Όλα ή βλέπουμε, με σύμμαχο τον ήλιο (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Εάν δεν εμφανιστούν με γεμάτες τις μπαταρίες οι παίκτες του Ολυμπιακού στην αποψινή «όλα ή βλέπουμε» τιτανομαχία με την Ουνικάχα εδώ στη Μάλαγα, τότε κάτι δεν πάει καλά. Οι μπαταρίες θα είναι μάλλον ελαττωματικές.

Η αποστολή του Ολυμπιακού πέρασε τις προηγούμενες πέντε μέρες ξενιτεμένη μεν και αποκομμένη από φίλους και οικογένειες, αλλά αγκυροβολημένη στην ωραιότερη, νομίζω, πόλη της Ευρώπης. Οσο μουστρούφης κι αν είσαι στην υπόλοιπη ζωή σου, η Βαρκελώνη σου ανοίγει τα μάτια, σου καθαρίζει τα πνευμόνια, σου ανανεώνει τον ορίζοντα. Περνάς ένα τριήμερο στην κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα της Καταλονίας και δεν θες να ξαναγυρίσεις πια στο κολαστήριο της Αθήνας και του Πειραιά. Λες, «πάει και τελείωσε, εδώ θα ζήσω».

Και μέσα σου μελαγχολείς επειδή συνειδητοποιείς ότι αυτή η πόλη-κόσμημα είναι προϊόν των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992. Οι Ισπανοί χρησιμοποίησαν τη «χρυσή» ευκαιρία για να δημιουργήσουν ένα αληθινό θαύμα, τη στιγμή που εμείς καταφέραμε απλώς να κάνουμε την Αθήνα μας βολική για τους αυτοκινητιστές. Και να πληρώσουμε κάθε παραπανίσιο αυτοκίνητο σαν να είναι καμωμένο από χρυσάφι.
Μισό λεπτό, έχει κι άλλο. Φεύγοντας ο Ολυμπιακός από τη Βαρκελώνη, «πέταξε» 400 χιλιόμετρα νοτιότερα και εγκαταστάθηκε στην ακροθαλασσιά της Μάλαγα, εκεί ακριβώς όπου ονειρεύονται να κολυμπήσουν οι στερημένοι από ήλιο κάτοικοι της Βόρειας Ευρώπης. Δίπλα στο περιβόητο θέρετρο Τορεμολίνος.

Ακριβώς μπροστά από το ξενοδοχείο «Τριπ Γουαδαλμάρ», όπου μένει η αποστολή των «ερυθρολεύκων», ξανθομαλλούσες κοπελιές με κάτασπρο δέρμα έκαναν χθες μπάνιο στη θάλασσα, Μάρτιο μήνα. Ο καιρός ήταν καταπληκτικός και η ατμόσφαιρα ξεγνοιασιάς θύμιζε ελληνικό νησί ή, επί το ισπανικότερον, Κανάρια Νησιά.

Οι Βαλεαρίδες! Στη Μαγιόρκα, το βόλεϊ του Παναθηναϊκού βρήκε παλιόκαιρο, αλλά η Κόστα Ντελ Σολ υποδέχθηκε το μπάσκετ του Ολυμπιακού με θέρμη που δικαιώνει την ονομασία της: Ακτή του Ηλιου. Δεν ξέρω πώς αισθάνονται οι παίκτες του τώρα που κοντεύουν βδομάδα μακριά από τα σπίτια τους, αλλά εμένα οι μπαταρίες μου γέμισαν μονομιάς. Κι ας ήταν το ταξίδι μακρύ και δύσκολο.

«Ολα ή βλέπουμε» λοιπόν, με τα κορμιά χορτασμένα από τις μυρωδιές της άνοιξης. Εφόσον ο Ολυμπιακός νικήσει απόψε την (από προχθές συν-πρωτοπόρο της ισπανικής ACB) Ουνικάχα, δεν χάνει την πρόκριση στους προημιτελικούς της Ευρωλίγκας ούτε με πυραύλους. Εάν πάλι ηττηθεί, που -για να μην κρυβόμαστε- είναι το πιθανότερο, ας μην παρασυρθεί από τη φούρια των Ισπανών σε συντριβή. Οι διπλές ή τρίδιπλες ισοβαθμίες μπορεί να παίξουν τον ρόλο τους.

Νομίζω πάντως ότι ο αγώνας-«κλειδί» για την έκβαση του ομίλου (εάν ο Ολυμπιακός χάσει απόψε) θα είναι το ισπανικό ντέρμπι της τελευταίας αγωνιστικής: Μπαρτσελόνα-Μάλαγα. Οι φιλοξενούμενοι θα ψάχνουν «διπλό» για να σφραγίσουν το «εισιτήριο» της πρόκρισης, αλλά οι γηπεδούχοι (και ευχαριστώ εδώ τους αναγνώστες που μου επισήμαναν τη «λεπτομέρεια») θα χρειάζονται νίκη για την πρωτιά, δηλαδή για το αβαντάζ έδρας. Και θα 'χουν σύσσωμο τον Ολυμπιακό νοερά στο πλευρό τους!

Ας κερδίσει όμως απόψε η ομάδα του Καζλάουσκας ώστε να ξεμπερδεύει μια ώρα αρχύτερα και να μην αγχώνεται για πράγματα που δεν περνούν από το χέρι της. Μετά θα έχει και κάθε δικαίωμα να στοχεύσει αυτή την πρώτη θέση του ομίλου.