Τέρμινα (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

«Κατηγορηματικά δηλώνω: το γήπεδο του Παναθηναϊκού θα ολοκληρωθεί σε δύο τέρμινα». Ούτε ένα ούτε τρία. Το μόνο που παρακαλώ είναι να μη ρωτήσει κάποιος τι στο διάολο είναι το τέρμινο. Υποθέτω ότι είναι κάτι που μόνο ο αντιδήμαρχος Αθηναίων Χρόνης Ακριτίδης θα μπορούσε να εξηγήσει. Τουλάχιστον αν αναλυθούν τα λεγόμενά του στη συνέντευξη που έδωσε στο SuperSport.

Για να αποδοθούν τα του Ακριτίδη τω Ακριτίδη, ο αντιδήμαρχος όρισε ημερομηνία έναρξης των έργων και ημερομηνία ολοκλήρωσής τους. «Τα προκαταρκτικά έργα αρχίζουν τον Οκτώβριο. Στόχος μας είναι το γήπεδο να είναι έτοιμο σε 18-20 μήνες». Μόνο που αυτό το «τα προκαταρκτικά» σηκώνει συζήτηση.

Αν, λοιπόν, «τα προκαταρκτικά έργα» είναι διάνοιξη και καλλωπισμός χώρου, δεν σημαίνει ότι το γήπεδο θα γίνει. Σημαίνει ότι μέρες πριν από τις δημοτικές εκλογές θα φαίνεται ότι κάτι γίνεται... Δεύτερον, το «στόχος» δεν είναι κατηγορηματικό. Πενήντα φορές στόχος μου ήταν να κόψω το κάπνισμα και πενήντα φορές αστόχησα. Τέλος πάντων, αυτά είναι τα πλέον συγκεκριμένα. Γιατί τα υπόλοιπα που είπε ο αντιδήμαρχος είναι με τη λογική του τέρμινου.
«Η καθυστέρηση είναι τυπική». Τι είναι μια τυπική καθυστέρηση, μόνο ο αντιδήμαρχος το καταλαβαίνει. Δηλαδή, για τους τύπους πάντα καθυστερούν;

«Εχει να κάνει με ορισμένες μελέτες». Είναι τόσο δύσκολο δηλαδή να μάθουμε τι είναι αυτές οι μελέτες και ποιος τις κάνει; «Θα δοθεί πολύ σύντομα λύση». Ξανά μανά υπολογισμός χρόνου σε τέρμινα. «Παντού υπάρχουν αρχαία. Εχουμε επαφή και με την Αρχαιολογική Υπηρεσία». Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια της. Δηλαδή; «Νομίζω ότι το γήπεδο θα είναι το γήπεδο του Παναθηναϊκού». Αυτό απαντούσε στην ερώτηση πώς θα μοιάζει το γήπεδο. Σε αυτό το σημείο η κατάσταση του αντιδημάρχου είχε σοβαρέψει. Πάμε λοιπόν σε μια θέση και μερικά ερωτήματα.

Η θέση είναι ότι χώρος στον Παναθηναϊκό πρέπει να δοθεί, δεν υπάρχει όμως λόγος το δάνειο να το αναλάβει ο Δήμος Αθηναίων. Αν το έργο είναι τόσο επικερδές, ας το αναλάβει η ΠΑΕ Παναθηναϊκός και τα κέρδη καλοφάγωτα. Τώρα τα ερωτήματα. Γιατί, ενώ τα στελέχη του Δήμου είναι λαλίστατα, το ΥΠΕΧΩΔΕ σιωπά; Ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι οι μεν χρειάζονται τη σχετική λεζάντα για να εκλεγούν, οι δε, που δεν έχουν ανάγκη τωρινής ψήφου, δεν τολμούν να πάρουν το βάρος ενδεχόμενης γκέλας. Τη μέρα που από κοινού θα βγουν κυβέρνηση και Δήμος Αθηναίων να δηλώσουν ότι το γήπεδο στον Βοτανικό θα γίνει, θα έχουμε κάποια σοβαρή εξέλιξη. Οσο ένας αντιδήμαρχος μιλάει σε τέρμινα, απλώς μαζεύει ψήφους. Συγχωρείται, αλλά όχι και να το πάρουμε στα σοβαρά.

