Μείνε, σώμα μου γίνε… (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Τίποτε απολύτως, φίλε αναγνώστη. Ενα χαμένο Σαββατόβραδο στη Θεσσαλονίκη. Αναχώρησα αμέσως μετά το ματς, γιατί είχα πάει στη συμπρωτεύουσα ινκόγκνιτο. Αμα μάθαιναν την άφιξή μου οι φίλοι, οι γνωστοί και κυρίως οι θαυμαστές μου, θα έπρεπε να παραμείνω στην πιο ερωτική πόλη της Ελλάδας τουλάχιστον ένα μήνα, ώστε να μη νομίσουν ότι τους σνομπάρω.

«Σάββατο κι απόβραδο και ασετυλίνη, στην Αριστοτέλους που γερνάς, έβγαζα απ' τις τσέπες μου φλούδες μανταρίνι, σου 'ριχνα στα μάτια να πονάς», που λέει και το τραγούδι. Αν και δεν κατάλαβα ποτέ μου πόσο ερωτικό είναι να ρίχνεις στον άλλο φλούδες μανταρίνι και να τον κάνεις να πονά, το παραβλέπω, διότι είναι κάτι που δεν με απασχολεί –προς το παρόν– ιδιαίτερα. Απλούστατα οι συγκεκριμένοι στίχοι καρφώθηκαν στο μυαλό μου επειδή πραγματικά πόνεσαν τα μάτια μου με το θέαμα (;) που παρακολούθησα το Σάββατο το απόγευμα στην Τούμπα.

Με τόση ησυχία εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου και με τέτοια μπάλα, αν δεν σε πιάσει ο ύπνος, τότε τα πρώτα σοβαρά συμπτώματα αϋπνίας έχουν κάνει την εμφάνισή τους και ήρθε ο καιρός να επισκεφτείς κάποιον σοβαρό ψυχολόγο.

Εγώ, πάντως, για να είμαι ειλικρινής, αποκοιμήθηκα δυο-τρεις φορές κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου. Αναπόφευκτο, αφού και η περιφορά του Επιταφίου τη Μεγάλη Εβδομάδα θα είχε περισσότερη δράση από αυτό το παιχνίδι. Πάντως, νιώθω περήφανος γι' αυτό, αφού η αντίδρασή μου αποδεικνύει πως ακόμα λειτουργεί, έστω κατά καιρούς, το ποιοτικό μου ένστικτο.

Πολύ κακό για το τίποτα. Μια γιόμα του Βύντρα στο 65', μια έξοδος του Φερνάντες –περισσότερο από περιέργεια για να δει τι θέλουν όλοι αυτοί στην περιοχή του– και ένα άλμα... προς τα κάτω από τον Χασιώτη ήταν αρκετά για να σκοράρει ο Παπαδόπουλος.

Δίπλα μου ένα ΠΑΟΚι πέταξε μετά το γκολ την ατάκα της ημέρας. «Εμ, βέβαια, φταίει ντε ο Φερνάντες. Αφού βλέπει ότι Χασιώτης, Καρυπίδης πηδάνε σε πρώτο χρόνο και δεν βγαίνει να καρφώσει, να πάρει τον πόντο». Μιλάμε για άλλο άθλημα, αλλά τι σημασία έχει...

Όλα όμως είναι σχετικά. Εξαρτάται από το πώς το βλέπεις. Πάντως, στη συνέντευξη Τύπου μπερδεύτηκα ακόμα περισσότερο. Μόνο που δεν είχα το ΠΑΟΚι δίπλα μου για να με βοηθήσει και αυτή τη φορά δεν με μπέρδεψε ο Φερνάντες, αλλά οι δηλώσεις του Μαλεζάνι:

«Ήταν πολύ σημαντικά τα δύο τελευταία παιχνίδια για μένα, διότι ήθελα να δω πόσο έχει ωριμάσει η ομάδα. Είμαι ικανοποιημένος. Παίξαμε καλά απέναντι στον ΠΑΟΚ, που είναι αξιόλογη ομάδα, και τελικά νομίζω ότι αξίζαμε τη νίκη. Θεωρώ ότι πρωταρχικό ρόλο έπαιξε η εμπειρία των παικτών μου. Έχω κάποιους ποδοσφαιριστές με πολύ καλό ιστορικό και αυτό τους βοήθησε στα τελευταία παιχνίδια –στα οποία ήταν ιδιαίτερα καλοί–, ώστε να μείνουν ήρεμοι, να χτυπήσουν την κατάλληλη στιγμή και να πάρουν τη νίκη. Μου αρέσει να κερδίζω με αυτόν τον τρόπο. Να χτυπάω την κατάλληλη στιγμή».

Όλα, λοιπόν, ήταν ένα σχέδιο και μάλιστα καλοστημένο κι εμείς τζάμπα ανησυχούσαμε τόσο καιρό. Η αρχή αυτού του δαιμόνιου σχεδίου, αν δεν κάνω λάθος, θα πρέπει να εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στο παιχνίδι της Νέας Σμύρνης. Εκεί που και πάλι ο Παναθηναϊκός περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσει. Να προηγηθεί δηλαδή ο Πανιώνιος με δύο γκολ διαφορά, να νομίσει ότι όλα τελείωσαν και μετά να κάνει τη μεγάλη ανατροπή. Το επανέλαβε μετά με την Καλλιθέα και έπειτα με τον Ακράτητο. Κορυφαία στιγμή του σχεδίου, ο αγώνας με την ΑΕΚ. Μετά έγινε θεσμός. Εξάλλου, σχέδιο που κερδίζει δύσκολα αλλάζει.

