Ομάδα με 5 Αμερικανούς, δύο Ρωσάκια, ένα Σερβόπουλο και Ιταλό προπονητή, ο Αρης χρωστάει τη σχεδόν βέβαιη πια πρόκρισή του στα ημιτελικά του ULEB Cup στον μοναδικό πρωτοκλασάτο του Ελληνα. Σαν να είχε τύψεις για τα δύο προσωπικά του λάθη, που πυροδότησαν το μοναδικό ξέσπασμα της Βιλερμπάν (ένα σερί 8-0, με το οποίο το σκορ έγινε 29-23), ο Γιώργος Σιγάλας πέτυχε 10 συνεχόμενους πόντους και κράτησε την ομάδα του όρθια. Οταν κόπασε η φούρια του Γιώργαρου, ο Αρης ήταν ξανά σε απόσταση μιας ανάσας: 32-31.
Σε αυτό το δύσκολο επτάλεπτο, η ελληνική ομάδα πούλησε την μπάλα 7 φορές και πέτυχε μόλις 4 καλάθια, όλα από τον Σιγάλα. Μετά το (απαραίτητο χθες) φορτσάτο ξεκίνημα, ο Στακ έμεινε 20 λεπτά χωρίς πόντο, ο Ουίλκινσον άλλα 20, ο Κασλ 22, ενώ ο Πάντιους δεν μπήκε ποτέ στο παιχνίδι. Πού θα βρισκόταν ο Αρης χωρίς τον ατρόμητο Ελληνα «Ράμπο»;
Αποτελεσματικός, όπως πάντα, στην άμυνα απέναντι στον σκόρερ Πόλντινγκ και μπροστάρης σε κάθε δύσκολη στιγμή, ο Σιγάλας τράβηξε το όπλο του, όταν είδε το «κίτρινο» σύμπαν γύρω του να καταρρέει. Μόνος αυτός είχε απόλυτη συναίσθηση της σημασίας του αγώνα. Για ορισμένους από τους ξενόφερτους συμπαίκτες του, η χθεσινή ήταν απλώς «άλλη μία μέρα ρουτίνας στο γραφείο». Αλλά ο εκπεσών αυτοκράτορας έχει ποντάρει πολλά στο ULEB Cup, στην προσπάθειά του να επιστρέψει στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Και η ευκαιρία είναι μεγάλη. Ο Σιγάλας ξέρει ιστορία, ξέρει πατριδογνωσία, ξέρει και χημεία.
Μιλώντας για χημεία, χρειάζεται να επισημάνουμε μια λεπτομέρεια, η οποία κρατάει δεμένο τον πολυεθνικό Αρη. Οι Αμερικανοί του, και ειδικά οι Στακ, Ουίλκινσον, Κασλ, είναι παίκτες ομάδας. Ακόμα και στη χειρότερη βραδιά τους, αποκλείεται να γίνουν αρνητικοί. Ούτε θα σουτάρουν περισσότερο απ' όσο χρειάζεται, ούτε θα παίξουν για τη στατιστική τους.
Ο Κόρεϊ Μπρούερ, αντίθετα, κάνει συχνά του κεφαλιού του. Ομως προσφέρει στον Αρη κάτι που οι υπόλοιποι δεν διαθέτουν: το απρόβλεπτο, το διαφορετικό. Οταν οι υπόλοιποι κολλάνε, ο Μπρούερ χρησιμοποιεί τις ικανότητές του στο «ένας εναντίον πολλών» και δίνει ανάσα και κουράγιο. Στην άσχημη μέρα του, όμως, ο θεός του μπάσκετ ας βάλει το χέρι του.
Η Βιλερμπάν είναι μια τυπική (καλούτσικη) γαλλική ομάδα. Τα αθλητικά προσόντα των παικτών από τις ΗΠΑ και τις υπερπόντιες αποικίες τής επιτρέπουν να ποντάρει στην πιεστική άμυνα, στα επιθετικά ριμπάουντ, στον γρήγορο ρυθμό και στα ξεσπάσματα. Τεχνικά, όμως, είναι πολύ φτωχή. Προπονητικά, μετριότατη. Και ψυχολογικά, ευάλωτη. Ιδανικό θύμα!
Ο Αρης αντιμετώπισε πρόβλημα, μόνο όταν αμέλησε να προστατεύσει την μπάλα, δηλαδή στη β' περίοδο. Στο υπόλοιπο ματς παρουσιάστηκε συγκεντρωμένος (ειδικά στην άμυνα και στα ριμπάουντ), προσεκτικός και σίγουρος για τον εαυτό του, μολονότι σημαντικά στελέχη του υστέρησαν ή έμειναν στη μετριότητα. Στο πολύτιμο 7-0 του τελευταίου διλέπτου, πρωταγωνιστής ήταν πια ο Στακ.
Μένει να αξιοποιήσει στον επαναληπτικό τον χθεσινό θρίαμβο, ώστε να δώσει ραντεβού (μάλλον) με τη Χέμοφαρμ στους ημιτελικούς. Οπως αποδείχθηκε στις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις του Αρη με τον Πανιώνιο, δεν αρκούν 40 λεπτά καλής απόδοσης ούτε μπορεί ο «έκτος παίκτης» να υποκαταστήσει τον πέμπτο, τον τέταρτο, τον τρίτο.