Εδώ παπάς, εκεί παπάς, πού είναι ο τερματοφύλακας; (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Διάβαζα πρόσφατα τα αποτελέσματα μιας μελέτης (όχι της Ελεονώρας Μελέτη, ευτυχώς υπάρχουν και πιο σοβαρές) που δημοσιεύτηκε στην Επιθεώρηση της Αμερικανικής Ιατρικής, ότι δηλαδή το 31% των στρατιωτών εξ Αμερικής που υπηρέτησαν στο Ιράκ παρουσιάζουν, και μάλιστα σοβαρά, ψυχολογικά προβλήματα. Σκέφτηκα τότε, φίλε αναγνώστη, πόσο πρέπει να είναι το ποσοστό των ψυχολογικών προβλημάτων όλων αυτών που υπηρέτησαν το ελληνικό ποδόσφαιρο και μάλιστα όχι από τίποτα πόστα θεσμικά και ουσιαστικά, αλλά από αυτά του παράγοντα, του φιλάθλου ή του οπαδού.
*
Θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον μια τέτοια έρευνα και έχω την αίσθηση ότι αν ποτέ πραγματοποιηθεί κάτι ανάλογο στη χώρα μας, το νούμερο που θα προκύψει σε ποσοστιαία αναλογία θα είναι αστρονομικό.
*
Το λέω αυτό και το υποστηρίζω, γιατί κι εγώ, ως σημειολόγος αθλητικού Τύπου, με τη συνεχή μου ενασχόληση περί των ποδοσφαιρικών αρχίζω και παρουσιάζω επικίνδυνα ψυχολογικά συμπτώματα, όπως ελαφρά κατάθλιψη και κυρίως δυσκολίες κοινωνικής και εργασιακής επανένταξης.
*
Εχω φτάσει στο σημείο να λειτουργώ σαν διχασμένη προσωπικότητα. Κάτι δηλαδή σαν τον παπα-Μιχάλη τον Πιταροκοίλη που, όπως διάβαζα χθες στην «ESPRESSO», το πρωί είναι ιερέας και το απόγευμα τερματοφύλακας. Μάλλον νωρίς το απόγευμα, για να προλαβαίνει και τον Εσπερινό! Το κείμενο είναι εξόχως κατατοπιστικό:
*
«Το πρωί θα τον βρείτε να λειτουργεί στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, στο Βενιζέλειο, αλλά το απόγευμα οπωσδήποτε θα είναι παρών στο γήπεδο με το κασκόλ της ομάδας του τυλιγμένο στον λαιμό. Εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια αγωνίζεται ως τερματοφύλακας στην ομάδα του Βενιζέλειου Νοσοκομείου».
*
Δεν με εκπλήσσει καθόλου η διπλή του ιδιότητα. Ετσι όπως έχει καταντήσει το ΕΣΥ, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το πρωί παπάς και το βράδυ καρδιοχειρουργός, ώστε οι άτυχοι ασθενείς να μην πηγαίνουν τουλάχιστον αδιάβαστοι. Αλλα είναι, φίλε αναγνώστη, που μου κάνουν εντύπωση και με έχουν τραυματίσει ψυχολογικά.
*
Οτι δηλαδή η Στέλλα Γιαμπουρά (;!) πήγε στο πάρτι της Ελλης Αγγελιδάκη και δεν μου είπε τίποτα –μιλάμε για δράμα! Οτι ο Πάνος Τσερκές (;!), πρώην στέλεχος των ONE, σκόνταψε και βρέθηκε από τη σκηνή της Λυρικής φαρδύς πλατύς στην πλατεία. Θα πρότεινα να τον μεταφέρουν στο Βενιζέλειο, στο οποίο με τον παπα-Μιχάλη έχουμε τα μέσα, αλλά αφού το έμαθα από τρίτους δεν μπλέκομαι, μη βρω και τον μπελά μου.
*
Υστερα λοιπόν από τέτοιου είδους συνεχείς απογοητεύσεις, που κλόνισαν το νευρικό μου σύστημα, αποφάσισα να επιστρέψω στις σταθερές αξίες του παρελθόντος, αυτές που δεν με πρόδωσαν ποτέ και φρόντιζαν πάντα να μου φτιάχνουν τη διάθεση. Ετσι άρχισα πάλι να διαβάζω Κώστα Πιτιακούδη…
*
Η στήλη του στο «DERBY» «Ελεύθερος Σκοπευτής» υπήρξε για μένα ένας φάρος αλήθειας και αντικειμενικότητας για πολλά χρόνια. Το κομμάτι του με τίτλο «Διαθέτει τέτοιους παίκτες» λειτούργησε σαν ηρεμιστικό στα ταλαιπωρημένα μου νεύρα:
*
«Δεν καταλαβαίνω γιατί ορισμένοι Παναθηναϊκοί "τσιμπάνε" στην προσπάθεια όσων χειρίζονται την υπόθεση (σ.σ. υπόθεση Σαλπιγγίδη) να βάλουν και τη δική τους ομάδα στο… κόλπο. Ηδη ακούω σε κάποιες εκπομπές να στέλνονται μηνύματα ή να γίνονται παρεμβάσεις που ζητούν να ασχοληθούν οι "πράσινοι" με τον παίκτη. Ξεχνώντας φυσικά ότι διαθέτουν επιθετικούς τέτοιου στυλ. Τον Δημήτρη Παπαδόπουλο κυρίως, αλλά και τον Φάνη Γκέκα. Αν έρθει δηλαδή και ο Σαλπιγγίδης, ποιος από τους δύο προηγούμενους θα βγει έξω για να παίξει αυτός; Αφήστε που η μεταγραφή του για να γίνει θα φτάσει με τα δικά του χρήματα τα δύο εκατομμύρια ευρώ. Με τόσα λεφτά παίρνεις κυνηγό και μάλιστα κλάσεις ανώτερο από το εξωτερικό. Αντε, γιατί θα μας τρελάνουν ορισμένοι...».
