Η μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού έχει (όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα) μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την άλλη που έπρεπε να γίνει για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και δεν έγινε ποτέ. Με τον Ακράτητο να κάνει την έκπληξη της χρονιάς στη Νέα Σμύρνη και την Καλλιθέα να μην το παρατάει, παρ' όλο που είχε σε αυτό το πρωτάθλημα γύρω στις 15 κόντρα διαιτησίες, όλα είναι ανοιχτά. Μία εβδομάδα πριν το ερώτημα ήταν ποιος από τους τρεις που βρίσκονται πάνω τους (ΟΦΗ, Πανιώνιος, Λεβαδειακός) θα τους ακολουθήσει. Τώρα το πράγμα μπλέχτηκε κι άλλο.
Κατ' αρχάς, έχει ενδιαφέρον να υπολογίσουμε πόσοι βαθμοί χρειάζονται για να σωθείς φέτος. Το κάθε πρωτάθλημα έχει τη δική του ιστορία. Συνήθως σε ένα πρωτάθλημα 30 αγωνιστικών με 30 βαθμούς μένεις στην κατηγορία, αλλά αυτό είναι πολύ θεωρητικό και καθόλου απαραίτητο. Προς το τέλος της σεζόν οι ομάδες που παίζουν για να σωθούν μεταμορφώνονται. Μπορεί το άγχος να τις πνίγει, αλλά συγχρόνως γίνονται πιο κυνικές, πιο προσεκτικές, πιο σοβαρές. Κυρίως βρίσκουν αντιπάλους πονόψυχους, που δύσκολα παίρνουν την ευθύνη ενός πιθανού υποβιβασμού τους. Είναι προτιμότερο (;!) πολλές φορές να τους δώσουν κάνα ματς για να το έχουν καβάτζα του χρόνου –όπως τα μπουκάλια που αφήναμε κάβα παλιά στα μπουζούκια.
Νίκες
Πόσοι βαθμοί χρειάζονται; Μπορεί και πάνω από 32! Δεν το υπολογίζω τυχαία. Ο ΟΦΗ, που αυτή τη στιγμή είναι τρίτος από το τέλος, μπορεί να κάνει από τώρα μέχρι τη λήξη του πρωταθλήματος πέντε ολόκληρες νίκες-χρυσάφι. Εχει να παίξει στο γήπεδό του με τον Πανιώνιο, τον Ακράτητο και τον Λεβαδειακό (τρία μπαράζ παραμονής) και θα αντιμετωπίσει την 26η αγωνιστική την Καλλιθέα στο «Ελ Πάσο». Αν η Καλλιθέα, που έχει πέντε ματς εκτός, είναι απογοητευμένη, το αβαντάζ του ΟΦΗ είναι τεράστιο. Από εκεί και πέρα, έχει να παίξει την προτελευταία αγωνιστική στο Ηράκλειο με τον ΠΑΟΚ, ενώ την Κυριακή παίζει με τον Ιωνικό: μπορεί να κερδίσει τον έναν από τους δύο ή να μη χάσει από κανέναν, που βαθμολογικά είναι σχεδόν το ίδιο. Ο ΟΦΗ έχει καλό πρόγραμμα. Το κακό είναι ότι τα τρία ματς των ελπίδων της παραμονής του (με Πανιώνιο, Ακράτητο και Καλλιθέα) τα παίζει σερί. Μία ομάδα με τρεις νίκες όλες κι όλες στο πρωτάθλημα είναι δύσκολο να κάνει τρεις συνεχείς.
«Κλειδί»
Ο Λεβαδειακός έχει τέσσερις παραπάνω βαθμούς από την ομάδα της Κρήτης, αλλά πολύ πιο δύσκολο πρόγραμμα. Για να φτάσει το ψυχολογικό όριο των 32 πρέπει να κάνει 11 ακόμα. Θα τους βρει; Δεν είναι τόσο εύκολο! Εχει στην έδρα του τον Ηρακλή (που πάει για έξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ) και τον Ολυμπιακό, που δεν δίνει βαθμούς σε κανέναν. Από εκεί και έπειτα έχει το Αιγάλεω και τη Λάρισα, που υπό προϋποθέσεις μπορεί να πάνε στη Λιβαδειά να παίξουν τις ελπίδες τους για έξοδο στην Ευρώπη. Ο Κομπότης είναι φίλος με όλον τον κόσμο, αλλά δεν αποκλείεται σε αυτά τα ματς κάποιες φιλίες να καταστραφούν. Το καλό για τη Λιβαδειά είναι ότι έχει έναν προπονητή που δεν θα επιτρέψει χαλαρώματα, καλή αντιμετώπιση από τους διαιτητές και πάει στο Ηράκλειο να παίξει με τον ΟΦΗ στο τελευταίο ματς όταν όλα θα έχουν κριθεί –μπορεί να βρει τότε αδιάφορο τον ΟΦΗ! «Κλειδί» για την παραμονή της είναι το ματς με τον Ακράτητο στην Αθήνα. Αν δεν κερδίσει, όσα παρακάλια και να γίνουν στη συνέχεια δύσκολα κάποιος θα συγκινηθεί.
