Όταν ο Σόλιντ φώναξε «καράμπα» (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Γιατί το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι υπέροχο; Διότι υπάρχουν βαθιά αισθήματα.

«Μετά το τρίτο γκολ που σημείωσε ο Μπίσκαν, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού που βρίσκονταν στο ΟΑΚΑ άρχισαν να φωνάζουν "ΟΦΗ, εκεί, εκεί, στη Β' Εθνική". Λες και η παρουσία του ΟΦΗ στην Α' Εθνική τούς ενοχλεί και τούς δημιουργεί πρόβλημα…».

Ποιος, εν προκειμένω, υπεραμύνεται του ΟΦΗ, ευχόμενος (εμμέσως πλην σαφώς) την παραμονή του στην κατηγορία; Ο «Πρωταθλητής»! Πιθανότατα επειδή τον έχει ανάγκη, για να τον κράζει κάθε φορά που πρόκειται να παίξει με τον ΠΑΟ…

Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα με τη διαπίστωση του Τροντ Σόλιντ ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού στην Ξάνθη ήταν τουρίστες. Το θέμα είναι να μην αρχίσουν να τον βλέπουν οι παίκτες του Ολυμπιακού όπως τον παρουσιάζω στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας. Γιατί, αν αρχίσουν οι παίκτες και τον βλέπουν έτσι, αλίμονό του…

Θα πει κάποιος –και πολύ σωστά– ότι αντίθετα από τους παίκτες του Ολυμπιακού, που έδωσαν αφορμές με την απόδοσή τους στην Ξάνθη, ο προπονητής δεν έχει κάνει τίποτα που να μπορεί να σταθεί αιτία για να του απονεμηθεί ένας τέτοιος χαρακτηρισμός. Πολύ σωστά. Μην ξεχνάτε ότι ο Σόλιντ έδιωξε από την προπόνηση τον Καστίγιο (λέγοντας το ιστορικό «αυτός για μένα τελείωσε») και δεν τον πήρε ποτέ του πίσω, τιμώρησε υποδειγματικά τον Μπαμπαγκίντα για τη χριστουγεννιάτικη κοπάνα του, άφησε για καιρό εκτός αποστολής τον Τουρέ, όταν γύρισε με δύο μήνες καθυστέρηση από το Κόπα Αφρικα! Γενικά, μιλάμε για έναν κέρβερο, που τον βλέπουν οι παίκτες και τον τρέμουν και που δεν έχει κάνει καμία απολύτως παραχώρηση σε κανέναν. Αφού, να σκεφτείτε, ο Ριβάλντο κάθε φορά που πηγαίνει στη Βαρκελώνη (δηλαδή μία φορά την εβδομάδα, τον τελευταίο μήνα) του φέρνει πάντα χαλβά και μαντολάτο από τα ντιούτι φρι του αεροδρομίου, γιατί τον φοβάται…

Γενικά στον Ολυμπιακό όλα γίνονται βάσει σχεδίου. Στην Ξάνθη έπρεπε να χάσει. Το είπε ο «Ρίμπο» στον «Πρωταθλητή» και η καλή εφημερίδα το έκανε εξώφυλλο τη Δευτέρα. Ο Βραζιλιάνος δηλώνει με περηφάνια και χωρίς προκατάληψη, εξ ονόματος των συμπαικτών του, ότι «δεν είναι καλό να νικάμε συνέχεια!».

«Καράμπα», φώναξα, όπως ο Ομπραξ! Τι κακό μπορεί να πάθει κάποιος αν κερδίζει συνέχεια; Υπερκούπωση από τις πολλές κούπες;

Στη σελίδα, κατάλαβα ότι ο «Ρίμπο» δεν θέλει απλώς το καλό του Ολυμπιακού, αλλά και ολόκληρου του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γράφει το καταπληκτικό ρεπορτάζ του Δημήτρη Γρηγορόπουλου: «Κάπου εκεί μπήκε στην κουβέντα ο Ριβάλντο, ο οποίος με όσα είπε απέδειξε για άλλη μία φορά ότι είναι πολύ μπροστά. "Προσωπικά πιστεύω ότι η ομάδα δεν έπαιξε άσχημα στην Ξάνθη. Για μένα, παίξαμε αρκετά καλά. Από κει και πέρα, σε όλες τις ομάδες συμβαίνουν αυτά. Δεν μπορούμε να κερδίζουμε συνέχεια, κάποια στιγμή θα χάναμε κι ένα παιχνίδι. Και για μας ακόμα, δεν είναι καλό να κερδίζουμε συνέχεια, αφού θα βγουν και θα λένε ότι κερδίζουμε όχι επειδή είμαστε καλοί αλλά επειδή το πρωτάθλημα είναι υποβαθμισμένο. Σημασία δεν έχει αν θα κάναμε 17 ή 18 συνεχόμενες νίκες. Σημασία έχει να πάρουμε το πρωτάθλημα", τόνισε ο Βραζιλιάνος άσος».

