Τιμωρία, αντί για επιβράβευση (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Θυμηθείτε τι λέγαμε, μερικοί εξ ημών, όταν έγινε η κλήρωση της β' φάσης της Ευρωλίγκας. «Ζόρικος ο όμιλος του Ολυμπιακού». «Σίγουρος πρώτος στο δικό του γκρουπ ο Παναθηναϊκός». «Μέχρι τελευταία στιγμή θα παίζεται η πρόκριση του Ολυμπιακού». «Με ''τέσσερα στα τέσσερα'' θα ξεκινήσει ο Παναθηναϊκός και μετά θα κάνει τουρισμό». Κούνια που μας κούναγε!

Εάν διαβάσατε προσεκτικά αυτήν εδώ τη στήλη την επομένη της κλήρωσης, θα θυμάστε μια σημαντική υποσημείωση: «Το πρόγραμμα του Ολυμπιακού είναι ο καλύτερος σύμμαχός του», έγραφα, «ενώ για τον Παναθηναϊκό ισχύει το ακριβώς αντίθετο». Όταν ο θεωρητικά μικρός ξεκινάει, φιλοξενώντας στο γήπεδό του θηρία, έχει τη χρυσή ευκαιρία να τα πιάσει στον ύπνο και να τα πληγώσει βαριά.

Το πέτυχε η Τσιμπόνα, απέναντι στον Παναθηναϊκό. Το πέτυχε με πανστρατιά ο Ολυμπιακός, απέναντι στη Μάλαγα, αλλά και στη Ζαλγκίρις. Παρ' ολίγον να το κατορθώσει και η Μπάμπεργκ, κόντρα στην Τάου. Αλλά ποσώς μ' ενδιαφέρει τι κάνουν οι Γερμανοί. Ας μην ξεφύγουμε από το θέμα μας.

Το 2-0 του Ολυμπιακού στα δύο εναρκτήρια παιχνίδια του αποδείχθηκε μισή πρόκριση. Τον έκανε να αισθάνεται καμπόσος και πάσαρε το άγχος στα στρατόπεδα των Ισπανών και των Λιθουανών. Ο Παναθηναϊκός, πάλι, ένιωσε θνητός την στιγμή που έφαγε την κατραπακιά στο Ζάγκρεμπ. Ακολούθησε η ήττα στο Τρεβίζο και χάθηκε το έδαφος κάτω από τα πόδια των «πρασίνων».

Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν ο Ολυμπιακός ξεκινούσε με δύο ταξίδια και ο Παναθηναϊκός με δύο απανωτούς αγώνες στο ΟΑΚΑ; Οσο η μέρα με τη νύχτα, νομίζω. Λάθος κλειδάριθμο πήρε τελικά το «τριφύλλι». Αντί να επιβραβευτεί για την πορεία του στον α' γύρο, καταδικάστηκε να περπατήσει πάνω σε αγκάθια. Την ίδια ακριβώς ζημιά έπαθε και η Μάλαγα...

Κοιτάζοντας τον όμιλο του Παναθηναϊκού έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, πιστεύω ότι τελικά είναι ο πιο αδύναμος από τους τέσσερις. Και ταυτόχρονα, ο πιο ισορροπημένος. Το σενάριο της τετραπλής ισοβαθμίας (στην οποία το προχθεσινό +19 του ΠΑΟ θα αποδειχθεί ανεκτίμητης αξίας) δεν είναι καθόλου απίθανο. Για να προκύψει αυτή, θα πρέπει να χάσει η Τσιμπόνα από Μπένετον έξω, Εφές μέσα. Και βέβαια να πάρει ο Παναθηναϊκός τα δικά του παιχνίδια.

Τι λέτε, γίνεται ή δεν γίνεται; Γίνεται και... παραγίνεται. Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα. Πρόβλημα χρώματος πράσινου. Με το μπάσκετ που παίζει ο Παναθηναϊκός τον τελευταίο μήνα δεν έχει τύχη στην Κωνσταντινούπολη. Σε τέσσερις αγώνες, έχει συνολικό απολογισμό 10 λεπτά ποιότητας. Ωστόσο, αυτά τα 10 λεπτά μπορεί να κάνουν τη διαφορά. Ξαφνικά, η ομάδα ανακάλυψε ότι μπορεί ακόμα να ισοπεδώσει έναν αντίπαλο και ξαναβρήκε (μέρος από) το χαμένο της ηθικό. Ο αυριανός τελικός του Κυπέλλου Ελλάδας είναι ιδανική ευκαιρία για να τονωθεί ακόμα περισσότερο η αυτοπεποίθηση των «πρασίνων» εν όψει Πόλης, αφού το Μαρούσι προσφέρεται για... θύμα.
Αστεία αστεία, ένα «έγκλημα προγραμματισμού» από πλευράς ΕΟΚ (τελικός μέσα στην αναμπουμπούλα των ευρωπαϊκών πλέι οφ, μη χειρότερα δηλαδή) μπορεί να γίνει για τον Παναθηναϊκό κρυμμένη ευλογία. Μένει να δούμε τι γνώμη έχει για όλ' αυτά ο Παναγιώτης Γιαννάκης...