*
Ο Πιτιακούδης συντάσσεται πάντα με τη λέξη δίκαιο. Με τόσα λεφτά μπορείς να φέρεις έναν Τόργκελε, έναν Μπίσκαν ή, στην καλύτερη, έναν Κονσεϊσάο. Στην καλύτερη τον Κονσεϊσάο, που δεν θα παίξει, θα περπατάει και θα πληρώνεται. Από την άλλη, καλά θα κάνει να τον αγοράσει ο Ολυμπιακός, που στην επίθεση δεν έχει κανέναν. Μόνο τον Κωνσταντίνου, τον Οκκά, τον Μπαμπαγκίντα, τον Ντάνι και τον Καστίγιο…
*
(Πάντως, ας μην ανησυχεί ο καλός συνάδελφος. Για τον Σαλπιγγίδη ο μόνος που πρέπει να ανησυχεί είναι ο Γιάννης Γούμενος, ο οποίος, όπως βλέπετε στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας, έχει ήδη ξεκινήσει τη σχετική δημοπρασία…)
*
Εκεί όμως που τα χάνω (αφού δεν είμαι σε θέση να χειριστώ λεπτά ζητήματα, όπως αυτό της διαιτησίας), είναι ο τρόπος που ο μαέστρος Πιτιακούδης με δύο ερωτήματα-απαντήσεις «μπλοκάρει» τον διαιτητή του κυριακάτικου ντέρμπι:
*
Πρώτο ερώτημα (μέθοδος: φαρμάκι στο γλυκό): «Κάτι μου μυρίζει με την παρουσία του Κασναφέρη στο ντέρμπι. Λέτε να γίνει προσπάθεια για να εκτεθεί ο Παναθηναϊκός;».
*
Δεύτερο ερώτημα (μέθοδος: χτύπημα κόμπρας): «Λέτε δηλαδή να κάνει κανένα χοντρό λάθος υπέρ του Παναθηναϊκού για να… ακυρώσει τις μέχρι τώρα διαμαρτυρίες του;».
*
Εκπληκτικό! Πόσο είπαμε ότι είναι το ποσοστό των ψυχολογικών προβλημάτων που έχουν οι Αμερικανοί στρατιώτες που πήγαν στο Ιράκ;
*
Τέτοιου είδους ερωτήματα, και σαν αυτά του Πιτιακούδη και σαν αυτά που αφορούν στον αμερικανικό στρατό, πρέπει να απασχολούν τον Παναθηναϊκό. Είναι ερωτήματα ψυχολογικού χαρακτήρα. Ο Μαλεζάνι και ο Βησσαράκης που επισκέφτηκαν το Μιλανέλο έμειναν έκπληκτοι –διαβάζω στις εφημερίδες– από το πώς αντιμετωπίζονται τα ψυχολογικά των παικτών. Αν κρίνω πάντως από τη δήλωση του Σεβτσένκο, ότι ακόμα αυτός και οι συμπαίκτες του δεν ξεπέρασαν το σοκ της ισοφάρισης από τη Λίβερπουλ στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, μάλλον αυτά τα μηχανήματα που τους έδειξαν δεν πρέπει να λειτουργούν και πολύ καλά…
*
Στην Ελλάδα, όταν έχεις τα ψυχολογικά σου πας στα μπουζούκια και καθαρίζεις. Οι συμπαθέστατοι «Πάνθηρες» π.χ., που έχουν φτάσει σε ψυχολογικό αδιέξοδο εξαιτίας της παρουσίας του Αχιλλέα Μπέου στον Πανιώνιο, έκαναν την Τετάρτη το βράδυ τον χορό τους στον Πετρέλη.
*
Ψυχολογικά ανυψώθηκε το ηθικό τους, πλην όμως προέκυψαν κάποια προβλήματα. Οταν ο Πετρέλης βροντοφώναξε «Χτύπα κι άλλο θα τ’ αντέξω», κάποιοι αναρωτήθηκαν αν το γνωστό σουξέ είναι γραμμένο για τον τυραννισμένο σύνδεσμο…
*
Ομολογώ ότι λατρεύω τις εμμονές των ανθρώπων. Ο Γιάννης Δραγασάκης π.χ., βουλευτής του Συνασπισμού, εξακολουθεί να καταθέτει επερωτήσεις στη Βουλή, παρ' όλο που βλέπει ότι ο λατρεμένος υφυπουργός μου Γιώργος Ορφανός αρνείται να απαντήσει σοβαρά και τον αφήνει να σκάσει από τη ζήλια του.
*
Με την τελευταία επερώτησή του ο Δραγασάκης απαιτεί από τον Ορφανό να τοποθετηθεί στα εξής:
*
«1. Ποια μέτρα προτίθεται να λάβει η πολιτεία για να προστατεύσει τον ελληνικό αθλητισμό από φαινόμενα χουλιγκανισμού;
2. Τι μέτρα θα πάρει η πολιτεία ώστε η ελληνική νεολαία να μη δηλητηριάζεται από τη δράση ακροδεξιών στοιχείων στις εξέδρες;
3. Πώς προτίθεται να αντιμετωπίσει την περίπτωση συνδέσμων οργανωμένων οπαδών, οι οποίοι λειτουργούν κανονικά, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν λάβει την ειδική αναγνώριση που προβλέπει ο αθλητικός νόμος;».
*
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ο Ορφανός θα μελετήσει τις ερωτήσεις και θα απαντήσει μεγαλοπρεπώς: «Πριτς, νια, νια, νια, νια, νια!».