Τα μάτια των παικτών της Παναχαϊκής θα γυρίζουν στην κερκίδα ψάχνοντας βοήθεια, αλλά το μάλλινο μαύρο κράνος που κοσμεί το κεφάλι του προέδρου της Παναχαϊκής Κώστα Μακρή δεν θα δίνει αίγλη με την παρουσία του στα επίσημα. Ο περουκοφόρος ηγέτης της ομάδας της Αχαΐας βρίσκεται στην Αυστραλία. Πριν από τέσσερις μέρες η Κάρολ (μη ρωτήσει τώρα κάποιος ποια είναι η Κάρολ...) τον ειδοποίησε ότι έγινε παππούς. Θέλοντας να καλύψει τις ανάγκες των ποδοσφαιριστών του όσο καλύπτει το κρανίο του, ο Κώστας Μακρής πριν από την αναχώρησή του έδωσε εντολή να μοιραστούν σήμερα 15 χιλιάδες ευρώ ως πριμ για την καλή απόδοση της ομάδας.

Τώρα θα πει κάποιος «γιατί δεν τα μοίραζε πριν φύγει;». Θα είναι ανίδεος όσον αφορά στα έθιμα της Αυστραλίας. Στην Αυστραλία, λοιπόν, όταν γεννιέται ένα εγγόνι ο παππούς πρέπει να υπόσχεται ένα δώρο και μετά να εξαφανίζεται. Ο συμβολισμός είναι ότι η υπόσχεση είναι σαν τις υποσχέσεις που φέρνει κάθε νεογέννητο όταν έρχεται στη Γη. Το ότι εξαφανίζεται έχει άλλο νόημα. Αν η υπόσχεση δεν πραγματοποιηθεί, είναι η αντιστοιχία των άλλων νεογέννητων που έρχονται στη ζωή και αντί να βγουν άνθρωποι της προκοπής, μας ταλαιπωρούν όλους. Ο,τι κι αν γίνει σήμερα, πάρουν δεν πάρουν τα λεφτά οι παίκτες της «Πανάχας», ας το δουν μέσα από την προοπτική του όμορφου αυστραλιανού εθίμου.

Μιλώντας για περούκες και μαλλιά, εντυπωσίασε με την εμφάνισή του στη Λάρισα ο Γιάννης Ματζουράκης. Μέχρι πρόσφατα ο κόουτς «Ματζούρ» διατηρούσε ένα όμορφο λακαρισμένο μαύρο χρώμα στα μαλλιά του, ασορτί με το μουστάκι. Στη Λάρισα το μουστάκι και τα μαλλιά είχαν κομοδινί χρώμα, στην απόχρωση που παίρνει το ξύλο της οξιάς όταν το περάσεις με κάσια Νο 3.

Μιλώντας για έθιμα, από τον Μπάρλο μέχρι τον Νικολαΐδη ορισμένα παραμένουν σταθερά. Οπως το να εκφράζεται μεταγραφικό ενδιαφέρον για παίκτη της ομάδας, με την οποία η ΑΕΚ αγωνίζεται την επόμενη αγωνιστική. Ειδικά ο Μελισσανίδης το είχε κάνει επιστήμη. Μετά ο παίκτης σκέφτεται «μην τα χαλάσω με τα καινούργια αφεντικά» και η δουλειά σου έγινε, φίλε.
Μια περίοδο οι μισοί από αυτούς που έβαζαν γκολ στην ΑΕΚ δεν το πανηγύριζαν, αφού την προηγούμενη εβδομάδα είχε γραφτεί ότι κλείνει η μεταγραφή. Ενδεικτικά θυμάμαι τον Ναλιτζή, τον Κωνσταντίνου και τον Ιεροκλή Στολτίδη.

Αντίθετα, στον Ολυμπιακό πρώτα γινόταν μια ομορφιά του ποδοσφαίρου και μετά μεταγραφή. Κατεργιαννάκης και Μπούτσεκ είχαν πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό ύστερα από «εξάρα» και «πεντάρα» στην έδρα τους, ως τερματοφύλακες του Αρη και της Ξάνθης αντίστοιχα. Στο τελευταίο ματς της σεζόν, με το οποίο ο Ολυμπιακός εξασφάλιζε το πρωτάθλημα. Για να μην υπάρξει κάποια υπόνοια για τα παιδιά, και οι δύο πήραν μεταγραφή με τη σύμφωνη γνώμη των διοικήσεών τους.

Οπως με συμφωνία των δύο διοικήσεων είχε πάει από την Καλαμαριά στον ΠΑΟΚ ο Ηλιάδης. Είχε προηγηθεί η μεγαλύτερη ομορφιά του ποδοσφαίρου, όταν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ ξεφώνιζαν όποιον παίκτη της ομάδας τους τολμούσε να βγει στην επίθεση, έτσι ώστε να είναι σίγουρο ότι η Καλαμαριά θα σωθεί και ο Αρης θα φουντάρει κατηγορία.

