Τα ευρωπαϊκά μυστήρια Ολυμπιακού και ΠΑΟ... (Sportday / Φίλιππος Συρίγος)

Όποιος, μετά την κλήρωση των ομίλων του «ΤΟΠ 16» της Ευρωλίγκας, τολμούσε να πει ότι πριν από την 3η αγωνιστική ο Ολυμπιακός θα ήταν πρώτος και αήττητος και ο Παναθηναϊκός τελευταίος χωρίς νίκη, θα τον έπαιρναν για τρελό! Κι όμως, σ' αυτή τη φάση των εντυπωσιακών ανατροπών, αυτό ακριβώς συμβαίνει. O Ολυμπιακός έχοντας νικήσει Μάλαγα και Ζαλγκίρις βλέπει με αξιώσεις τα πλέι οφ, ενώ ο Παναθηναϊκός, με δύο ήττες από Τσιμπόνα και Μπενετόν, βρίσκεται λίγο πιο προωθημένος από τα πρόθυρα της νευρικής κρίσης...

Πώς έγιναν όλ' αυτά παρακαλώ; Ισχυρισμοί του τύπου «μα ο Ολυμπιακός έπαιζε δύο ματς μέσα, ενώ αντίθετα ο Παναθηναϊκός δύο εκτός» έχουν περιορισμένη εμβέλεια και θεωρητική σημασία. Αλλού είναι η ουσία και αυτή έχει να κάνει με το ότι οι μεν «ερυθρόλευκοι» εκδηλώνουν αξιοθαύμαστο δυναμισμό και συνεχή εξέλιξη, οι δε «πράσινοι» μοιάζουν σαν να έκαψαν ξαφνικά και φλάντζα και βαλβολίνες. Γιατί, εντάξει, και στην πρώτη φάση ο Ολυμπιακός αποδείχτηκε ισχυρός στην έδρα του, όμως καμιά από τις ομάδες που κέρδισε δεν ήταν του επιπέδου της Μάλαγα και γιατί είναι αστείο να λέει κανείς ότι ο Παναθηναϊκός έχασε λόγω έδρας από την Τσιμπόνα και κέρδισε 6 από τα 7 εκτός έδρας παιχνίδια του.

Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να αναλύσουμε την κατάσταση και να δώσουμε πειστικές απαντήσεις, ξεκινώντας από τον Ολυμπιακό, ο οποίος αποτελεί το ευχάριστο αντικείμενο συζήτησης.

ΜΑΘΗΜΑ... ΣΟΛΦΕΖ

Αυτό που συμβαίνει με τους «ερυθρόλευκους» είναι ότι, από παιχνίδι σε παιχνίδι, μαθαίνουν καλύτερα τον εαυτό τους, ανακαλύπτουν νέες δυνάμεις μέσα στη σύνθεσή τους και έτσι βελτιώνουν την αποτελεσματικότητά τους. Το γεγονός δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι βασίζονται σε καινούργιους παίκτες, και μάλιστα μερικοί από αυτούς είναι 20χρονοι πιτσιρικάδες, αλλά και με την απουσία του Κασλάουσκας στο κρίσιμο διάστημα της βασικής προετοιμασίας - πράγμα που δεν επέτρεψε, από τη μία, να εμπεδωθεί έγκαιρα η φιλοσοφία του προπονητή και, από την άλλη, να αξιολογηθούν με ακριβή τρόπο οι δυνατότητες και οι τυχόν αδυναμίες στο έμψυχο υλικό.

Στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός για αλλού ξεκίνησε και στην πορεία αλλού βρέθηκε να πηγαίνει. Και αυτό συνέβη όταν πρώτα διαπίστωσε πως δεν μπορούσε να ποντάρει στον Σλοβάκο Ράντσικ και κατόπιν έχασε και τον Ζουκάουσκας, τον «πύργο» γύρω από τον οποίο η τεχνική ηγεσία σχεδίαζε να χτίσει το «ερυθρόλευκο» γαϊτανάκι. Κάτω από άλλες συνθήκες, οι δύο αυτές απώλειες θα μπορούσαν να ισοδυναμούν με καταστροφή. Ομως, στην προκειμένη περίπτωση -ω του θαύματος- απελευθέρωσαν δυνάμεις και αποκατέστησαν ισορροπίες. Γιατί ο Ολυμπιακός, χωρίς να το έχει καταλάβει, είχε μαζέψει περισσότερα σέντερ φορ και άλλα τόσα πάουερ φόργουορντ, ιεραρχημένα μάλιστα με λάθος τρόπο.

Χάρη στον τραυματισμό του Ζουκάουσκας, άρχισε να κερδίζει σιγά-σιγά χρόνο, εμπιστοσύνη και θαυμασμό ο Σχορτσιανίτης. Και χάρη στην ασθένεια του Ράντσικ, βρήκε χώρο να ανθήσει και να λάμψει το ταλέντο του Βασιλόπουλου. Ουδέν κακόν αμιγές καλού!

