Κατάσκοπος που ήρθε από το κρύο (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Μου προκάλεσε τρομερή εντύπωση την περασμένη εβδομάδα η είδηση ότι η Τσέλσι στέλνει κατάσκοπο για το ματς της Καλλιθέας με την ΑΕΚ. Η είδηση μου φαινόταν ευθύς εξαρχής ότι είχε κάτι το παράξενο. Αν υποθέσουμε ότι όντως η Τσέλσι ενδιαφέρθηκε για τον Κατσουράνη ή τον Αλεξόπουλο, μου φαινόταν εξαιρετικά περίεργο ότι διάλεξε να τους τσεκάρει με την ουραγό του ελληνικού πρωταθλήματος. «Τι να δει», σκεφτόμουν, «ο σκάουτερ στο συγκεκριμένο ματς;». Αν ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος Αλεξόπουλος θα παίξει over play τον Κουτσοσπύρο; Το 'ψαξα λίγο. Η ιστορία που θα σας διηγηθώ θα σας φανεί απίστευτη. Ισως περισσότερο από το ότι η Τσέλσι ενδιαφέρεται για τον Κατσουράνη.

Στη διάρκεια της περιγραφής του αγώνα της ΑΕΚ με την Καλλιθέα για το SuperSport ο Γιάννης Καραλής διέκρινε δύο συμπαθέστατους κυρίους να παρακολουθούν το ματς, καθισμένοι μέσα σ' ένα από τα μπουθ του γηπέδου. Ο Γιάννης (που ευτυχώς είναι φίλος και θα καταλάβει ότι αυτό που γράφω δεν είναι προσωπικό) άκουσε από τον ρεπόρτερ να λέει ότι ο ένας από τους δύο κυρίους ήταν Ιταλός και λογικά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν ο σκάουτερ της Μπολόνια. «Αρα», είπε, «ο διπλανός του πρέπει να είναι ο σκάουτερ της Τσέλσι». Το «1+1» κάνει «2», αλλά όχι πάντα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι εγώ θα την πάταγα. Αν δεν αναγνώριζα τον Αντώνη Αποστολόπουλο, συμπαθέστατο παιδί και μάνατζερ, αλλά όχι της Τσέλσι, που καθόταν δίπλα στον Ιταλό, θα πίστευα ότι πρόκειται για τον απεσταλμένο των Αγγλων. Ο Αποστολόπουλος άλλωστε έχει κάτι το ξενικό λόγω της μακράς παρουσίας του στο εξωτερικό.

Χωρατό

Την άλλη μέρα διάβασα στις εφημερίδες ότι ο σκάουτερ της Τσέλσι ήταν στο γήπεδο. Δηλώσεις του δεν είδα, αλλά δεν αποκλείω να έκανε και τέτοιες: όλο και κάποιος καλαμπουρτζής θα ήταν στο «Ελ Πάσο» για να κάνει κάποιο χωρατό στους δημοσιογράφους. Γιατί χωρατό; Μα γιατί ο Περλ Ολο Αντερσον στο γήπεδο της Καλλιθέας δεν πάτησε το πόδι του! Την ώρα που γινόταν το ματς της ΑΕΚ (ακριβώς στις 7:30 μ.μ.) έφυγε από το «Ελευθέριος Βενιζέλος» για να πάει στη Θεσσαλονίκη.

Σκάουτερ

Ο Αντερσον είναι όντως σκάουτερ της Τσέλσι. Η ειδικότητά του είναι τα πιτσιρίκια. Δεν είναι Βραζιλιάνος, όπως γράφτηκε, αλλά Σουηδός. Εχει ξυρισμένο κεφάλι, είναι εύσωμος, είναι γύρω στα σαράντα πέντε και ήρθε στην Ελλάδα καλεσμένος του Χουάν Ραμόν Ρότσα για να δει τη σχολή του. Επί τη ευκαιρία, ρώτησε τι ματς γίνονται στην Αθήνα και ζήτησε μια διαπίστευση για το μοναδικό παιχνίδι Α' Εθνικής που υπήρχε στο πρόγραμμα. Εξαιτίας επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν πρόλαβε να πάει στο ματς και ούτε καν το είδε! Η τιτανομαχία του Βαζάκα με τον Σάντος δεν τον συγκίνησε.

