Ένα τεράστιο πανηγύρι (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Βρίσκομαι στη Μαδρίτη. Πάντοτε πίστευα ότι το κρυφό όνειρο των «μεγάλων» του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι η Ισπανία. Πιθανότατα εκτιμούν ότι η λογική αυτής της χώρας ταιριάζει πολύ στη δική μας. Στην Ισπανία το πρωτάθλημα παίζεται κάθε χρόνο ανάμεσα σε δυο-τρεις ομάδες, εκ των οποίων οι δύο είναι οι παραδοσιακοί αντίπαλοι (δηλαδή Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα).

Οι διαιτητές τις προσέχουν και τις σέβονται, οι μετακινήσεις των οπαδών τους απαγορεύονται (πλην εξαιρετικά σπάνιων περιπτώσεων), στα μεταξύ τους ντέρμπι υπάρχει φανατισμός και η ποδοσφαιρική τους ομοσπονδία είναι τσιφλίκι του εκάστοτε δυνατότερου. Μολονότι είμαι αρκετά μακριά, πιστεύω ότι όσοι από τους εγχώριους παράγοντες είδαν το ντέρμπι της Μπαρτσελόνα με τη Ρεάλ, θα το χρησιμοποιήσουν ως ένα εξαιρετικό παράδειγμα, λέγοντας πως κι αυτά που συμβαίνουν στην Ισπανία δεν είναι χειρότερα από τα δικά μας. Μόνο που αυτή η σύγκριση, που περιορίζεται σε διαιτητικά λάθη και φανατισμούς ή οργανωτικές αδυναμίες που επιτρέπουν σε διάφορους Τζίμι Τζαμπ να διακόπτουν τα ματς, είναι τελείως άστοχη.

Οποιος το έχει ζήσει το Μπαρτσελόνα-Ρεάλ, καταλαβαίνει ότι δεν συγκρίνεται καθόλου με τα καρκατσουλιά τα δικά μας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο ποδοσφαιρικό θέμα, που σε ένα τέτοιο παιχνίδι είναι εξασφαλισμένο, αλλά σε όλα τα άλλα. Στη Βαρκελώνη το τριήμερο βρέθηκαν 35.000 ποδοσφαιρόφιλοι απ' όλο τον κόσμο που μοστράριζαν το εισιτήριο που είχαν εξασφαλίσει, όπως κάνουν οι τυχεροί που έχουν κερδίσει τον πρώτο αριθμό του λαχείου.

Η μπουτίκ της Μπαρτσελόνα ξεπούλησε τέσσερις φορές στη διάρκεια του τριημέρου. Τα έσοδα από το ματς -και δεν αναφέρομαι μόνο στα 95.000 εισιτήρια- ξεπέρασαν τα 3.500.000 ευρώ, σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς του «El Periodico» της Βαρκελώνης. Η πόλη έγινε για τρεις μέρες πρωτεύουσα της Ευρώπης και έζησε ένα τεράστιο πανηγύρι, με πρωταγωνιστή ένα κοινό που ζει, αναπνέει και καταναλώνει ποδόσφαιρο.

Θα ήθελα πραγματικά του χρόνου να μη μεταδοθεί το ματς, αλλά ένα κανάλι να δείξει όλα όσα προηγούνται της αναμέτρησης στην πόλη και όσα υπέροχα ακολουθούν, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Θα τρόμαζαν οι δικοί μας με τη διαπίστωση του πόσο πίσω είμαστε.