Τα χαμένα χρόνια δεν κερδίζονται μέσα σε μια βραδιά (Sportday / Γιώργος Μαζιάς)

Το κρύο-ζέστη στην Ευρωλίγκα δεν ήταν κάτι το μη αναμενόμενο. Κι αν ο Ολυμπιακός έγινε υπερομάδα και για τον Παναθηναϊκό είχε φθάσει το τέλος εποχής, τα συμπεράσματα αυτά ήταν απλώς πρόωρα.

Πάνω από όλα δεν είχαν στήριγμα στην αθλητική λογική. Αυτή λέει ότι κανείς δεν γεννήθηκε πρώτος, ούτε μπορεί να εξαφανισθεί από την κορυφή μέσα σε τρία ματς. Η ήττα από την Μπαρτσελόνα προσγείωσε τους «ερυθρόλευκους» στη σκληρή πραγματικότητα.

Η νίκη στην Πόλη θύμισε σε όλους ότι το «τριφύλλι» έχει μάθει να επιβιώνει, όταν όλοι το έχουν ξεγραμμένο. Καλώς ή κακώς, ο ΠΑΟ είναι μία πολύ μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα. Οχι μόνο στη φανέλα και το όνομα. Αυτό το είχε πάντα (και) ο Ολυμπιακός. Η διάρκεια στην απόδοση και ειδικά η εμπειρία είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Στη δεδομένη χρονική στιγμή και όταν βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο, οι Πειραιώτες κόλλησαν και ο Παναθηναϊκός προχώρησε.
Ο ενθουσιασμός είναι καλός και δίνει νίκες. Οταν όμως φθάνει η ώρα της αλήθειας, η εμπειρία και η δουλειά χρόνων είναι που κρίνουν τον νικητή. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να παραπονιέται. Μια νέα ομάδα με «βαριά» φανέλα έφθασε πιο ψηλά απ’ ό,τι είχαν φανταστεί οι άνθρωποί του, όταν την έχτιζαν το περασμένο καλοκαίρι.

Με τη σωστή δουλειά θα επανέλθει στο τοπ επίπεδο της προηγούμενης δεκαετίας. Τα χαμένα χρόνια δεν καλύπτονται από τη μια μέρα στην άλλη, ακόμα κι αν έρθει η πρόκριση στο φάιναλ φορ. Ακόμα κι αν πάρει το τρόπαιο στην Πράγα, αυτός ο Ολυμπιακός έχει πολλά ακόμα να μάθει.

Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός μίλησε και προχωρά με τον αέρα της μεγάλης ομάδας. Μπορεί να μη φτάσει καν στην Πράγα. Θα χρειαστεί όμως ένα απλό φρεσκάρισμα για να μπει στην τετράδα της ερχόμενης περιόδου, στο δικό μας φάιναλ φορ.

Τo σίγουρο είναι πως το ελληνικό μπάσκετ έχει κάνει δυναμική επιστροφή. Κι αν ο Παναθηναϊκός δεν απουσίασε ποτέ από την ελίτ, ο Ολυμπιακός και ο Αρης μάς έλειψαν και μάλιστα πολύ.

Τώρα, η χώρα μας θα έχει δύο ομάδες στην οκτάδα της Ευρωλίγκας (μόνο οι Ισπανοί θα έχουν το ίδιο προνόμιο) και μόνο με θαύμα δεν θα παίξει ο Αρης στον τελικό του Uleb Cup. Καθόλου άσχημα, αν τα συνδυάσουμε με το χρυσό στο Βελιγράδι.

Η Ελλάδα (αντ)επιτίθεται σε όλα τα μέτωπα. Με ταπεινότητα και πολλή δουλειά θα μείνει ψηλά. Τα λάθη του παρελθόντος είναι πολλά και μόνο η συνέχεια στην απόδοση και στην ορθή αθλητική φιλοσοφία θα αποτρέψει τη νέα επιστροφή στη μιζέρια.

Αυτή τη φορά οφείλουν όλοι τους να μάθουν από τα λάθη τους. Κι αν κάνεις λάθη, δεν είναι κακό. Κακό είναι να μην τα παραδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τα διορθώσεις με την κοινή λογική. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο στο μπάσκετ...