Καλό το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά... καίει τα κέρατά του! (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Πέρυσι, έως και την ακροτελεύτια αγωνιστική του ισπανικού πρωταθλήματος, η Ανδαλουσία ζούσε το θρίλερ της τέταρτης (πίσω από Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Βιγιαρεάλ) θέσης. Τη διεκδικούσαν, στην ίδια πόλη, Μπέτις και Σεβίλλη. Οπως εφέτος σε μας εδώ, καλή ώρα, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός (τη δεύτερη).

Εκεί, εν τέλει την κέρδισε στο νήμα η Μπέτις. Η Σεβίλλη ξέμεινε μόνο για το Κύπελλο ΟΥΕΦA. Εφιαλτικό καλοκαίρι, να 'χεις δίπλα σου τους «μπέτικος» να πανηγυρίζουν. Η Μπέτις, πράγματι, μπήκε σε όμιλο (αποκλείοντας, όχι όποια κι όποια, τη Μονακό). Έκανε τα αξιοπρεπή αποτελέσματά της (νίκησε την Τσέλσι, έφερε ισοπαλία στο «Ανφιλντ» με τη Λίβερπουλ, βγήκε τρίτη στο γκρουπ).
Σήμερα, η Μπέτις έχει αποκλειστεί στο Κύπελλο ΟΥΕΦA απ' τους «8» μ' ένα ξεγυρισμένο 3-0 της Στεάουα και κινδυνεύει άμεσα με υποβιβασμό (17η, στο +2 απ' τη 18η που πέφτει). Η Σεβίλλη είναι στους «8» του Κυπέλλου ΟΥΕΦA, ουδένα θα εκπλήξει ακόμα και να το κατακτήσει σ' ενάμιση μήνα στο Αϊντχόφεν, στο δε πρωτάθλημα διεκδικεί με δυνατές πιθανότητες να βγει ξανά στην Ευρώπη. Εφιαλτικές στιγμές, να 'χεις δίπλα σου τους «αφιθιονάδος» της Σεβίγια σε τέτοια ευφορία.

Ο μύθος (είναι εντελώς αποκαλυπτικός στο να) δηλοί ότι το Τσάμπιονς Λιγκ είναι ευχή και κατάρα, δύο σ' ένα. Φοβερή οικονομική ένεση, αλλά μπορεί να πληρώσεις σκληρό φόρο αίματος. Σου προσφέρουν αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού. Καίει, όμως, τα κέρατά του. Αν δεν αντέχεις το κόστος της βενζίνης, σου μένει μες στη μέση του δρόμου. Ο ναυαγός της ωραίας διαφήμισης. I need gas.

Συμβαίνει, ιδίως, με τα άμαθα κλαμπ. Η Μπέτις δεν είν' η εξαίρεση. Η Θέλτα έπαιξε, κι αυτή κάποτε, Τσάμπιονς Λιγκ. Μάλιστα, έκανε το μεγάλο αποτέλεσμα για να 'χουν να το διηγούνται στα εγγόνια τους (νίκη στο «Σαν Σίρο» επί της, έστω αδιάφορης, Μίλαν). Πέρασε από τον όμιλο στα νοκ άουτ. Στο τέλος της χρονιάς... υποβιβάστηκε!
Τη μοίρα της Μπέτις, τώρα, αντιμετωπίζει και η Ουντινέζε. Αξιοπρεπής στον όμιλο (δύο νίκες επί του Παναθηναϊκού, «μέσα» στην πρόκριση έως το 85' της τελευταίας αγωνιστικής), ύστερα το άδοξο νοκ άουτ του Κυπέλλου ΟΥΕΦA στα χέρια της Λέφσκι Σόφιας, πλέον 17η στη Serie A (στο +1 απ' τη 18η που πέφτει).

Σε διαφορετικό επίπεδο του κατ' ουσίαν ιδίου προβλήματος, η Βέρντερ Βρέμης γοήτευσε το πανευρωπαϊκό κοινό έως τη στιγμή της γκέλας του Βίζε στο «Ντέλε Αλπι». Σήμερα, εξαιτίας του περιορισμένου ρόστερ της, απειλείται χοντρά (απ' τη Σάλκε) να μη βγει του χρόνου στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η Βιγιαρεάλ, η αήττητη Σταχτοπούτα στα δέκα ευρωπαϊκά παιγνίδια της εφέτος, ήδη έχει ξεγράψει το επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ και το καλοκαίρι ενδέχεται να επιστρέψει στις ημέρες Ιντερτότο, μόνο και μόνο για να ξαναπαίξει ΟΥΕΦA.

Για τις δικές μας ομάδες, αφού το πρωτάθλημα δεν είναι τόσο αδηφάγο σε κατανάλωση καυσίμου, φυσικά δεν τίθενται κίνδυνοι... υποβιβασμού. Δεν τίθενται, καν, κίνδυνοι ότι μπορεί (ο όποιος άμαθος στο Τσάμπιονς Λιγκ) την επόμενη χρονιά να μη βγει ούτε ΟΥΕΦA. Είναι το διαφορετικό, προς τα κάτω, επίπεδο. Η ουσία του προβλήματος, ωστόσο, δεν αλλάζει.

Ένας (οπωσδήποτε όχι ο μοναδικός, αλλά προφανώς καίριος) λόγος που η ΑΕΚ, τόσο πέρυσι όσο και εφέτος, συρρίκνωσε μες στο γήπεδο την απόστασή της (σε οικονομική δυνατότητα) από τον Παναθηναϊκό είναι, ασφαλώς, η διαφορά επιβάρυνσης από τα ευρωπαϊκά ματς. Επίσης, ένας σοβαρός λόγος που θα κάνει του χρόνου τον Παναθηναϊκό φαβορί να ξεπεράσει την ΑΕΚ (ενδεχομένως να προχωρήσει και στην Ευρώπη) θα 'ναι το να παίξει, αντ' αυτού, η ΑΕΚ στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ! Κι εκείνος στο ΟΥΕΦA.

Απομένουν έξι μπαλάκια, το ένα από τα έξι μεθαύριο, σε τούτο το κιτρινοπράσινο τάι μπρέικ του πρωταθλήματος. Όποια κι αν είναι η έκβαση, στο τέλος θα χρησιμεύσει να ξέρουμε πως το αποτέλεσμα θα 'χει αξία... τους καλοκαιρινούς, μονάχα, μήνες. Δεν θα είναι η αυτόματη εγγύηση της ευτυχίας. Ή της δυστυχίας.