ΑΕΚ-ΠΑΟ: «καβγάς δύο φαλακρών για μία τσατσάρα»! (Sportday / Ελευθεράτος)

Ημέρα ιδανική για γήπεδο, αλλά στο ΟΑΚΑ κόπηκαν μόλις 11.894 εισιτήρια. Σύμφωνοι, ο Ακράτητος δεν ενσαρκώνει ακριβώς τον ορισμό της έννοιας «εμπορική ομάδα», όμως ο αγώνας για την «Ένωση» ήταν ένας από τους εναπομείναντες «τελικούς». Αλλά...

Πόσο κρίσιμη είναι, αλήθεια, η διελκυστίνδα ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκού για τη δεύτερη θέση; Ρωτήστε τους υπεύθυνους οικονομικών των δύο ΠΑΕ. Πιθανότατα θα σας απαντήσουν: «Κρισιμότατη. Το Τσάμπιονς Λιγκ για εμάς είναι κάτι σαν το άγιο δισκοπότηρο των ιπποτών». Αν υποβάλετε την ίδια ερώτηση στους οπαδούς των αντίστοιχων ομάδων, οι περισσότερες απαντήσεις θα διέπονται από πνεύμα ανάλογο της φοβερής «ατάκας» του διάσημου Αργεντινού συγγραφέα Μπόρχες για τον πόλεμο των Φόκλαντ: «καβγάς δύο φαλακρών για μία τσατσάρα»!

Φως-φανάρι: το «όραμα» της δεύτερης θέσης δεν «μερακλώνει» την πλειονότητα των φίλων της ΑΕΚ και του ΠΑΟ. Αψευδής μάρτυς τα εισιτήρια που κόβουν οι «μονομάχοι» στην κοινή τους έδρα. Κοινό στοιχείο και η δυσφορία των οπαδών. Ψήγματα «μαχητικού κλίματος» περισώζει, ένθεν κακείθεν, πολύ περισσότερο το πείσμα («γιατί δηλαδή να χαμογελάσουν οι άλλοι στο τέλος;») παρά η αυθεντική όρεξη -για ενθουσιασμό ούτε λόγος.
Εξήγηση υπάρχει; Οχι μία, πολλές. Πρώτη: καλώς ή κακώς οι οπαδοί και των μεν και των δε έτρεφαν σημαντικές ελπίδες γι' αυτή τη χρονιά. Η λογική «το μη χείρον βέλτιστον» έχει πλήρη ισχύ, μόνο όταν η ομάδα μέχρις ενός σημείου δείχνει ικανή να προσεγγίσει το αυθεντικό «βέλτιστο». ΑΕΚ και ΠΑΟ πολύ γρήγορα απώλεσαν τη δυνατότητα να φλερτάρουν με το καλύτερο δυνατό, δηλαδή τον τίτλο.

Δεύτερη: η συνολική αγωνιστική εικόνα αμφοτέρων δεν παρέχει στους «πιστούς» το συνειδησιακό άλλοθι που χρειάζονται: ο οπαδός είναι έτοιμος να πιστέψει ότι η ομάδα του πρέπει κάπως να επιβραβευτεί, είτε για τις δυνατότητές της είτε για το καλό θέαμα που προσφέρει είτε και για τα δύο. Την καλή (προ)διάθεση την έχει πάντα, αλλά αν δεν τον βοηθήσει η ίδια η ομάδα...

Τρίτη: γιατί να θεωρήσουν οι οπαδοί ότι η εισροή χρημάτων από το Τσάμπιονς Λιγκ θα οδηγήσει νομοτελειακά σε ανάλογη αγωνιστική ενίσχυση της ομάδας; Ποιες «νομοτέλειες»; Πλήθος από... ατέλειες εντοπίζει εύκολα κανείς, εάν αναλύσει το εάν και πώς αξιοποιήθηκε το ρευστό, το οποίο έχει εισρεύσει στα ταμεία του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, λόγω Τσάμπιονς Λιγκ, όλα αυτά τα χρόνια.

Τετάρτη: ούτε οι «κίτρινοι» αλλά ούτε και οι «πράσινοι» οπαδοί, στην πλειονότητά τους, βλέπουν αυτή τη στιγμή το Τσάμπιονς Λιγκ ως μία θεόσταλτη ευκαιρία να δώσουν αποστομωτικές απαντήσεις (στην όποια κριτική, στην εγχώρια κυριαρχία του Ολυμπιακού -οπουδήποτε). Ο ΠΑΟ τα τελευταία χρόνια έχασε τη σχετική δική του «ειδικότητα». Η ΑΕΚ δεν την απέκτησε ακόμα -δεν έχει καν γευθεί νίκη στον θεσμό. Ο μέσος οπαδός δεν πιστεύει ότι η αγωνιστική ανάταση θα έλθει «από τα έξω προς τα μέσα», αλλά το αντίστροφο. Κι αν έλθει, τότε -όπως λένε χαρακτηριστικά πολλοί- «ας δείξουμε στο ΟΥΕΦΑ πόσα απίδια πιάνει ο σάκος μας».

Θα ήταν λοιπόν άδικο να καταλογίσει κανείς στους «πράσινους» και «κίτρινους» οπαδούς μαξιμαλιστικό μηδενισμό («πρωτάθλημα ή τίποτε»), αντί να διακρίνει τη λογική απαιτητικότητα στον πυρήνα του όποιου «ξενερώματός» τους. Δεν νομίζετε;