Ο ΠΑΟ έγινε Σπόρτιγκ, ο Θρύλος δεν έχει γρίφους (Sportday / Φίλιππος Συρίγος)

Ο Παναθηναϊκός έχει τρεις ήττες σε ισάριθμους αγώνες και από μεγάλο φαβορί που ήταν, κατάντησε το μεγαλύτερο ερωτηματικό, η πιο μεγάλη απογοήτευση. Αντίθετα ο Ολυμπιακός, από σταθερή αβεβαιότητα στην α' φάση της Ευρωλίγκας, εξελίχτηκε, χάρη στη δική του πρόοδο, αλλά και την καταβαράθρωση του Παναθηναϊκού, στη μοναδική ελληνική ουσιαστική ελπίδα για πρόκριση στα πλέι οφ!

Παρ' όλα αυτά, ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να κλέβει την παράσταση. Οχι μόνο γιατί όλοι προσπαθούν να κατανοήσουν πώς έτσι ξαφνικά από τόσο ψηλά έπεσε τόσο χαμηλά, αλλά και γιατί η μεταχείριση που του επιφύλαξε η διαιτησία στο τελευταίο ματς, με αντίπαλο την Εφές Πίλσεν, ήταν κάτι που από μόνο του συνιστά θέμα συζήτησης. Πόσω μάλλον αφού μέχρι τότε η συμπεριφορά των διαιτητών απέναντι στον πρωταθλητή Ελλάδας ήταν εντελώς διαφορετική...

Τι ακριβώς συνέβη, λοιπόν, την Τετάρτη το βράδυ, στο κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο, με τους διαιτητές και τον Παναθηναϊκό; Ή, μάλλον, τι άλλαξε μέσα στις επτά μέρες που μεσολάβησαν από τον προηγούμενο αγώνα των «πρασίνων» στο Τρεβίζο, όπου βεβαίως και πάλι είχαν χάσει, αλλά με τη διαιτησία περίπου έτοιμη να τους προσφέρει χείρα βοηθείας σε περίπτωση που θα της έδιναν μια καλή ευκαιρία;

Το βέβαιο είναι ότι καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα η τριπλέτα των διαιτητών καταλόγιζε, σε γενικές γραμμές, δύο φάουλ σε βάρος του Παναθηναϊκού και ένα σε βάρος της Εφές Πίλσεν! Κι ας ήταν ο Παναθηναϊκός ο γηπεδούχος... Κι ας ήταν η Εφές Πίλσεν η ομάδα εκείνη που σε κάποια κομμάτια του αγώνα εγκατέλειπε το «μαν του μαν», χάρη στην αγαπημένη της άμυνα ζώνης...

Επίσης, βέβαιο είναι ότι, για να παραστεί στο ΟΑΚΑ ο επικεφαλής του διαιτητικού τρίο, Ιταλός Λα Μόνικα, η Ευρωλίγκα χρειάσθηκε να παραβεί ό,τι η ίδια είχε καθιερώσει σ' αυτή τη β' φάση της διοργάνωσης. Να παίξει, δηλαδή, ο ίδιος διαιτητής την Τρίτη αγώνα του Uleb Cup και την Τετάρτη ματς της Ευρωλίγκας! Γιατί, παρακαλώ, αυτή η εξαίρεση; Και ποια σχέση μπορεί να έχει με την ξαφνική αλλαγή συμπεριφοράς του Ιταλού απέναντι στον Παναθηναϊκό;

Η αλήθεια είναι ότι όταν οι «πράσινοι» είδαν τον Λα Μόνικα, το μυαλό τους δεν πήγε στο κακό. Το αντίθετο μάλιστα, αφού ο Ιταλός διαιτητής κατά παράδοση συμπεριφερόταν με πολύ καλό τρόπο σε όλες τις ελληνικές ομάδες (μηδέ της Εθνικής εξαιρουμένης...) και ιδιαίτερα στον Παναθηναϊκό. Πού να το φανταστούν λοιπόν; Και ποιον να φοβηθούν ότι θα μπορούσε να έχει αλλάξει τα μυαλά του Λα Μόνικα; Την Εφές Πίλσεν, την Μπενετόν ή την Τσιμπόνα; Και οι τρεις αυτές ομάδες μαζί δεν κάνουν το ειδικό βάρος του Παναθηναϊκού. Οπότε...