Δύσκολο
Δύσκολο είναι και το πρόγραμμα του Πανιωνίου –πολύ δύσκολο. Στη Νέα Σμύρνη ο Πανιώνιος παίζει με ΠΑΟΚ, Καλαμαριά και Ηρακλή και δεν έχει καλές σχέσεις με κανέναν από τους τρεις. Τη σωτηρία του πρέπει να την κερδίσει μακριά από τη Νέα Σμύρνη. Στο Αιγάλεω μπορεί να κερδίσει, αλλά το ματς γίνεται την τελευταία αγωνιστική. Στην Ξάνθη δεν θα είναι εύκολο να πάρει κάτι, όπως δύσκολο ματς θα είναι και αυτό με τον Ατρόμητο. Για να περάσει το φράγμα των 32 βαθμών ο Πανιώνιος, χρειάζεται άλλους 13 βαθμούς: το βλέπω δύσκολο να τους παίρνει και η ελπίδα του είναι να μην πάει τόσο ψηλά το όριο. Στα υπέρ του είναι ότι έχει στις τάξεις του κάποιες καλές μονάδες που απέκτησε τον Δεκέμβριο: όλα τα άλλα τα βλέπω δύσκολα. Εχει πετάξει στον δρόμο πάρα πολλούς βαθμούς και πρέπει να πάει και στην Κρήτη, όπου περιμένουν τον Βαγγέλη Βλάχο για βεντέτα.
Μάχη
Το όριο των 32 βαθμών δύσκολα μπορούν να το φτάσουν ο Ακράτητος και η Καλλιθέα, αλλά αν η παραμονή κριθεί πιο χαμηλά δεν τους ξεγράφω. Την Κυριακή παίζουν μεταξύ τους: όποιος νικήσει μπαίνει δυνατά στον χορό. Ο Ακράτητος, που έμοιαζε καταδικασμένος, έχει πέντε ματς στο γήπεδό του: με την Καλλιθέα, τον Λεβαδειακό, την αδιάφορη Καλαμαριά και τον ασταθέστατο Ατρόμητο δεν αποκλείω τίποτα. Οπως δεν αποκλείω η τρελοομάδα αυτή να ρίξει κι άλλη «βόμβα» σε εκτός έδρας ματς: μην την ξεγράφετε με τον ΟΦΗ ή την Ξάνθη –στη Νέα Σμύρνη με τον Πανιώνιο το σενάριο ήταν πιο δύσκολο.
Κόλαση
Προσθέστε μία ακόμα λεπτομέρεια για να δείτε πόσο αβέβαιο είναι το φινάλε: από όλες αυτές τις ομάδες η περισσότερο προετοιμασμένη για πορεία παραμονής με καρδιοχτύπια είναι η Καλλιθέα, η μόνη που έχει πρόσφατη εμπειρία ανάλογη και μπορεί να ποντάρει στη γνώση τέτοιων καταστάσεων. Η Καλλιθέα έχει πολύ δύσκολο πρόγραμμα (υποδέχεται την ΑΕΚ και πάει τρεις φορές στη Σαλονίκη για να παίξει με Ηρακλή, ΠΑΟΚ και Καλαμαριά), όμως όλοι στην ομάδα (παράγοντες, ποδοσφαιριστές και φίλαθλοι κυρίως) έχουν ξαναπεράσει πρόσφατα τέτοιες εφιαλτικές εμπειρίες. Ο Λεβαδειακός έλειπε καιρό από την κατηγορία, ο ΟΦΗ έχει κινδυνέψει σοβαρά μόνο μία φορά πριν από χρόνια, ο Πανιώνιος τα τελευταία χρόνια δεν είχε τέτοια προβλήματα, ο Ακράτητος δεν έχει έδρα. Μη βιαστείτε να καταδικάσετε κανέναν. Τουλάχιστον μέχρι την Κυριακή…
Παλιόκαιρος
Σας είχα προειδοποιήσει ότι αρκετοί από τους διαιτητές είχαν τα νεύρα τους, διότι ήταν υποχρεωμένοι να μείνουν εδώ αντί να πάνε στις εξοχές να πετάξουν αετό. Από τις κατάρες που έριξαν σε εμάς τους υπολοίπους χάλασε ο καιρός και η επιστροφή έγινε με παλιόκαιρο.
