ΜπαλΑΝΝΑ γεμάτη ενέργεια (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Πού είναι ο Ζιοβάνι, οέο; Διάβασα στο προχθεσινό «Φως» ότι περνάει δύσκολες στιγμές στο Κατάρ –και αυτός και η γυναίκα του. Πληρώνεται, λέει, πολλά λεφτά, αλλά δεν υπάρχει ούτε διασκέδαση ούτε ζωή –όπως στην Αθήνα– και περιμένουν όλοι πότε θα πάει ο Καστίγιο να τους επισκεφτεί.

Ο «μικρός μάγος» έχει προγραμματίσει να τους κάνει επίσκεψη μέσα στο Πάσχα. Ωρα είναι. Θα βρουν ο ένας τον άλλον, θα διηγηθούν τα προβλήματά τους, θα τραγουδήσουν τα συνθήματα που τραγουδούσε η «Original» εναντίον του Μπάγεβιτς –γενικά, ωραία θα περάσουν.

Γιατί δεν τον αγοράζει ο «Ζιο» τον Καστίγιο; Ετσι, για να μην πηγαίνει μόνος με την καμήλα μες στην έρημο, όπως στο σκίτσο που βλέπετε στο κέντρο της σελίδας…

Το μυαλό μου πήγε στον Ζιοβάνι γιατί είναι εβδομάδα Κλέιτον. Μπορεί ο Βραζιλιάνος να συζητάει με την ΑΕΚ, αλλά από τη στιγμή που ο μάνατζερ των μάνατζερ Κώστας Μπότος ισχυρίζεται, όπως διάβασα στον χθεσινό «Πρωταθλητή», ότι «μιλάμε με όλους», τότε να είστε σίγουροι ότι αρχίζει ένα μεταγραφικό σίριαλ με ίντριγκες, πάθος, υπόγειες διαδρομές: μια ιστορία πάθους που δεν τη χάνω με τίποτα.

Το κομψό αυτό αγόρι που λέγεται Κώστας Μπότος είναι ικανό να βγάλει σε δημοπρασία τον Κλέιτον στο Λονδίνο και συγκεκριμένα στον οίκο Cristies, στον οποίο οι πάμπλουτοι του κόσμου κάνουν κόντρες για το ποιος θα αγοράσει ό,τι του περάσει απ' το κεφάλι. Ο Μπότος φαντάζεται κάμερες απ' όλον τον κόσμο να απαθανατίζουν τη στιγμή, φλας να πέφτουν βροχή και μεγιστάνες να «χτυπάνε» τον Βραζιλιάνο τρέμοντας στην ιδέα ότι μπορεί να τον χάσουν. Ο Κλέιτον –να μου το θυμηθείτε– θα γίνει ο πιο γνωστός και ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής στον κόσμο.

Βέβαια, η καλή κοινωνία του Λονδίνου όταν θα δει δημοσιευμένη τη φωτογραφία της δημοπρασίας στο πρωτοσέλιδο των «Sunday Times», σίγουρα θα αναρωτηθεί «ποιος είναι αυτός ο μελαψός δίπλα στον sic Greek Kosta Boto;». Διότι, ως γνωστόν, για να περάσεις τις εξετάσεις και να φτάσεις στο σημείο να σε αναγνωρίζει η αφάν γκατέ της γηραιάς Αλβιώνας, θα πρέπει να έχεις φάει πολλά μπρέκφαστ στο Σίτι. Ο Κώστας τα έχει φάει. Να φανταστείτε ότι στην Αγγλία όταν βλέπουν στα μαγαζιά τα αρχικά K.B. ούτε που πάει το μυαλό τους στο Kosta Boda. Νομίζουν ότι το κατάστημα ανήκει στον Κώστα Μπότο.

Διαβάζω ότι υπάρχει διαφωνία με τον πρόεδρο της Καλαμαριάς Ηλία Δαμήλο. Οχι δα. Είναι σαν να διαφωνήσει ο Γκουσγκούνης με τον Χιου Χέφνερ. Πολύ πριν ο Δαμήλος ανακαλύψει την εθνική οδό Αθήνας – Θεσσαλονίκης, ο Μπότος ζούσε στο Λονδίνο, έκανε τζόκινγκ με τον Ρότζερ Μουρ, ταξίδευε στο ίδιο ιδιωτικό αεροπλάνο με τον Δάκη Ιωάννου και αποκαλούσε τη Σίντι Κρόφορντ «αυτό το κορίτσι με την ελιά»! Κανονικά ο Δαμήλος θα πρέπει να του δώσει τον Κλέιτον τσάμπα και να τον πληρώσει και για τη διαφήμιση που του κάνει…

Η εβδομάδα είναι γεμάτη μυστήρια. Ο Κλέιτον και η Καλαμαριά. Ο Μπότος και ο Δαμήλος. Ο Ανατολιωτάκης και το γήπεδο της ΑΕΚ. Και πάνω απ' όλα «το μυστικό σχέδιο Βίσση και Καρβέλα που ετοιμάζουν για τη Eurovision». Το δαιμόνιο αυτό δίδυμο, το δεύτερο γνωστότερο μετά τους Μπόνι και Κλάιντ, ετοιμάζει κάτι σατανικό, σύμφωνα με την «Espresso»…

«Σύμφωνα με πληροφορίες, σκέφτονται να προσθέσουν στην μπαλάντα ελληνικούς στίχους ή άλλα μουσικά στοιχεία που θα θυμίζουν Ελλάδα, δεδομένου ότι ο διαγωνισμός διοργανώνεται φέτος στη χώρα μας. Βίσση και Καρβέλας καταστρώνουν από κοινού το μυστικό σχέδιό τους για να κερδίσουν τα 12άρια της Ευρώπης. Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο, η Αννα θα τραγουδάει στην περιοδεία της και παλιά τραγούδια της που έχουν γίνει γνωστά (;) στη γηραιά ήπειρο. Τραγούδια που έχει συνθέσει ο Καρβέλας και έχουν αγγίξει κορυφές στα charts της Ευρώπης».