Φιλία

Ο Αντερσον ξέρει την Ελλάδα πολύ καλά κι έρχεται συχνά. Εχει φίλους εδώ, έχει παντρευτεί Ελληνοσουηδέζα κι έχει ζήσει κι ένα διάστημα στο Κιλκίς. Πρωτοήρθε τον καιρό που ο φίλος του Γκίγκμπλαντ δούλευε στον Ηρακλή και επειδή τότε ήταν άνεργος, είχε αναλάβει από επαγγελματική διαστροφή μια συμπαθέστατη ομαδούλα, τη Γοργόπη, που έχει έδρα –νομίζω- το χωριό καταγωγής της γυναίκας του. Το Α’ ερασιτεχνικό δεν τον μάγεψε, πήγε στην Ιρλανδία, κέρδισε δύο πρωταθλήματα και εκεί συναντήθηκε με τον Αντερσεν –τσιφ σκάουτερ της Τσέλσι, με τον οποίο τον συνδέει βαθιά φιλία. Ο Αντερσον τιμάει τις φιλίες του: την Κυριακή είδε ένα ματς του Ποντιακού Νέας Σάντας για να τσεκάρει ένα πιτσιρίκι που αγωνίζεται εκεί. Είναι γιος ενός φίλου του και του άφησε -απ' ό,τι κατάλαβα- καλές εντυπώσεις: ίσως να τον ξαναδεί. Δυστυχώς οι ελληνικές εφημερίδες δεν το έμαθαν: ο τίτλος «Σκληρές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στον Ποντιακό Νέας Σάντας και τον Αμπράμοβιτς» θα έγραφε ιστορία!

Πιτσιρικάδες

Όποιος θέλει να γνωρίσει τον κατάσκοπο της Τσέλσι θα έχει κι άλλη ευκαιρία. Ο Αντερσον θα ξανάρθει στην Ελλάδα και θα μείνει μία ολόκληρη εβδομάδα για να παρακολουθήσει ένα τουρνουά πιτσιρικάδων που θα γίνει από τις 14 έως τις 19 Απριλίου. Θα έμενε και τώρα λίγο περισσότερο, αλλά ο Μουρίνιο κάνει σύσκεψη με όλους τους σκάουτερ (πέντε είναι –μην τρομάζετε) στις 20 κάθε μήνα. Ενημερώνεται για το τι παρακολουθούν, πώς πέρασαν τον μήνα, τι ταξίδια έκαναν, ποιες είναι οι προτεραιότητές τους και συχνά τους δίνει και αποστολές. Απ' ό,τι λέει, πάντως, ο Αντερσον, δεν έχει ακούσει ακόμα τον Μουρίνιο να μιλάει για τον Κατσουράνη ούτε για τον Αλεξόπουλο ούτε για τον Μάκο, ούτε για τον Σπυρόπουλο ούτε για τον Σηφάκη: το λέω γιατί ο Αντερσον είχε πάει πριν από πέντε μήνες να δει ένα ματς του Πανιωνίου με τον ΟΦΗ και γράφτηκε ότι η Τσέλσι ενδιαφέρθηκε και γι' αυτούς.

Προβληματισμός

Το ξέρω ότι κάποιοι από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές δεν θα πιστέψετε τίποτε απ' όσα προηγήθηκαν. Ο Γκίγκμπλαντ, η Ελληνοσουηδέζα γυναίκα, ο φίλος που έχει ένα γιο που παίζει στη Νέα Σάντα θα σας φανούν λεπτομέρειες που έβγαλα από το κεφάλι μου για να κάνω την ιστορία πιστευτή: δεν σας δίνω άδικο. Κι εγώ όταν τα έμαθα όλα αυτά δυσκολεύτηκα λιγάκι να τα πιστέψω, έλα όμως που είναι αλήθεια. Αλλο με προβληματίζει εμένα.

