Πορτοκαλί, πορτοκαλί παντού... (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Υπέροχες μέρες αυτές που ζούμε. Στα φωναχτά πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων, και δεν εννοώ τις οπαδικές, το μπάσκετ κυριαρχεί σχεδόν καθημερινά. Στις εκπομπές διαλόγου των ραδιοσταθμών και της συνδρομητικής τηλεόρασης, συνάδελφοι που νοιάζονται μόνο για το ποδόσφαιρο, αίφνης υποχρεώνονται να μιλούν ασταμάτητα για την πορτοκαλί μπάλα. Στα ταξιδιωτικά πρακτορεία, οργανώνονται εκδρομές για το Σαρλερουά και την Πράγα, οι φανατικοί απαιτούν εισιτήρια για Βιτόρια, για Μαδρίτη, για Τελ Αβίβ. Το «κιτρινόμαυρο» μισό της Θεσσαλονίκης φλέγεται. Στο ΟΑΚΑ η ατμόσφαιρα υποχρέωσε ακόμα και τον προπονητή της Μπένετον να ομολογήσει ότι «νίκησε το μπάσκετ». Στο ΣΕΦ, το ένα «sell-out» διαδέχεται το άλλο.

Και στα «στρατόπεδα» των υπόλοιπων ομάδων, σε όσα υπάρχει έστω λανθάνουσα φιλοδοξία, αναζητείται τρόπος για να ενισχυθεί ο... Αρης στον τελικό του ULEB Cup. Το τέταρτο εισιτήριο της Ευρωλίγκας οιστρηλατεί ξαφνικά τους πάντες. Ακόμα και την ΑΕΚ, για να καταλάβετε...

Εφόσον ο Παναθηναϊκός προκριθεί στο φάιναλ φορ, θα πρέπει να ανάψει μια λαμπάδα στο μπόι (όχι μόνο των παικτών, των προπονητών και των οπαδών του, αλλά και) του Νίκολα Πρκάτσιν. Ακόμα καλύτερα, να τον ντύσει στα πράσινα. Παρακολουθώντας τον αγώνα Τσιμπόνα-Εφές προχθές το βράδυ, σκεφτόμουν συνεχώς ότι ο αριστερόχειρ Κροάτης είναι ακριβώς το στυλ του παίκτη που θα έκανε τον Παναθηναϊκό καλύτερο. Ικανότατος σκόρερ στο «λόου ποστ», πανέξυπνος, ικανός πασέρ, γρήγορος, δυνατός, ολίγον βρόμικος (αφού ο ΠΑΟ παραείναι «λάιτ» για συνθήκες πολέμου), πολύπειρος, πολύφερνος, πολύξερος. Κάτι σαν Τομάσεβιτς δίχως την πελματιαία απονευρωσίτιδα.

Υστερεί, βέβαια, σε όνομα. Οι Γιαννακόπουλοι ονειρεύονται αστέρες του ΝΒΑ και ανυπομονούν να τινάξουν την μπάνκα στον αέρα. Πώς να συμβιβαστούν με έναν γλωσσοδέτη από τις δαλματικές ακτές; Δεν τον λένε καν Ράτζα ή Βράνκοβιτς...

Τέλος πάντων, η εμφάνιση του Πρκάτσιν στο παλιό του σπίτι (Ζάγκρεμπ) έφερε τον Παναθηναϊκό προ των πυλών της «Σάζκα Αρένα». Ο πρωταθλητής Ελλάδας μπορεί να εξασφαλίσει την πρόκριση στο φάιναλ φορ χωρίς να πετύχει άλλο «διπλό». Θυμηθείτε τα περσινά πλέι οφ. Θα περνούσε αν δεν είχε το αβαντάζ έδρας απέναντι στην Εφές Πίλσεν; Μάλλον όχι. Σε τέτοιες βραδιές, επικρατεί συνήθως ο νόμος του γηπεδούχου, ενίοτε μεταλλαγμένος σε νόμο της ζούγκλας. Η Ταουγκρές θα κληθεί να παίξει μέσα σε «πράσινο ηφαίστειο», αλλά το ίδιο ισχύει και για το ταξίδι του Παναθηναϊκού στη Χώρα των Βάσκων. Νυν υπέρ πάντων ο αγών!

Ποιος θα νικήσει; Κατά πάσα πιθανότητα, ο Παναθηναϊκός. Δύσκολα ή... λιγότερο δύσκολα, τα δύο εντός έδρας παιχνίδια θα τα πάρει. Εάν όμως έπρεπε να παίξει (είτε με την Τάου είτε με την ΤΣΣΚΑ) δίχως το αβαντάζ της έδρας, θα ήταν αυτομάτως αουτσάιντερ. Οπως είναι ντε φάκτο αουτσάιντερ ο Ολυμπιακός, από τη μέρα που αποχαιρέτισε την πρωτιά του Ομίλου του.

Πάντως, η φιναλίστ του 2005 Ταουγκρές είναι ομάδα ικανή να βασανίσει τον Παναθηναϊκό με αμείλικτα ερωτήματα. Το κυριότερο: πώς θα περιοριστεί η δράση του Σκόλα; Ο Αργεντινός απέδειξε στον ημιτελικό των Ολυμπιακών Αγώνων ότι δεν φοβάται το κοχλάζον ΟΑΚΑ. Οταν φοράει τη φανέλα της Τάου, έχει και ενισχύσεις: Ντάβιντ, Σπλίτερ, Ντρόμπνιακ. Οι δε κοντοί (Πριτζιόνι, Τζέικομπσεν, Ερντογάν, Χάνσεν, Ούκιτς) είναι έξυπνοι και αποτελεσματικοί, αν και συμβατικής τεχνολογίας, αφού λείπει πια ο Ματσιγιάουσκας. Το καλύτερο που έχει να κάνει ο ΠΑΟ είναι να ξεκινήσει με στόχο το 2-0.