Ένα φιλάκι είναι λίγο, πολύ λίγο... (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Μπορεί για πολλούς το ματς της αγωνιστικής να ήταν αυτό ανάμεσα στην Ξάνθη και τον Παναθηναϊκό. Δικαίωμά τους, αλλά εγώ δεν πρόκειται να συμφωνήσω. Για μένα ήταν το Ακράτητος-ΠΑΟΚ. Είχε τα πάντα.

Πολλά γκολ (τρία για το ελληνικό πρωτάθλημα είναι υπερβολικό νούμερο), «διπλό» του ΠΑΟΚ, καταπληκτικές δηλώσεις των πρωταγωνιστών, σόου του Ντουμιτρέσκου, έκτακτη εμφάνιση του Μάκη Ψωμιάδη, ιστορική δήλωση του προπονητή Εμάνουελ Κεοσεϊάν και συγκινητικό αποχαιρετισμό της κατηγορίας από τον Χρήστο Δάρρα, ο οποίος κάνει χρέη εφημερεύοντος προέδρου συνδυάζοντας με τον καλύτερο τρόπο τους δύο ρόλους που χαρακτηρίζουν την καριέρα του. Αυτή του γιατρού και του παράγοντα.

Είχαμε βέβαια και την παρουσία 200 οπαδών του ΠΑΟΚ, οι οποίοι προειδοποίησαν τους παίκτες να μην καλύπτουν τον Γούμενο και να αλλάξουν συμπεριφορά για να τα πάνε μεταξύ τους καλά. Γιατί τόσοι λίγοι; Γιατί η ιστορική «Θύρα 4» διοργάνωνε την ίδια ώρα ημερίδα στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης μαζί με τη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής με θέμα «Ναρκωτικά. Πρόληψη και τρόποι αντιμετώπισης».

Αυτό που έχει οδηγήσει τώρα τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, την ώρα που παίζει η ομάδα τους, να τους ενδιαφέρουν περισσότερο οι τρόποι αντιμετώπισης και πρόληψης των ναρκωτικών παρά το αν θα καταφέρει επιτέλους ο ΠΑΟΚ να κάνει το «διπλό», δείχνει μάλλον ότι με παράγοντες όπως ο Γούμενος διατρέχουν τον κίνδυνο να πέσουν στα «σκληρά» και άρχισαν την... πρόληψη.

Πάντως και εγώ όταν διάβασα πρώτα τις δηλώσεις του εφημερεύοντος προέδρου του Ακράτητου Χρήστου Δάρρα και μετά του προπονητή της ομάδας Εμάνουελ Κεοσεϊάν (που θα μπορούσε κάλλιστα με αυτό το όνομα να γίνει σκηνοθέτης και να πάρει τον χρυσό Φοίνικα στις Κάννες), τότε και εγώ κατάλαβα ότι δεν θέλει και πολύ για να αρχίσεις τις κακές συναναστροφές με τις διάφορες ψυχοτρόπες ουσίες.

Ο Χρήστος Δάρρας δήλωσε μετά το τέλος του ματς: «Οχι με το ένα. Με τα δύο πόδια έχουμε πέσει στη Β' Εθνική». Την ίδια ώρα, ο προπονητής σε πλήρη ταύτιση με τις απόψεις του προέδρου δήλωνε και αυτός κατηγορηματικά: «Μπορούμε ακόμα να το παλέψουμε».

Αν στον φετινό Ακράτητο δεν ήταν σε θέση να συνεννοηθούν οι παίκτες μεταξύ τους, το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό, αφού ο καθένας είναι και από άλλη χώρα. Πιο έθνικ αποδυτήρια από αυτά του Ακράτητου δεν υπάρχουν. Αλλά να μην μπορούν να συνεννοηθούν ούτε ο πρόεδρος με τον προπονητή και να θέλουν να μείνει και η ομάδα κατηγορία, ε, αυτό είναι από τα απίθανα.

