Το δεδομένο και το ερωτηματικό (Sportday/Αντ. Καρπετόπουλος)

Ο Σάντος βρήκε την ομάδα του νωρίς και η κριτική που του γίνεται είναι ότι δεν τη βελτίωσε. Ο Μαλεζάνι άργησε πολύ να καταλήξει σ' ένα σχήμα, μια ενδεκάδα, μια στρατηγική. Στον πρώτο γύρο αυτή η λεπτομέρεια έκανε εν τέλει τη διαφορά. Δεκαπέντε ματς αργότερα η ΑΕΚ παραμένει δεδομένη –ίσως προβλέψιμη, σίγουρα σταθερή, αλλά και για πρώτη φορά με μια σχετική ανασφάλεια. Ο ΠΑΟ μοιάζει πιο συγκροτημένος, πιο λογικός, αλλά και πιο αγχωμένος, αφού έχει την υποχρέωση –κυρίως απέναντι στους οπαδούς του– να κερδίσει. Για να δούμε τι θα δούμε.

Γιατί ο Φερνάντο Σάντος παίζει καλύτερα τα ματς εναντίον του ΠΑΟ απ' ό,τι αυτά εναντίον του Ολυμπιακού; Γιατί φοβάται λιγότερο τον ΠΑΟ. Για την ακρίβεια, δεν είναι θέμα φόβου, είναι θέμα εκτίμησης. Ο Σάντος εκτιμάει τον Ολυμπιακό τόσο πολύ, ώστε το σχέδιο του αγώνα που κάθε φορά προσπαθεί να εφαρμόσει περιορίζει την εκάστοτε ομάδα του σε εντελώς ανασταλτικούς ρόλους. Θυμάμαι τα ματς που έδωσε εναντίον του Ολυμπιακού με την Πόρτο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η Πόρτο ήταν πανίσχυρη, στο «Ντας Αντας» προηγήθηκε 2-0, αλλά ο Σάντος τράβηξε την ομάδα πίσω, θεωρώντας ότι η νίκη της ομάδας του δεν ήταν σίγουρη παρά το αβαντάζ. Μέχρι να καταλάβει ότι ο Ολυμπιακός ξέρει να παίζει απέναντι σε κλειστές άμυνες δέχτηκε την ισοφάριση. Στη ρεβάνς στο ΟΑΚΑ περίμενε καρτερικά. Η Πόρτο βγήκε μετά το δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού, μείωσε το σκορ κι έχασε πέναλτι. Βλέποντας το ματς, απορούσες γιατί φοβήθηκε τόσο. Δεν φοβήθηκε. Σεβάστηκε τον αντίπαλο ίσως υπερβολικά.

Αντεπίθεση

Με τον ΠΑΟ ο Σάντος δεν κλείνει σχεδόν ποτέ την ομάδα του. Περιμένει, αλλά και πιέζει. Κυνηγάει τη νίκη μ' ένα συγκεκριμένο τρόπο και επειδή ο τρόπος αυτός υπάρχει, συχνά ο προπονητής ανταμείβεται. Εχει χάσει κιόλας, στη Λεωφόρο από τον φουριόζο Παναθηναϊκό του Καραγκούνη, αλλά κι εκεί κατάφερε να σώσει τις εντυπώσεις με μια γενναία αντεπίθεση στο δεύτερο ημίχρονο. Και εκείνη η αντίδραση ήταν σημάδι ότι δεν φοβόταν το ματς: πίστευε ότι μπορούσε να το γυρίσει και παραλίγο να το κάνει.

Αμυνα

Η φετινή ΑΕΚ είναι φτιαγμένη νομίζεις για να δημιουργεί δυσκολίες στον φετινό Παναθηναϊκό. Η τετράδα των αμυντικών της είναι στατική και αποτελείται από δυνατά παιδιά, τα οποία στον Παπαδόπουλο, τον Γκέκα, τον Χαραλαμπίδη, τον Μάντζιο είναι έτοιμα να δείξουν τις σκάρες των παπουτσιών τους. Για να κινηθούν σωστά εναντίον τους, οι επιθετικοί του ΠΑΟ πρέπει να βρουν χώρους, αλλά χώρους αυτή η τετράδα δεν δίνει. Στον ΠΑΟ φορ που να παίξει αγκωνιές με τον Τσιρίλο, τον Αλεξόπουλο, τον Γεωργέα, τον Κόντη δεν υπάρχει. Για να τους νικήσουν αυτούς οι επιθετικοί του ΠΑΟ πρέπει να τους βγάλουν κάποια μέτρα μπροστά και για να το πετύχουν, πρέπει να σκοράρουν νωρίς και πρώτοι.