Ευκολία

Με προβληματίζει η ευκολία με την οποία μπορούμε να πιστέψουμε ότι η Τσέλσι έρχεται για να πάρει παίκτες από την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, τον Πανιώνιο κι όλες αυτές τις υπερδυνάμεις που έχουν αναστατώσει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Με προβληματίζει το ότι μπορεί πραγματικά να υπάρχει κόσμος που πιστεύει πως ο Αμπράμοβιτς ονειρεύεται μια Τσέλσι με τερματοφύλακα τον Σηφάκη, δεξιά τον Μάκο, αριστερά τον Σπυρόπουλο, λίμπερο τον Τζον Τέρι και στόπερ τον Αλεξόπουλο. Με προβληματίζει που η Μυλωνού βάζει συνεχώς τον άνδρα της με τους πραματευτάδες χωρίς να βλέπει το χάλι της…

Στραβά

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν κακίζω τους ρεπόρτερ: έχω πιστέψει κι εγώ κατά καιρούς χειρότερα. Απλώς αναρωτιέμαι αν είναι στραβά ο γιαλός ή αν στραβά αρμενίζουμε…

Κόβοντας δρόμο

Στη Λιβαδειά είναι στενοχωρημένοι από τις τελευταίες εμφανίσεις της ομάδας και τα έχουν –μαθαίνω- με τον Τάκη Λεμονή, που δεν κλοτσάει καρέκλες και δεν επιτίθεται στους παίκτες μέσα στα αποδυτήρια για να τους φτιάξει την ψυχολογία. Γενικά στενοχωριούνται που ο Λεμονής δεν κάνει Αλεφαντισμούς: δεν ουρλιάζει, δεν χτυπιέται, δεν κυνηγάει διαιτητές, δεν κάνει δύο αλλαγές στο 25’. Στενοχωριούνται -μαθαίνω- που βλέπουν τη Λάρισα στην έκτη θέση και στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας: μαζί ανεβήκαμε, λένε, μπορεί να έχουμε ξοδέψει και πιο πολλά κι όμως δεν έχουμε τα ίδια αποτελέσματα. Κι αν διώξουν τον Λεμονή, ούτε και πρόκειται να τα έχουν ποτέ –προσθέτω εγώ.

Ο Λεβαδειακός έφτασε στην Α' Εθνική κόβοντας δρόμο. Εκμεταλλεύτηκε την κουμπαριά του προέδρου του με τον Γκαγκάτση και τις φιλίες του με τη μισή ΕΠΟ, σπρώχτηκε, πάτησε επί πτωμάτων. Δεν το λέω κακίζοντάς τον: έτσι κάνουν σχεδόν όλοι, αφού ο δρόμος προς την Α' Εθνική μόνο στρωμένος με ροδοπέταλα δεν είναι. Αλλά η άνοδος δεν συνεπάγεται και παραμονή –ακόμα κι αν έχεις μαζί σου τους πάντες: άλλο να είσαι ο δυνατός της κατηγορίας κι άλλο ο νεοφώτιστος. Η αβάντα που έχει ο δυνατός του δίνει φτερά στα πόδια, η αβάντα που μπορεί να έχει ο νεοφώτιστος τον κάνει να λειώνει από το άγχος: «εγκλήματα» στην Α’ Εθνική υπέρ ενός νεοφώτιστου δύσκολα γίνονται -για να σωθείς πρέπει να έχεις ομάδα.

Ομάδα στη Β’ Εθνική ο Λεβαδειακός δεν είχε. Πήρε αποτελέσματα. Τα κατάφερε να ανέβει, δεν έκανε λάθη, αλλά κανείς δεν ζήλεψε το ποδόσφαιρο που έπαιξε. Η Λάρισα, με την οποία γίνονται συγκρίσεις, είχε ένα τεχνικό σχέδιο, έχτισε μια ομάδα κι έφτασε στην Α' Εθνική μ' ένα «σασί» που ήθελε βελτιώσεις. Ο Δώνης δεν άρχισε από την αρχή, δούλευε άλλωστε στην ομάδα και την ήξερε καλά. Ο Λεμονής ξεκίνησε από το μηδέν. Επρεπε να χτίσει μια ομάδα, να βρει βαθμούς, να την κρατήσει ζωντανή μέχρι τέλους: αυτό που πέτυχε είναι κατόρθωμα! Ακόμα κι αν η ομάδα πέσει, ο άνθρωπος πρέπει να έχει ήσυχη τη συνείδησή του.
Ο Λεμονής είναι προπονητής Α' Εθνικής. Κέρδισε τίτλους με τον Ολυμπιακό, έσωσε την Καλλιθέα, προσπάθησε να κάνει ένα θαύμα στη Λιβαδειά. Δεν είμαι βέβαιος ότι ο Λεβαδειακός είναι ομάδα Α' Εθνικής. Αν μάλιστα διώξει τον κόουτς, αμφιβάλλω και αν θα γίνει ποτέ…