Το ποδόσφαιρο και η αμείλικτη ειρωνεία της ζωής (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Το ποδόσφαιρο κουβαλάει πολλή ειρωνεία μέσα του. Οπως η ζωή. Η Γιουβέντους (είχε νούμερο 1 στόχο, πλήρωσε είκοσι εκατομμύρια, κι) αγόρασε τον Βιεϊρά, το περασμένο καλοκαίρι, για έναν και μοναδικό λόγο: να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Τελεία.

Εννέα μήνες μετά, οι δρόμοι της φωτιάς οδήγησαν τον Βιεϊρά στο «Χάιμπουρι». Ξένο, αντίπαλο, μες στο «σπίτι» του. Γιατί αυτό είναι, ήταν, το αληθινό σπίτι. Κοντά δέκα χρόνια, εννέα για την ακρίβεια, έζησε εκεί. Το σπίτι με τον «πατέρα». Τον Βενγκέρ.

Ο Βιεϊρά τον φυσικό πατέρα του δεν τον γνώρισε ποτέ. Η μάνα τον γέννησε και τον ανάθρεψε στο Ντακάρ. Η μάνα τον πήρε νήπιο να ζήσουν στα προάστια του Παρισιού και δούλεψε σαν τη σκύλα για να τον μεγαλώσει. Ο Βενγκέρ (μπήκε στη ζωή του Πατρίκ και) κάλυψε το κενό του πατέρα.

Τώρα, ο Βιεϊρά ζει στο Τορίνο. Αλλά το Τορίνο, μολονότι η πιο «γαλλική» απ' τις ιταλικές πόλεις, δεν είναι σπίτι. Σε... ξενοδοχείο ζούσε τους πρώτους μήνες, ένα υπέροχο ξενοδοχείο, το Meridien στο Lingotto, στο πρώτο εργοστάσιο της Fiat, που πλέον έχει γίνει εμπορικό κέντρο. Ξενοδοχείο, πάντως. Οχι σπίτι. Ωσπου το «κατέλαβε» εξ ολοκλήρου η ΔΟΕ, για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, και τον έβγαλαν από μέσα!

Στην πρες κόνφερανς, την περασμένη Δευτέρα στο Λονδίνο, ο Βιεϊρά είπε ότι δεν έχει «κανένα συναίσθημα». Αρα... είχε. Πολλά. Και πάσχιζε να τα καταπνίξει. Η αποστολή του ήταν, πρακτικά, να κλείσει το σπίτι του. Κατά κυριολεξίαν. Να γίνει αιτία, αυτό να 'ναι το τελευταίο ευρωπαϊκό ματς στην ιστορία του «Χάιμπουρι».
Οι φαν της Αρσεναλ τον υποδέχθηκαν τραγουδώντας το όνομά του. Τον έκαναν να κοιτάζει στην κερκίδα και να χαμογελά. Αμήχανος. Οι εφημερίδες έγραφαν για την επιστροφή και το καλωσόρισμα ενός θρύλου, ενός icon, όχι ενός προδότη. Ο κόσμος τού έδειχνε φανέλες με το νούμερό του, το τέσσερα, κι από πάνω (αντί Vieira, απλώς) Fantastique.

Τον έλιωσαν. Ο αυτοκρατορικός γίγαντας δεν υπήρξε, στη μάχη, ποτέ. Εχασε την μπάλα μέσ' απ' τα πόδια, απ' το πρώτο (ίσως και το τελευταίο!) τάκλιν στη... ζωή του Ρομπέρ Πιρές, στην αφετηρία του 1-0. Πήρε κίτρινη κάρτα και επιδοκίμασε τον διαιτητή που τον απάλλαξε απ' το μαρτύριο της ρεβάνς!

Στο μεταξύ, στη δική του πρες κόνφερανς πριν από το ματς, ο Βενγκέρ «έδειξε» στους δημοσιογράφους τον Σεσκ. Το καινούργιο παιδί του. Τον διάδοχο. Εστρεψε την προσοχή τους σ' αυτόν, τον «19χρονο με ωριμότητα 35χρονου», δραπέτη απ' το φυτώριο της Μπάρτσα στα δεκαέξι του, συμμαθητή του Μέσι.

Ο Αλσατός τον έχρισε σημαιοφόρο της επανίδρυσης των Gunners. Ηξερε. Και τι έκανε. Και τι έλεγε. Το επόμενο βράδυ (ενώ ο Βιεϊρά ήταν αόρατος) ο Σεσκ, το θερινό Plan B για την περίπτωση που ο Βιεϊρά θα έφευγε, έβαλε ένα γκολ κι έδωσε μία ασίστ «έτοιμο γκολ». Μπαίνοντας, με ασύλληπτο για την ηλικία του τακτικό νου, στην τρύπα που δημιουργούσε ο Ανρί τραβώντας έξω τον Καναβάρο κι αφήνοντας τον Τουράμ μονάχο (να τα βγάλει πέρα με τον Καταλανό μπόμπιρα) προ του Μπουφόν.

Ο Σεσκ, εδώ και κοντά τρία χρόνια, έχει κάνει κέντημα από αλυσιδωτά ρεκόρ. Ο νεότερος που το ένα, ο νεότερος που το άλλο, ο νεότερος που το τρίτο, η λίστα είναι ήδη θεαματική. Δεκαεπτά χρόνων, έπαιξε σε μια σεζόν 43 ματς! Δοκιμάστηκε, σε άμεσες συγκρούσεις με τύπους σαν τον Ρόι Κιν. Πραγματικό κρας τεστ. Σκλήρυνε. Πέρυσι πήρε, στη χρονιά, οκτώ κίτρινες κάρτες. Πρωταγωνίστησε στο περιβόητο Pizzagate, στο «Ολντ Τράφορντ».

Εγινε, κι ακόμη δεν έχει κλείσει τα 19, άντρας. Εάν ο Μέσι θεωρείται πια αυτονόητος για την Αργεντινή στο Μουντιάλ, είναι να απορεί κανείς πώς... δεν θα παίξει στο ίδιο Μουντιάλ με την Ισπανία ο Σεσκ. Αλλ' αυτό δεν είναι δουλειά του Βενγκέρ. Η δουλειά του Βενγκέρ είναι να υπηρετεί με ευλάβεια τον νόμο της φύσης. Οτι το νέο ήταν, είναι και πάντοτε θα είναι πιο δυναμικό απ' το παλαιό.

Ενα γκολ, μία ασίστ. Αλλο ένα γκολ κι άλλη μία ασίστ, μαχαιριές στο υπογάστριο της Γιούβε, ο Ανρί. Εδώ κι αν είναι η αμείλικτη ειρωνεία της ζωής! Για τη Γιούβε που είχε τον Ανρί δικό της και όχι μόνο απέτυχε να εκμεταλλευθεί τον θησαυρό αλλα επιπλέον (αποκαλύφθηκε προ ημερών ότι) σχεδίαζε να τον δώσει δανεικό στην Ουντινέζε, προκειμένου να αγοράσει τον Μάρσιο Αμορόσο...