Μέσοι

Και στη μεσαία γραμμή η ΑΕΚ λειτουργεί λες και είναι φτιαγμένη για να μπλοκάρει ομάδες σαν τον ΠΑΟ. Ο Κατσουράνης και ο Εμερσον θα εναλλάσσονται απέναντι τον Γκονζάλες –ο Σάντος ξέρει ότι ο Μπίσκαν και ο Τζιόλης δύσκολα θα πάρουν πολλές πρωτοβουλίες. Στο σκάκι που στήνει, πρωτοβουλίες μπορούν να πάρουν οι δικοί του ακραίοι (μην ξεχνάτε ότι ο Σέζαρ έχει κάνει το καλύτερο παιχνίδι του εναντίον του ΠΑΟ στη Λεωφόρο), αλλά και ο Λυμπερόπουλος, ο οποίος εναντίον των κεντρικών αμυντικών του ΠΑΟ έχει δημιουργήσει παράδοση. Ολα αυτά οι παίκτες της ΑΕΚ τα έχουν εμπεδώσει και κατεβαίνουν στο ματς γνωρίζοντας καλά τις αρετές και τα ελαττώματα του αντιπάλου τους. Το ματς με τον Ολυμπιακό ήταν ένα μυστήριο. Η ΑΕΚ ήξερε τι ήθελε να κάνει, αλλά δεν ήξερε τι μπορούσε να πάθει. Οταν το διαπίστωσε ήταν πλέον αργά.

Καβούκι

Στο ματς της Κυριακής το δεδομένο είναι η ΑΕΚ και το ερωτηματικό η πιθανότητα που έχει ο ΠΑΟ να την αιφνιδιάσει. Ο Μαλεζάνι θέλει, λέει, να τη χτυπήσει στο πλάι: ο Δάρλας με τον Παπαδόπουλο μπορούν να σκαρώσουν πολλά στα δεξιά της άμυνάς της, αλλά αυτό το ξέρει πολύ καλά ο Σάντος και γι' αυτό ετοιμάζει κάποιο τρικ με τον Σαπάνη ή κάποιον άλλο. Για να βγάλει την ΑΕΚ από το καβούκι της και να «ανοίξει» το ματς, ο Ιταλός πρέπει να σκαρφιστεί κάτι άλλο: αν τσιμπήσει όπως στο πρώτο ματς και πάει σε ένα κοντρόλ γκέιμ, κινδυνεύει να την πατήσει και πάλι. Κάποια στιγμή η ΑΕΚ θα ανοίξει ταχύτητα, χωρίς μάλιστα να πάρει ιδιαίτερα ρίσκα. Θα το κάνουν οι επιθετικοί της.

Αλλοθι

Είμαι περίεργος να δω την Κυριακή το παιχνίδι του ΠΑΟ. Πέρυσι ο Σκάζνι έκανε εναντίον της ΑΕΚ τρεις φορές το ίδιο λάθος! Ο Μαλεζάνι, που τον διαδέχτηκε, έπεσε στην ίδια παγίδα στο ματς που έκρινε το πρωτάθλημα στην άδεια Λεωφόρο και φέτος στο ματς του πρώτου γύρου πίστεψε ότι μπορεί να κερδίσει την ΑΕΚ χωρίς ρίσκο: έχασε 3-0 και το λάθος του Τσολακίδη στο γκολ του Γκέκα δεν αποτελεί άλλοθι. Πιθανότατα το ματς να είχε άλλη εξέλιξη αν το γκολ είχε μετρήσει, ένα γκολ που δεν μέτρησε, όμως, δεν απαλύνει μια ήττα με 3-0 –θα 'λεγα ότι την κάνει αφόρητη.

Ψυχολογία

Αν ήμουν Μαλεζάνι, θα πόνταρα λιγότερο στην τακτική και περισσότερο στο ψυχολογικό κίνητρο των παικτών να κερδίσουν ένα ντέρμπι. Από κάποιους από αυτούς (τον Γκονζάλες, τον Παπαδόπουλο, τον Χαραλαμπίδη κ.ά.) θα ζητούσα πιο πολλές πρωτοβουλίες και θα τους ενθάρρυνα να «διαβάσουν» το ματς κατά τη διάρκειά του, σπεκουλάροντας σε πιθανές αδυναμίες της ΑΕΚ που μπορεί να παρουσιαστούν. Στην τακτική ο Σάντος είναι καλύτερος, αλλά στα ντέρμπι συχνά μιλάνε οι παίκτες.