Τέλος, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω για τη νίκη, αλλά αν η ομάδα ωρίμασε και παίζει τέτοια μπάλα, τότε την προτιμώ ανώριμη κι ωραία. Όσο για την αξιόλογη εμφάνιση του ΠΑΟΚ, δεν την παραδέχθηκε μετά το ματς ούτε ο υπέρμαχος και υπερασπιστής του ΠΑΟΚτσήδικου Δικαίου –όπου κι αν βρίσκεται αυτό–, ο φίλος δημοσιογράφος και περφόρμερ Γιώργος Μήνος της ΕΤ3.

Η τεράστια αυτή μορφή περίμενε έξω από τα αποδυτήρια να βγουν οι ποδοσφαιριστές και όταν αυτοί αναχώρησαν την έστησε και περίμενε τον πρόεδρο Γούμενο, που του μιλάει πάντα στα ίσα και φυσικά στον ενικό.

Μόλις, λοιπόν, εμφανίστηκε ο Γούμενος, ο Γιώργος τον πλησίασε κρατώντας και κουνώντας το μικρόφωνο με τρόπο σαν να τον προειδοποιούσε πως αν δεν σταθεί να μιλήσει, πολύ εύκολα τον κοπανάει. Προτίμησε όμως να τον χτυπήσει με… ερώτηση:

«Ακόμα μία άσχημη εμφάνιση και ήττα. Τώρα τι κάνουμε, πρόεδρε;».

Το «τώρα τι κάνουμε» δεν είναι σχήμα λόγου. Όσοι δεν ξέρουν οφείλουν να μάθουν πως καμία σοβαρή πρωτοβουλία δεν μπορεί να θεωρηθεί τέτοια αν δεν έχει την έγκριση, αλλά και την υποστήριξη του Γιώργου Μήνου.

Για να είστε σε θέση να αντιληφθείτε το μέγεθος του συγκεκριμένου δημοσιογράφου και πόσο τσάκαλος είναι, θα σας διηγηθώ την εξής ιστορία. Ο μεγάλος Μήνος, που εκτός των άλλων είναι και λάτρης του ωραίου φύλου, αλλά και των κοσμικών εμφανίσεων, ισχυριζόταν ότι ο Αντώνης Ρέμος έχει γράψει τραγούδι για την πάρτη του.

Για να το αποδείξει, μάλιστα, ένα βράδυ μάζεψε όλους αυτούς που τον αμφισβητούσαν και τους πήγε εκεί που εμφανιζόταν ο Ρέμος. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος φώναζε κάθε τόσο στον καλλιτέχνη να πει το τραγούδι που έχει γραφτεί γι' αυτόν. Έφτασε, λοιπόν, κάποτε η μεγάλη στιγμή και ο Ρέμος άρχισε να τραγουδά το γνωστό σουξέ:

«Μείνε, (Μήνε!) σώμα μου γίνε, σ' έχω ανάγκη κι αυτό το βράδυ…».

Με το που ακούει το «Μείνε», ο Γιώργος Μήνος σηκώνεται και φωνάζει: «Εδώ είμαι, Αντώνη» και μετά γυρίζει με ύφος θριαμβευτικό και λέει στους άπιστους Θωμάδες που τον συνόδευαν: «Το ακούσατε, ρε μα…ες. Αλλη φορά να με πιστεύετε!».

Στην Αθήνα έφτασα λίγο πριν αλλάξει η μέρα. Μόλις προσγειωθήκαμε χτύπησε το τηλέφωνο. Με καλούσαν σε ένα πάρτι που διοργάνωνε μια πολύ καλή μου φίλη στο «BALLOO», στέκι στο οποίο συχνάζει μεταξύ άλλων και ο Ντέμης, που τον πάω, όπως ξέρετε, πολύ.

Πήγα, λοιπόν, αφού δεν μπορούσα με τίποτα να αρνηθώ. Καθώς απολάμβανα το ποτό μου τον είδα να μπαίνει και να κατευθύνεται προς το μπαρ. Εκεί έβγαλε το δερμάτινο μπουφάν του, φανερώνοντας ένα κατακίτρινο μακό με μαύρα γράμματα. Πολύ cool, έπινε το ποτό του χωρίς να δίνει καμία σημασία σε όσους κουτσομπόλευαν την άφιξή του.

Τότε κατάλαβα ότι το ματς με τον Πανιώνιο έχει τελειώσει πριν καν αρχίσει και πως η ΑΕΚ θα νικήσει και μάλιστα εύκολα. Δικαιώθηκα περίτρανα. Οχι μόνο νίκησε, αλλά σκόραρε μέχρι και ο Ιβιτς για πρώτη φορά φέτος.

Να με ακούτε, λοιπόν, γιατί αλλιώς θα αναγκαστώ να επικαλεστώ τη βοήθεια του Γιώργου Μήνου και τότε θα προσκυνήσετε.