιώργος Νίνος της ΕΤ3 τον Θανάση Μπριάκο για το πέναλτι υπέρ του ΠΑΟΚ.

Ο Βίκτωρας Μητρόπουλος, για να μη δυσαρεστήσει τον Ορφανό, όπως αναμενόταν, έριξε την ευθύνη στην αστυνομία. Σωστά. Μόνο που η συμπεριφορά της αστυνομίας είναι δευτερεύουσα. Είναι σαν έχει γίνει έγκλημα, η αστυνομία να μην πιάνει τον εγκληματία και αντί να ασχολείσαι με το έγκλημα να ασχολείσαι με την αστυνομία. Οπαδοί του ΠΑΟΚ έκαναν το ντου στη θύρα 4, οπαδοί του ΠΑΟΚ έβαλαν φωτιά και πέταγαν τις πέτρες και οπαδοί του ΠΑΟΚ απείλησαν τον Ουντέζε με μαχαίρι. Οσο για την αστυνομία της Θεσσαλονίκης, έτσι όπως την έχουν ευνουχίσει οι μακεδονομάχοι υφυπουργοί του Αθλητισμού, δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά περισσότερα.