Μέχρι το 37ο λεπτό του αγώνα είναι αλήθεια ότι το πράγμα δεν έβγαζε μάτι, γιατί και το μεγάλο φαλτσοσφύριγμα δεν είχε γίνει και η μέτρια έως κακή απόδοση του Παναθηναϊκού επικέντρωνε στους παίκτες και τον προπονητή του την όποια αμφισβήτηση εκ μέρους των φιλάθλων. Όμως στο τρίλεπτο φινάλε με τον πρωταθλητή Ελλάδας να αντεπιτίθεται μανιασμένα, να εξαφανίζει μια εις βάρος του διαφορά 10 πόντων και να είναι έτοιμος να πάρει τη νίκη, οι διαιτητές εγκατέλειψαν τα προσχήματα και έβαλαν τα ρέστα τους υπέρ της άλλης πλευράς.

Μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα, έξι αποφάσεις τους ήταν καταδικαστικές για τον Παναθηναϊκό, μία ακόμα έμεινε αδιευκρίνιστη και άλλη μία δικαίως καταλογίστηκε σε βάρος του σε ό,τι αφορά μόνο στο τυπικό της μέρος. Γιατί, επί της ουσίας, ακόμα και σ' αυτήν υπήρξε αδικία σε βάρος της ελληνικής ομάδας.

Με το τέλος του παιχνιδιού και με τον τρόπο που είχαν χάσει οι «πράσινοι» νόμιζε κανείς ότι στη συνείδηση των διαιτητών ξαφνικά ο Παναθηναϊκός είχε γίνει Σπόρτιγκ και η Εφές Πίλσεν εθνική Γιουγκοσλαβίας την εποχή του Στάνκοβιτς! Ταυτόχρονα όλα όσα είχε παρακολουθήσει το μάτι κάθε έμπειρου παρατηρητή απέκλειαν το τυχαίο του πράγματος και δημιουργούσαν την εντύπωση πως κάποια αόρατη δύναμη, που ταυτόχρονα τους παρείχε και κάλυψη, είχε προτρέψει τους διαιτητές σ' αυτό το έγκλημα που όμοιό του μπορούσες να βρεις μόνο στις ξεχασμένες ηρωικές εποχές του '60, όταν μια ομάδα (συνήθως ελληνική...) έχανε έξω με 25 και κέρδιζε μέσα με κάτι παραπάνω...

Περίπου 10.000 οπαδοί του Παναθηναϊκού, λίγο μετά την αποχώρηση των ομάδων, είχαν χάσει τη λαλιά τους. Οχι μόνο γιατί τα διαιτητικά κόλπα τούς προκάλεσαν τον υπέρτατο αιφνιδιασμό, αλλά και γιατί (παρ' όλ' αυτά) δεν ήσαν απόλυτα βέβαιοι ποιους έπρεπε να κατηγορήσουν περισσότερο: τους διαιτητές, τους παίκτες ή τον προπονητή της αγαπημένης τους ομάδας; Γιατί -κακά τα ψέματα- ο Παναθηναϊκός μπορεί στο τέλος να έχασε επειδή έτσι θέλησαν οι διαιτητές, αλλά σε όλο το προηγούμενο διάστημα έπαιζε τόσο άσχημα, ώστε μονίμως έδινε δικαιώματα και στους διαιτητές και στους αντιπάλους.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Το επόμενο βράδυ στη Βαρκελώνη η εικόνα ήταν διαφορετική. Παρ' ότι και πάλι μια ελληνική ομάδα (ο Ολυμπιακός) έφυγε ηττημένη από το τερέν. Προσοχή όμως, ηττημένη, όχι καταπτοημένη και -το σπουδαιότερο- χωρίς άλυτους γρίφους στο μυαλό των υπευθύνων της.

