Ο ιστορικός, ο φτασμένος κι ο ανερχόμενος (Sportday / Διονύσης Ελευθεράτος)

Ελληνικο μπaσκετ, 2006. Λοιπόν, έχουμε και λέμε: ο Αρης στον τελικό. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός καθ' οδόν προς την Πράγα -αν και όχι με τις ίδιες πιθανότητες αμφότεροι να φτάσουν εκεί. Οι «πράσινοι» έχουν τις περισσότερες με το μέρος τους. Οι «ερυθρόλευκοι» όχι, αλλά πάλι ποτέ μη λες «δεν»...

Ασ αποτιμhσουμε τα πεπραγμένα σε συνάρτηση με τις προσδοκίες που συνόδευαν προ μηνών τις πρώτες προσπάθειες των ελληνικών ομάδων: ο Αρης μετέτρεψε σε πραγματικότητα το «εφικτό όραμα» -για να συγχωνεύσουμε την ΠΑΣΟΚική έκφραση των 80ς. Μπράβο του. Εξαιτίας της «εμβόλιμης» αγωνιστικής κρίσης του, ο «φτασμένος» Παναθηναϊκός προσέδωσε διαστάσεις... εποποιίας σε μια πρόκριση η οποία στην αρχή της σεζόν θεωρείτο -περίπου- υπόθεση ρουτίνας. Ο ανερχόμενος Ολυμπιακός έκανε τη «μίνι έκπληξη», που θα μετατραπεί αυτομάτως σε άθλο εάν τυχόν το ταξίδι του συνεχιστεί μέχρι την Τσεχία. Εάν...

Το προσημο είναι δίχως αμφιβολία θετικό. Οι τρεις ομάδες κουβαλούν ήδη στον «σκληρό δίσκο» του νου και του ψυχισμού τους (που έλεγε κι ο Ιωαννίδης) πολύτιμα συμπεράσματα, αλλά και επιβεβαιώσεις κεκτημένων. Λόγου χάριν, κεκτημένο του Αρη αποτελεί μια διαπίστωση: η τάση για διαρκή αναζωογόνηση θα εγκαταλείψει τα καλαθοσφαιρικά του γονίδια μόνο εάν εκείνος το θελήσει! Ο Ολυμπιακός ήδη προχώρησε περισσότερο του αναμενομένου. Κερδίζει αυτοπεποίθηση, εμπειρίες και κάτι από τον χαμένο χρόνο. Ο ΠΑΟ ελπίζει βάσιμα πως οι κακές ημέρες παρήλθαν αμετάκλητα. Οτι εκείνο το ευεργετικό τελευταίο δεκάλεπτο εναντίον της Τσιμπόνα σηματοδότησε τον τελεσίδικο εγκλεισμό του «αγνώριστου ΠΑΟ» στο παρελθόν -και δη στο κελί των ζοφερών αναμνήσεων. Συνυπολογίστε μια «παρακαταθήκη»: οι «πράσινοι» αντίκρισαν γεμάτες κερκίδες κι άντλησαν -επιτέλους- παλμό από αυτές. Βρε, μπας κι είχε εν μέρει δίκιο ο Ομπράντοβιτς όταν γνωμάτευε, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, πως η ομάδα του θα έπρεπε να κινδυνεύσει να απολέσει στόχους για να αφήσουν οι οπαδοί της την πολυθρόνα; Ισως. Μην υποτιμάτε όμως έναν ακόμα παράγοντα: την επίδραση της αγωνιστικής ανάτασης του «αιώνιου» αντιπάλου!

Υπο αλλεσ συνθηκεσ, σε περίπτωση φετινής αποτυχίας, για το ηθικό των οπαδών του «τριφυλλιού» θα ήταν επαρκέστατο «προστατευτικό δίχτυ» η προοπτική του επόμενου φάιναλ φορ στην Αθήνα. Ελα όμως που ο μέσος βάζελος φέτος είδε τον μέσο γαύρο χαρούμενο. Τον άκουσε να κάνει -μέχρι πρότινος- λογοπαίγνια για την (κοκκινισμένη) Πράγα και την Πάργα (ως τελικό προορισμό του ΠΑΟ). Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, να αρκεστεί στην ιδέα μιας... ετεροχρονισμένης «ανταπάντησης» ο απογοητευμένος από το ποδόσφαιρο μέσος βάζελος, ο οποίος θεωρεί το μπάσκετ σταθερό αποκούμπι τα τελευταία χρόνια; Οπως οι γαύροι στα 90ς...

ΥΓ.: Aν τυχόν βρεθούν αμφότεροι στην Πράγα, θα συναντηθούν εκεί και οι οπαδοί τους (κατά τεκμήριο, κάποιοι από τους φανατικότερους). Κρίμα για την ονειρεμένη πόλη με τα παραδοσιακά κτίρια, τις όμορφες πλατείες και τις τόσες γέφυρες! Το παλιό ρεμπέτικο «πιάστε μάγκες τα γιοφύρια» (όχι, δεν θα θυμίσουμε τον επόμενο στίχο) μπορεί κάλλιστα να επιστρατευθεί ως πολεμικός παιάνας. Η θρυλική Γέφυρα του Καρόλου, να γίνει του... διαβόλου. «Λύση» υπάρχει, αρκεί να συμφωνήσουν οι εμπόλεμοι: μία και μοναδική μάχη στο αχανές Πάρκο Λέτνα, στον χώρο που γίνονται συναυλίες για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Μπορούν να βάλουν και εισιτήριο για την αναμέτρησή τους...