Η 22η πράξη

Από τη στιγμή που η μισή Αθήνα θα φύγει για το τριήμερο και οι διαιτητές είναι υποχρεωμένοι να μείνουν εδώ, αντί να πάνε στις εξοχές για να πετάξουν αετό, είναι λογικό οι άνθρωποι να είναι μέσα στα νεύρα. Προσοχή, γιατί αυτό το Σαββατοκύριακο στα ματς υπάρχουν πολλοί Αθηναίοι.
• Παμπορίδης (Ξάνθη-Αιγάλεω). Το Αιγάλεω έχει δύο νίκες μαζί του και η Ξάνθη καμία σε τρία ματς! Ηταν ο διαιτητής και του πρώτου αγώνα ανάμεσα στους δύο αντιπάλους, εκείνου που το Αιγάλεω είχε γυρίσει από το 0-2. Τι θα κάνει; Θα προσπαθήσει να γλιτώσει την ανακοίνωση του Πανόπουλου, χωρίς νομίζω να εκτεθεί. Το Αιγάλεω είναι συνηθισμένο φέτος στις κακές διαιτησίες.
• Κάκος (Καλλιθέα-Λεβαδειακός). Εδώ σε θέλω. Ο Κάκος πάει για διεθνής και είναι από τους εκλεκτούς των Σουπερλιγκάδων. Στον Κομπότη χρωστάει κάτι, αφού στο ματς με τον Πανιώνιο παραλίγο να τον φάει. Ομως δεν είναι από αυτούς που εκτίθενται. Πολύ 50–50, με ψιλοαβάντα στον φιλοξενούμενο, το «διπλό» του οποίου πλήρωνε 4.
• Νταμπώσης (Πανιώνιος-Ακράτητος). Ούτε του αγγέλου του νερό δεν δίνει. Πιο πονόψυχοι οι επόπτες. Πολλές φωνές ο Αχιλλέας, που εύκολα-δύσκολα θα κερδίσει.
• Δέτσης (Απόλλων Καλαμαριάς–Λάρισα). Ο Σωτήρης φτιάχνει βαλίτσες για Ευρώπη, αν και η Λάρισα του έχει κάνει φέτος χουνέρια. Ο Δέτσης παίζει ψιλοέδρα, αλλά τα έχει και με τη Λάρισα καλά. Το σερί του Δαμήλου δύσκολα θα σπάσει, αλλά υπάρχει πολύ «Χ» και γιατί ο Δέτσης δύσκολα θα κάνει τους «άσους» του πέντε στη σειρά.
• Μαζαράκος (Ατρόμητος–Ηρακλής). Ενα επίκαιρο σύνθημα λέει «με τον Μαζαράκο για τον άσο!». Αλλά θέλει πολλή αβάντα από τον διαιτητή για να 'ρθει…
• Φλαμπούρης (Ιωνικός-ΠΑΟΚ). Γιατί του έδωσαν τρίτο συνεχές ματς δεν το καταλαβαίνω. Πιθανότατα για να μην κάνει τους «άσους» τρεις…
• Κασναφέρης (Παναθηναϊκός-ΑΕΚ). Πέρα από το καλαμπούρι που κυκλοφόρησε στην αρχή της εβδομάδας ότι θα παίξει Ολυμπιακό (!), είναι αλήθεια ότι κανείς δεν ξέρει τι ματς προετοιμάζει στο κεφάλι του. Πιστεύω πως θα πάει σε λίγα σφυρίγματα, θα τους αφήσει να τρέξουν, θα βγάλει δύσκολα κάρτες, αλλά θα δώσει εύκολα πέναλτι. Δεν προβλέπω ούτε ρεσιτάλ ούτε εγκλήματα.
• Τεροβίτσας (Ολυμπιακός-ΟΦΗ). Κανονικά ο διαιτητής που σφύριξε το ματς–πρωτάθλημα με τον Ηρακλή πέρυσι θα έπρεπε να μπει στο Καραϊσκάκη με άσπρο άλογο. Αλλά θα τον σφυρίξουν, επειδή είναι άκαρδοι και θα δώσει κάνα δυο σφυρίγματα κόντρα, γιατί τον έχει φάει το παράπονο...