Ναι, αλλά αυτό δεν ισχύει σε κάθε περίπτωση. Γιατί, για παράδειγμα, όταν διαπιστώθηκε ότι ο Εντνι ήταν τραγικά μόνος στη θέση του πλέι μέικερ, καμία εσωτερική μετακίνηση δεν μπορούσε να λύσει το πρόβλημα. Και τότε άρχισαν σπασμωδικές κινήσεις τύπου Χαρίση και Κόλιεβιτς.

Εντάξει, όταν πας να φτιάξεις μια καινούργια ομάδα, θα κάνεις και λάθη. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην κάνεις. Ομως, στον Ολυμπιακό τα «συν» δείχνουν να είναι περισσότερα από τα «πλην», γεγονός που, όχι μόνο προδιαγράφει τη μελλοντική του πορεία, αλλά καθορίζει και το παρόν, που έμοιαζε εξαρχής ως το δυσκολότερο κομμάτι της όλης επιχείρησης.

Από το «μηδέν», λοιπόν, ο Θρύλος όχι μόνο πέρασε στη β' φάση της Ευρωλίγκας, αλλά τώρα διεκδικεί πρόκριση και στα πλέι οφ! Προοπτική που θα καθίσταται όλο και πιο χειροπιαστή, όσο ο Σχορτσιανίτης θα εμπεδώνει την κυριαρχία του κάτω από τα καλάθια και γενικά η ενέργεια και ο ενθουσιασμός των πιτσιρικάδων θα καλύπτουν τις αδυναμίες των πεπειραμένων στελεχών του.

Ομως, προσοχή, ο Ολυμπιακός, επί του παρόντος, δεν έχει κερδίσει τίποτα περισσότερο από τις εντυπώσεις. Για την ουσία, δηλαδή την πρόκριση στα πλέι οφ και ενδεχομένως την υλοποίηση του ονείρου της Πράγας, θα αρχίσουμε να μιλάμε όταν θα κάνει την πρώτη του καθοριστική εκτός έδρας νίκη. Γιατί, ας μην ξεχνάμε ότι για να φτάσει στο φάιναλ φορ απαιτούνται από εδώ κι εμπρός δύο μεγάλες εκτός έδρας νίκες. Ή δύο τώρα, στη φάση των «16», ώστε να πάρει πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ, ή μία τώρα και μία μετά, στο τελευταίο ετάπ πριν από την πρωτεύουσα της Τσεχίας.

ΟΙ «ΠΡΑΣΙΝΟΙ»

Για να βρει κανείς τις αιτίες της ξαφνικής και εν πολλοίς απροσδόκητης πτώσης του Παναθηναϊκού, θα χρειασθεί να ψάξει σε πολλά μέτωπα. Το πράγμα, πάντως, είναι λιγότερο ξαφνικό απ' όσο θέλουν κάποιοι να λένε, γιατί άρχισε να μυρίζει από την ήττα στη Θεσσαλονίκη και τη δύσκολη νίκη στο Βελιγράδι. Απλώς το ενδιάμεσο σόου της Μαδρίτης θόλωσε κάπως τα νερά και αποκοίμισε τα αντανακλαστικά των υπεύθυνων.

Πρόβλημα Νο 1: Σχεδόν όλοι οι βασικοί παίκτες της ομάδας (Διαμαντίδης, Τσαρτσαρής, Σπανούλης, Χατζηβρέττας, Λάκοβιτς, Τομάσεβιτς, Σκεπάνοβιτς, Φέμερλινγκ) ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα την αγωνιστική περίοδο, λόγω συμμετοχής στο Ευρωμπάσκετ. Το γεγονός είχε αρχικά ευεργετικά αποτελέσματα, καθώς όλοι αυτοί οι παίκτες ήταν εντελώς «λυμένοι» όταν άρχισαν τα επίσημα ματς, αλλά στη συνέχεια είναι δυνατό να προκάλεσε προβλήματα, ενώπιον των οποίων ο Παναθηναϊκός βρίσκεται τώρα. Σύμφωνα, πάντως, με τις διαβεβαιώσεις του Ομπράντοβιτς, που στηρίζονται στα συμπεράσματα που έβγαλε ο αθλητίατρος της ομάδας από τις αιματολογικές εξετάσεις των παικτών, πρόβλημα κόπωσης δεν υπάρχει, τουλάχιστον γενικό και ουσιαστικό που να δικαιολογεί μια τέτοια πτώση. Αρα;

Πρόβλημα Νο 2: Ο Παναθηναϊκός μπορεί να πήγε πολύ καλά στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας, αλλά είχε και δυσκολίες τις οποίες ενδεχομένως τώρα πληρώνει. Τραυματίστηκαν και έμειναν πολύ έξω Τομάσεβιτς, Αλβέρτης, Φέμερλινγκ και στην παρούσα φάση (ιδιαίτερα οι δύο πρώτοι) δεν βρίσκονται σε καθόλου καλή κατάσταση. Το γεγονός έχει ως συνέπεια να πέφτει εδώ και καιρό πολύ βάρος στους Μπατίστ, Τσαρτσαρή, Σάκοτα, οι οποίοι ανταποκρίνονται ανάλογα με τις δυνατότητες και την εμπειρία που διαθέτει ο καθένας.