Στην πραγματικότητα, ο Ολυμπιακός στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας κέρδισε περισσότερα απ' όσα έχασε. Γιατί, πρώτα απ' όλα, έδειξε χαρακτήρα και τεράστια πρόοδο σε σχέση με το ίδιο ακριβώς ματς, λίγους μήνες νωρίτερα. Γιατί, κατόπιν, κρατήθηκε σε μια διαφορά 4 πόντων που είναι δυνατόν να υπερκαλυφθεί (χωρίς σίγουρα πλεονεκτήματα πάντως...) στη ρεβάνς του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας. Και γιατί, τέλος, στα πρόσωπα των περίπου 400 οπαδών του που τον συνόδευσαν, είδε να ξαναζωντανεύουν αξέχαστα μεγαλεία από την προηγούμενη δεκαετία, όταν πουθενά δεν έπαιζε μόνος!

Το σημαντικότερο είναι όμως ότι στη Βαρκελώνη, απέναντι σ' έναν αντίπαλο που θαυμάστηκε περισσότερο για την ατομική ικανότητα ορισμένων παικτών του (Μπαζίλε, Ναβάρο, Κακιούζης) και λιγότερο για την αποτελεσματικότητα του συνόλου (ιδίως την επιθετική), οι «ερυθρόλευκοι» είχαν την ευκαιρία να βγάλουν συμπεράσματα που θα τους φανούν πολύ χρήσιμα στο μέλλον. Ίσως όχι φέτος, αλλά του χρόνου σίγουρα. Εχουμε και λέμε λοιπόν:

• Ο Έντνι στις καλές του είναι μια ομάδα μόνος του, αλλά στη θέση του πλέι μέικερ έπειτα από αυτόν το χάος. Έστω και στις κορυφαίες στιγμές του, πάντως, το γεγονός ότι παίζει στον ίδιο (πάντα γρήγορο) ρυθμό δημιουργεί προβλήματα. Ιδίως σε ματς σαν αυτό της Βαρκελώνης, στο οποίο χρειαζόταν λιγότερο γκάζι και περισσότερο φρένο.
• Ο Σχορτσιανίτης είναι μια δύναμη που κανείς αντίπαλος δεν μπορεί να αγνοήσει. Η Μπαρτσελόνα τον περιόρισε γιατί κατ' ουσία έπαιξε επάνω του άμυνα με δύο παίκτες, χωρίς να κινδυνεύσει από ελεύθερα εξωτερικά σουτ. Γιατί, απλούστατα, ο Ολυμπιακός δεν είχε τον σουτέρ που θα ανάγκαζε τους Ισπανούς να αλλάξουν τα σχέδιά τους.
• Οι υπόλοιποι μικροί (Βασιλόπουλος, Σεϊμπούτις, Πρίντεζης) παίζουν άμυνα, έχουν ενθουσιασμό και προοπτική, αλλά επιθετικά, κυρίως στις δύσκολες στιγμές, χρειάζονται κάτι παραπάνω.
• Το αμυντικό ριμπάουντ δεν είναι υπόθεση μόνο των ψηλών. Αφορά όλους τους παίκτες και όταν αυτό δεν γίνεται κατανοητό, δημιουργεί προβλήματα σαν εκείνα που βίωσε ο Ολυμπιακός στη Βαρκελώνη.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, ο Παναθηναϊκός, παρά τις τρεις ήττες του, μπορεί ακόμα να καταλάβει την πρώτη θέση στον όμιλό του! Επίσης είναι δυνατόν να προκριθεί ως δεύτερος ακόμα κι αν χάσει ένα από τα τρία ματς που του απομένουν!
• Προκρίνεται πρώτος: μόνο στην περίπτωση που και οι τέσσερις ομάδες του ομίλου τερματίσουν ισόβαθμες και αυτός υπερισχύσει στη διαφορά πόντων. Για να συμβεί αυτό, η Τσιμπόνα θα πρέπει να ηττηθεί τρεις φορές (από ΠΑΟ, Μπενετόν έξω και Εφές Πίλσεν μέσα), η Μπενετόν να νικήσει μέσα την Εφές Πίλσεν και οι «πράσινοι» να πετύχουν τρεις νίκες (Τσιμπόνα, Μπενετόν μέσα, Εφές Πίλσεν έξω) με την απαραίτητη διαφορά πόντων.
• Προκρίνεται δεύτερος: α) Στην παραπάνω περίπτωση και εάν η διαφορά πόντων τον βγάζει δεύτερο στην τετραπλή ισοβαθμία. β) Να ισοβαθμήσει στη β' θέση με την Εφές Πίλσεν και να υπερισχύσει στη διαφορά πόντων. Αυτό γίνεται με τρεις νίκες του ΠΑΟ και μία νίκη της Εφές Πίλσεν στα άλλα δύο παιχνίδια της (Τσιμπόνα έξω, Μπενετόν έξω). γ) Να ισοβαθμήσει στη 2η θέση με την Μπενετόν και να υπερισχύσει στη διαφορά πόντων. Αυτό γίνεται με τρεις νίκες του ΠΑΟ, νίκες της Μπενετόν επί Τσιμπόνα και Εφές Πίλσεν και ήττα της Εφές Πίλσεν από την Τσιμπόνα. δ) Εάν η Τσιμπόνα πετύχει 6 νίκες, η Εφές Πίλσεν ηττηθεί και στα τρία επόμενα ματς και ο Παναθηναϊκός νικήσει την Μπενετόν και υπερισχύσει στην τριπλή ισοβαθμία που θα προκύψει στη β' θέση με καλύτερη διαφορά πόντων.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Για τον Ολυμπιακό τα σενάρια πρόκρισης, είτε ως πρώτος είτε ως δεύτερος στον όμιλό του, είναι πάρα πολλά και θα ήταν κουραστικό (και ίσως ανώφελο) να τα αναφέρουμε ένα ένα.

Σε γενικές γραμμές πάντως μπορούμε να επισημάνουμε τα εξής:
• Ο αγώνας της Τρίτης με τη Μάλαγα θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τη β' θέση. Ιδίως αν νικητής αναδειχθεί ο Ολυμπιακός.
• Το ματς με την Μπαρτσελόνα (την παραπάνω εβδομάδα) μπορεί να καθορίσει την α' θέση, ειδικά αν ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει στο μεταξύ και στη Μάλαγα.
• Πιθανότατα θα είναι πολύ καθοριστικός ο αγώνας Μάλαγα-Μπαρτσελόνα (6η αγωνιστική), γεγονός που σημαίνει ότι οι δύο ισπανικές ομάδες μπορούν να ρυθμίσουν πολλά, ερήμην του Ολυμπιακού.
• Ετσι όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα για τον Ολυμπιακό είναι μονόδρομος μια νίκη στο Κάουνας, χωρίς όμως να του δίνει πλεονέκτημα έναντι των άλλων.
• Η Μπαρτσελόνα είναι λογικά αδύνατο να μη φθάσει τους 10 βαθμούς, οπότε θα είναι ή πρώτη ή δεύτερη. Σε μια τέτοια περίπτωση, μένει έξω μόνο αν η Ζαλγκίρις τερματίσει με 6 ήττες, η Μάλαγα κερδίσει τον Ολυμπιακό και στην τριπλή ισοβαθμία που θα προκύψει, η ομάδα της Καταλωνίας έχει τη χειρότερη διαφορά πόντων.