Κατ' αρχάς βρίσκω το σχέδιο πάρα, μα πάρα πολύ έξυπνο, αν και δεν θυμάμαι κάποιο τραγούδι της Βίσση που να έχει κάνει επιτυχία στην Ευρώπη. Αλλά αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία, γιατί κι εμείς Ευρώπη είμαστε, οπότε απ' τη στιγμή που είναι επιτυχημένα εδώ, το ίδιο θα συμβαίνει και με τους υπόλοιπους της κοινότητας. Στο φινάλε, πολύ αμφιβάλλω αν η Μαντόνα θα γέμιζε τέσσερα βράδια την εβδομάδα τον Βοτανικό…

Από την άλλη, έχω να κάνω δύο προτάσεις ώστε το σχέδιο να εμπλουτιστεί περισσότερο. Πρώτη πρόταση: στην περιοδεία της η Αννα Βίσση να τραγουδάει επίμονα και ικετευτικά το τραγούδι «Δώδεκα», ώστε οι ξένοι να καταλάβουν το υπονοούμενο και στο τέλος να της χαρίσουν το δωδεκάρι, για να απαλλαγούν από αυτήν και να τελειώσουν όλα με τον καλύτερο τρόπο.

Δεύτερη πρόταση: αν, λέω αν, βρεθεί η γλυκιά και αειθαλής Αννα Βίσση προ αδιεξόδου, τότε μπορεί να οργανώσει μια συναυλία στο Καραϊσκάκη και να ζητήσει να της δώσει ο Ολυμπιακός τους 12 πόντους, που έτσι κι αλλιώς τους έχει καβατζώσει νωρίς! Ακόμα και σε περίπτωση ισοβαθμίας με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό, πάλι από πάνω είναι.

Εγώ, πάντως, άκουσα το τραγούδι, αυτή τη γλυκιά μπαλάντα, που θα πρότεινα να μετονομαστεί σε μπαλΑΝΝΑ, αφού η Βίσση την ερμηνεύει με τον δικό της μοναδικό playback τρόπο. Αλλά εκείνο που με κάνει να αισιοδοξώ ότι για δεύτερη συνεχή χρονιά θα κερδίσουμε τη Eurovision είναι οι δηλώσεις του διεθνούς φήμης καλλιτέχνη (;) Πάνου Καλλίδη (και όχι Θάνου Καλίρη, όπως ισχυρίζεται η Εύη Μάνου, που τα έχει μπερδέψει), τις οποίες διάβασα χθες στην «Traffic».

«Η Αννα Βίσση τα έδωσε όλα στην μπαλάντα. Το αγαπάει το "Everything". Το έχει κάνει δικό της. Ας της δώσουμε όλη μας τη θετική ενέργεια για να μας κάνει περήφανους».

Τώρα, για όλους εσάς που ψάχνετε θετική ενέργεια και δεν βρίσκετε, έχω τόσο το τηλέφωνο όσο και τη διεύθυνση του Πάνου Καλλίδη, ώστε επικοινωνώντας μαζί του να σας προμηθεύσει, με το αζημίωτο βέβαια, όση θετική ενέργεια έχετε ανάγκη. Ο Πάνος είναι πάντα ανοιχτός, 24 ώρες το 24ωρο, σαν το βενζινάδικο της γειτονιάς σας.

Αν, πάντως, αναρωτιέστε ποιο είναι το σχόλιο του μεγάλου Διονύση Τσακασιάνου για τον διαγωνισμό της Eurovision, το βρήκα και σας το παρουσιάζω, διότι γνωρίζω πως δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς αυτό.

Γράφει, λοιπόν, ο αγαπημένος μου σχολιογράφος (και όχι μόνο) στη στήλη του στο «Derby», που έχει τίτλο «Στον παλμό της ατάκας»: «Α, ναι, οποίο το κάλλος, οποίο το θαύμα, με το τραγούδι που επιλέξαμε, ω φιλόμουσοι, με το… μούσι, έξτρα λαρτζ παλτό τραγούδι για τη Eurovision. Σκέτο… χλαπατσωμένο βίζιον το πράγμα σας λέω και να το ακούς και να σε πιάνει οξεία νταρακουλίαση. Βλέπω τη Βίσση από ντίβα πρώτη να ξεσηκώνει τα πλήθη… Και να πάρουμε από τα τρία Οσκαρ… το μακρύτερο!».

Μολονότι σε γενικές γραμμές συμφωνώ (ειδικά στη δόκιμη χρήση του όρου «νταρακουλίαση»), εντούτοις θέλω να προσέξετε ότι ο συμπαθής Νιόνιος, ακόμα και όταν βλέπει τον διαγωνισμό τραγουδιού, το μυαλό του το 'χει πάντα στο τρίτο το μακρύτερο…