Στο ελληνικό πρωτάθλημα, για να καταλάβεις από ποιες ισορροπίες μια ομάδα σώνεται και από ποιες φουντάρει πρέπει να είσαι μεγαλοφυΐα. Παράδειγμα ο Ακράτητος. Η ομάδα είχε ουσιαστικά πέσει όταν οι νυχτερινοί δρόμοι του Μάκαρου και του Αχιλλέα κάπου συγκρούστηκαν. Ο «Big Mac» έστειλε το μήνυμα. «Θα σου την κάνω τη ζημιά με τον Πανιώνιο». Πάει, λοιπόν, ο Ακράτητος και κάνει τη ζημιά. Τότε ήρθε η μεγάλη ιδέα στον Μάκαρο. Να σώσει τον Ακράτητο, να γίνει συγχώνευση με τη Λαμία ή τον Βύζαντα Μεγάρων και του χρόνου να έχουμε Ακράτητο Λαμίας ή Ακράτητο Μεγάρων στην Α' Εθνική. Με αυτόν τον στόχο, λοιπόν, έχασε η Καλλιθέα και η ουρά πήρε φωτιά.

Οσο για τους Καλλιθεάτες, λένε ότι πληρώνουν την άρνησή τους να μπουν στη Σούπερ Λίγκα. Οτι ο Κατάπτυστος τους στέλνει νίντζα της σφυρίχτρας που τους πιστολίζουνε στεγνά.

Με τον Λεβαδειακό η κατάσταση είναι πιο απλή. Οση αβάντα κι αν έχεις από τα κοράκια, δεν φτάνει όταν δεν έχεις ποδοσφαιριστές. Ο Κομπότης είναι δικτυωμένος στην ΕΠΟ, αλλά ο μόνος που πήρε στα σοβαρά τους παίκτες της Λιβαδειάς ήταν ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι, που μετά την ισοπαλία του Παναθηναϊκού είχε πει ότι διέκρινε σημάδια βελτίωσης στην ομάδα.
Τέτοιες ζημιές κάνει στην ισορροπία του πνεύματος το εβδομαδιαίο πηγαινέλα με τα αεροπλάνα. Κάθε Δευτέρα, όπως ξέρουμε όλοι, ο Αλμπέρτο καβαλάει το αεροπλάνο και φεύγει για την Ιταλία. Πριν από μερικούς μήνες, λοιπόν, κάποιος παρατρεχάμενός του μου είχε πει ότι ο άνθρωπος έχει μια γκόμενα με την οποία είναι ερωτευμένος και για να κρατήσει τα προσχήματα λέει ότι πηγαίνει στην οικογένειά του. Στο πλαίσιο της ανδρικής αλληλεγγύης, στο θέμα δεν είχε δοθεί μεγαλύτερη δημοσιότητα. Η κατάσταση, όμως, είναι σοβαρότερη. Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι κάθε εβδομάδα πραγματικά επισκέπτεται τη γυναίκα του.

Η Μαλεζάναινα μάς έχει βγει φεμινίστρια, που πιστεύει ότι η καριέρα της γυναίκας είναι το ίδιο σημαντική με αυτή του άνδρα της. Αποφάσισε να μείνει στην Ιταλία. Το κακό, όμως, είναι ότι φοβάται τα αεροπλάνα. Ετσι ο Μαλεζάνι έχει κάνει το Αθήνα - Βερόνα, Κολιάτσου - Παγκράτι. Ενα, λοιπόν, η συζυγική καψούρα, δύο η κούραση και ενώ ο Παναθηναϊκός είναι έτοιμος να κάνει πρόταση για ανανέωση της συνεργασίας στον Ιταλό, ο Μαλεζάνι σκέφτεται να την απορρίψει για τις χαρές της συζυγικής παστάδας.

Η οποία «παστάδα» πρέπει να είναι μία από τις πιο απίθανες ελληνικές λέξεις. Κατ' αρχάς δεν ακούγεται ελληνική. Περισσότερο ακούγεται σαν φαγητό της Κέρκυρας παρά αυτό που είναι, δηλαδή το νυφικό δωμάτιο. Ετυμολογικά είναι ακόμα περισσότερο φέξε μου και γλίστρησα. Σημαίνει το βόρειο δωμάτιο σε αρχαία κατοικία Ολυνθιακού ρυθμού. Και επειδή τώρα θα κάθομαι να ψάχνω τι στο διάολο ήταν ο Ολυνθιακός ρυθμός, εδώ μια τελεία και ες αύριον η απάντηση στο μεγάλο ερώτημα «ο Τροντ Σόλιντ θα είναι ο πρώτος προπονητής του Ολυμπιακού που αντί να τον τρελάνουν θα τους τρελάνει;».