Όντως είναι πολύ μπροστά ο «Ρίμπο». Αν του χρόνου χάσει 10 ματς ο Ολυμπιακός και τερματίσει έκτος, είναι βέβαιο ότι όλοι θα λένε ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι ανώτερο από την Πρέμιερ Λιγκ! Μπορεί, μάλιστα, αυτός ο σατανάς, ο Μουρίνιο, να έχασε από τη Φούλαμ, γνωρίζοντας ότι ο Ολυμπιακός έχασε στην Ξάνθη: κατάφερε έτσι να σώσει όση αξιοπιστία είχε απομείνει στην Πρέμιερ Λιγκ…

(Αν πάντως διψάτε για Ολυμπιακό, θέλετε κι άλλο Ολυμπιακό, ακόμα περισσότερο Ολυμπιακό, σας προτείνω πάντα τα βιβλία ενός γίγαντα του Ολυμπιακού, του εκπληκτικού προέδρου της ΠΕΦΟ Κώστα Ν. Μπαρμπή. Στον «Πρωταθλητή» διαβάζω ότι πριν από δύο εβδομάδες κυκλοφόρησε σε εξαιρετικά επιμελημένη, όπως πάντοτε, μετάφραση του Μπαρμπή το επί δεκαετίες εξαφανισμένο αλλά μέγιστης ιστορικής αξίας πόνημα του κορυφαίου κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο Αμερικανού δημοσιογράφου και ιστορικού Πάξτον Χίμπεν, ένα βιβλίο που παραδόξως δεν αναφέρεται στον Ολυμπιακό αλλά στις προσπάθειες των ξένων δυνάμεων να προκαλέσουν στην Ελλάδα τον εθνικό διχασμό.

Οχι, αγαπητέ φίλε, το αστείο δεν είναι ότι τον Πάξτον Χίμπεν πιθανότατα τον γνωρίζει μόνο ο Μπαρμπής. Το αστείο είναι ότι, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου, οι λάτρεις της ιστορίας μπορούν να το αγοράσουν στο κατάστημα ανδρικών νεωτερισμών (!) του μέλους του Δ.Σ. της ΠΕΦΟ κ. Χρήστου Χαρτόπη –κατάστημα που βρίσκεται στην καρδιά του Πειραιά (Καραολή και Δημητρίου 34)!

Επί τη ευκαιρία, μπορούν να αγοράσουν και κάνα φανελάκι ή κάνα σώβρακο…).

Ήταν ένα Σαββατοκύριακο συγκλονιστικών αποκαλύψεων, μεταξύ των οποίων με κέρδισε η κατάθεση ψυχής του Νίκου Λυμπερόπουλου. Σε μια σπάνια εμφάνισή του, ο «Λύμπε» κατέδειξε ποιο είναι το πρόβλημα του ελληνικού πρωταθλήματος, και είναι κάτι που δεν το είχε σκεφτεί κανείς: η διαιτησία!

«Είμαι 10-11 χρόνια στην Α' Εθνική και δεν βλέπω να γίνεται κάτι για να αλλάξουμε το ποδόσφαιρό μας. Πήραμε το Euro και δεν άλλαξε κάτι. Στην Ελλάδα ξεκινάνε τα παιχνίδια κι όλοι ξέρουν το τελικό αποτέλεσμα. Παγκοσμίως οι μεγάλες ομάδες παίρνουν κάποια σφυρίγματα, τα οποία όμως δεν κρίνουν συνεχώς το αποτέλεσμα ή τους τίτλους. Στην Ελλάδα, όμως, αυτό συμβαίνει τα τελευταία δέκα χρόνια. Γιατί να μην μπορεί, για παράδειγμα, ο Ατρόμητος να νικήσει την ΑΕΚ στην κακή της μέρα; Να παίξει ο διαιτητής 50-50 κι ο Ατρόμητος, αν είναι καλύτερος, να νικήσει. Ετσι θα γυρίσει ο κόσμος στο γήπεδο. Αν υπάρχει σασπένς. Τώρα ο κόσμος δεν έχει κίνητρο», δήλωσε.

Κι έτσι μάθαμε ότι εκτός από τον Ολυμπιακό, που κερδίζει το πρωτάθλημα με τη διαιτησία, με τη διαιτησία το κέρδισε και ο Παναθηναϊκός πριν από δύο χρόνια. Ο «Λύμπε» δεν έκανε την παραμικρή εξαίρεση! Αν σήμερα τρεις καλοί συνάδελφοι στο «Derby» δεν το υπογραμμίσουν, πάει, χάλασε ο κόσμος…

Γιατί δεν το κάνουμε εμείς στη «SportDay»; Γιατί εμείς τα Σαββατοκύριακα ανακαλύψαμε ένα νέο παιχνίδι. Παίζουμε τον ΜVP. Θα σας πω πώς παίζεται.

Παίρνω την κυριακάτικη «SportDay» και διαβάζω στην κριτική των παικτών της Ξάνθης. «Ζουέλα: Εξαιρετικός ως αμυντικός χαφ στο πρώτο ημίχρονο, χάθηκε στο δεύτερο, όταν η Ξάνθη κυρίως αμυνόταν έξω από τη μεγάλη περιοχή της».

Γυρνάω δύο σελίδες πριν, και στη βινιέτα «ο MVP του ματς» διαβάζω: «Ο πολυτιμότερος: Φρανσίσκο Ζουέλα. (…). Ο Ανγκολέζος μεσοαμυντικός (…) έκανε τα πάντα στον αγωνιστικό χώρο! Σε τόσο καλή αγωνιστική κατάσταση ήταν ο Ζουέλα, που επέτρεψε στον Ματζουράκη να αφήσει την ομάδα του με ένα αμυντικό χαφ στο β' ημίχρονο». Ναι, αυτός που δύο σελίδες αργότερα είχε χαθεί στο β' ημίχρονο…

Εδώ ξεκινάει το παιχνίδι: ήταν ΜVP o Ζουέλα; Ναι ή όχι; Κι αν όχι, ποιος ήταν; Στη χθεσινή «SportDay» δίνεται η απάντηση: «Εχει ξελασπώσει τόσες φορές την Ξάνθη, αλλά εξακολουθεί να μην παίζει βασικός (…). Τα γκολ κάνουν τη διαφορά στο ποδόσφαιρο (…) γι’ αυτό και ο Καζάκης ανακηρύσσεται πρόσωπο της αγωνιστικής»!

Οποιος έπαιξε Ζουέλα, κλαίει τα λεφτά του…