• Παμπορίδης (Ξάνθη-Αιγάλεω 1-0). Σας είχα πει ότι θα προσπαθήσει να γλιτώσει την ανακοίνωση του Πανόπουλου χωρίς να εκτεθεί –όπερ και εγένετο. Το Αιγάλεω έχει για μία ακόμα φορά κάποια ψιλοπαράπονα.
• Κάκος (Καλλιθέα-Λεβαδειακός 3-2). Είχα προβλέψει ότι θα δούμε πολύ 50-50 με ψιλοαβάντα στον φιλοξενούμενο, που όμως δεν έφτανε. Στις αγωνιστικές που απομένουν θα δούμε αν ο Ρούσεφ θα μάθει επιτέλους να χτυπάει πέναλτι.
• Νταμπώσης (Πανιώνιος-Ακράτητος 2-4). Ο Νταμπώσης ήταν πονόψυχος και χάρισε μία βούλα που είδε μόνο ο ίδιος. Αλλά ο Αχιλλέας έμεινε με τις φωνές και ο Μάκης, που έδωσε και πριμάκι, πρέπει να κάνει όνειρα παραμονής.
• Δέτσης (Απόλλων Καλαμαριάς-Λάρισα 2-2). Είχα προειδοποιήσει από το Σάββατο ότι «το σερί των επιτυχιών του Δαμήλου δύσκολα θα σπάσει, αλλά υπάρχει πολύ "Χ" και γιατί ο Δέτσης δύσκολα θα κάνει τους "άσους" του πέντε στη σειρά». Πώς αλλιώς να σας το πω δηλαδή;
• Μαζαράκος (Ατρόμητος-Ηρακλής 3-2). Σας έλεγα ότι «ένα επίκαιρο σύνθημα λέει "με τον Μαζαράκο για τον άσο"». Ηρθε ο «άσος» και χωρίς μεγάλη αβάντα. Τον πήραν είδηση ότι είναι εδράκιας και ξαπλώνουν όλοι οι κυνηγοί κάνοντας τους πεθαμένους. Ε, θύμωσε κι αυτός και δεν έδινε τίποτα…
• Φλαμπούρης (Ιωνικός-ΠΑΟΚ 1-1). Είπαμε ότι του έδωσαν τρίτο συνεχές ματς για να μην κάνει τους «άσους» τρεις στη σειρά, αλλά αυτός τρελάθηκε από τη χαρά του: την πλήρωσε ο Ζαγοράκης, που πήρε τσάμπα κάρτα. Στη φάση του φινάλε η Καλάβρια δεν βλέπει ότι η μπάλα πέρασε τη γραμμή, αλλά δεν είναι και το πιο απλό πράγμα του κόσμου. Ο ΠΑΟΚ φωνάζει και περιμένει και τον Παναθηναϊκό. Αντε πάλι να τρέχει στην Τούμπα ο Τσίκινης…
• Κασναφέρης (Παναθηναϊκός-ΑΕΚ 1-0). Εχω συγκινηθεί. Εγραφα ότι «θα πάει σε λίγα σφυρίγματα, θα τους αφήσει να τρέξουν, θα βγάλει δύσκολα κάρτες, αλλά θα δώσει εύκολα πέναλτι». Με δικαίωσε κατά γράμμα! Τιμή στον διαιτητή, στον άνθρωπο, στον φίλο! (Του έβαλα φωτογραφία για να τον τιμήσω…)
• Τεροβίτσας (Ολυμπιακός-ΟΦΗ 4-0). Το παιχνίδι προσφερόταν για δημόσιες σχέσεις με τον Ολυμπιακό. Ο «Τέρορ» τις έκανε κανονικά. Αν τις είχε αρχίσει πριν από δυο-τρία χρόνια, θα ήταν διεθνής και θα είχε κάνει μεγάλη καριέρα. Αψογος.