Πρόβλημα Νο 3: Εδώ και χρόνια, οι όποιοι επικριτές του Ομπράντοβιτς για ένα πράγμα τον κατηγορούν σταθερά: ότι δεν παίρνει ένα σέντερ φορ-πραγματικό στήριγμα μέσα στη ρακέτα, που θα ξελασπώσει την ομάδα στα δύσκολα. Αυτό του προσάπτουν και τώρα που άρχισαν οι ήττες και οι Τομάσεβιτς, Φέμερλινγκ αδυνατούν να απλώσουν χέρι βοηθείας στους υπόλοιπους. Εχουν δίκιο ή άδικο; Από πρώτη άποψη καλά τα λένε. Αλλά από την άλλη ο Ομπράντοβιτς απαντά: Ποιο είναι το μεγάλο σέντερ φορ που μπορώ να πάρω και εγώ λέω όχι; Ελα ντε... Γιατί, κατά τον Ομπράντοβιτς ο σέντερ της ομάδας δεν αρκεί να έχει μπόι, να πηδάει σαν τσίτα ή να σκοράρει στο λόου - ποστ. Πρέπει να παίζει καλά σε άμυνα και επίθεση τα «πικ εντ ρολ», να δίνει σωστές βοήθειες στην άμυνα, να πασάρει, να διαβάζει το παιχνίδι της αντίπαλης ομάδας. Υπάρχει τέτοιος σέντερ; Ισως ο Βούισιτς της Μακάμπι, αλλά είναι αγκαζέ. Ισως και ο Τομάσεβιτς, που πήρε ο Παναθηναϊκός, αλλά αποδείχτηκε σωματικά ευάλωτος...

Πρόβλημα Νο 4: Η πραγματική δύναμη του Παναθηναϊκού, που βρίσκεται στην περιφέρεια, όπου τουλάχιστον τρεις παίκτες (Λάκοβιτς, Διαμαντίδης, Σπανούλης) είναι σε θέση να δημιουργούν και να σκοράρουν. Οσο αυτοί πήγαιναν καλά, η ομάδα πετούσε παρά τα προβλήματα τραυματισμών των ψηλών. Αρα το κυρίαρχο είναι οι κοντοί και όχι οι ψηλοί. Γι' αυτό και ο Παναθηναϊκός, τώρα που οι κοντοί έπαθαν μπλακ άουτ, δεν μπορεί να βρει γιατρειά από πουθενά.

Το συμβαίνει, όμως, με τους κοντούς και ειδικά τον Λάκοβιτς και τον Σπανούλη; Ο Ομπράντοβιτς μετά την ήττα στο Τρεβίζο παραδέχτηκε ότι παραμελούν τη δημιουργία, επιδιώκοντας να γίνουν ήρωες. Στην πραγματικότητα ανάμεσά τους υπάρχει ένα άτυπος ανταγωνισμός, ο οποίος μέχρι κάποιο σημείο λειτούργησε ευεργετικά για την ομάδα, αλλά τώρα πια όχι. Ισως γιατί ο Λάκοβιτς διαβάζει ότι του χρόνου θα του πάρει τη θέση ο Παπαλουκάς. Ή γιατί ο Σπανούλης, στην πρώτη του χρονιά στον Παναθηναϊκό και την Ευρωλίγκα, δεν έχει την εμπειρία να δαμάσει το πάθος του, να κρύψει τις αδυναμίες του ή έστω να κρυφτεί ο ίδιος όταν νιώθει ότι τα πόδια και το μυαλό του δεν φτερουγίζουν.

Παρ' όλ' αυτά, με τον Παναθηναϊκό ισχύει κατ' αναλογία ό,τι και με τον Ολυμπιακό, αλλά από την ανάποδη. Αυτός λοιπόν μέχρι στιγμής έχει χαλάσει μόνο τις εντυπώσεις. Η πρόκριση είναι ακόμα μπροστά του και μάλιστα και αυτή ακόμα η πρώτη θέση στον όμιλό του. Μόνο που θα χρειασθεί να βγει από το τέλμα και εδώ μπορούν να τον βοηθήσουν τα δύο συνεχή εντός έδρας ματς που έχει μπροστά του.