Απίθανο όμως ήταν και το σκηνικό που στήθηκε στα αποδυτήρια πριν από την έναρξη και μετά το τέλος του παιχνιδιού. Ο Ρουμάνος «Ντούμι», πάντα κομψός και γοητευτικός, έβγαινε από τα αποδυτήρια για να ανέβει στα δημοσιογραφικά, αφού εκτίει την ποινή του, και την ώρα εκείνη έμπαινε στο γήπεδο ο άνθρωπος που άλλαξε τον ρου του σύγχρονου ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, ο Μάκης Ψωμιάδης. Παρόλο που στο ένα χέρι κρατούσε το τεράστιο πούρο του (τελευταίο μέγεθος πούρο, μετά αρχίζει η λαμπάδα) και στο άλλο το κομπολόι του (τελευταίο μέγεθος κομπολόι, μετά αρχίζει το θυμιατήρι), πράγμα που τον καθιστούσε ακίνδυνο, ο «Ντούμι» -ίσως από ένστικτο- με το που τον είδε, άνοιξε το βήμα του. Οχι πολύ, όσο οι μαύροι στα 1.500 με το που χτυπάει το καμπανάκι και μπαίνουν στον τελευταίο γύρο.

Μετά όμως τη λήξη του παιχνιδιού, μια μεγάλη έκπληξη περίμενε τους δημοσιογράφους. Ο Ντουμιτρέσκου ατσαλάκωτος (και παίζει ρόλο, φίλε αναγνώστη, που το αναφέρω) άνοιξε την πόρτα των αποδυτηρίων και με ένα χαμόγελο τόσο πλατύ, που ένωνε το ένα αυτί με το άλλο, ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους: «Ο Μάκης με φίλησε και μου ευχήθηκε καλή συνέχεια». Το επόμενο που περίμεναν οι δημοσιογράφοι ήταν να δουν τον «Ντούμι» να κλείνει τα μάτια, να σηκώνει τα χέρια ψηλά και να ουρλιάζει: «Μ' αγαπάει».

Μερικές φορές ισχυρίζονται οι γιατροί ότι ο φόβος σε κάνει να φαντάζεσαι πράγματα που έχουν σχέση με αυτό που σε φοβίζει, χωρίς αυτά να έχουν γίνει ποτέ. Είμαι σίγουρος ότι την ίδια διάγνωση θα έκανε και ο γιατρός Δάρρας, αν άκουγε τον Ντουμιτρέσκου να μιλάει για το φιλί του Big Mac. Βέβαια, το διασημότερο φιλί στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν αυτό του Ιούδα. Αν τώρα ο «Ντούμι» θα έχει την ίδια τύχη με τον Θεάνθρωπο, δεν χρειάζεται να βιαστούμε για να μάθουμε. Σε 19 μέρες από σήμερα έχουμε Πάσχα.

Οτι το παιχνίδι ανάμεσα στον Ακράτητο και στον ΠΑΟΚ δεν ήταν ένα ματς ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά μια σουρεαλιστική ταινία που, αν ζούσε, σίγουρα θα σκηνοθετούσε ο Μπουνιουέλ, αποδεικνύεται περίτρανα με την είδηση που αναφέρεται στα μικρά του αγώνα.

Οι παίκτες του Ακράτητου μαζεύτηκαν στα αποδυτήρια πριν από το παιχνίδι και έδωσαν όρκο νίκης. Μέχρις έξω τους άκουγαν που φώναζαν «πάμε να τους διαλύσουμε».

Πού αλλού μπορείς να ζήσεις αυτές τις ανεπανάληπτες στιγμές, φίλε αναγνώστη; Απορώ ακόμα που μερικοί επιμένουν ότι το Ξάνθη-Παναθηναϊκός ήταν το παιχνίδι της αγωνιστικής. Και ρωτάω εγώ. Αν είναι έτσι, γιατί το χθεσινό «Derby» και πιο συγκεκριμένα στη στήλη του με την ιδανική 11άδα έχει μόνο τρεις παίκτες του Παναθηναϊκού; Τον Γκαλίνοβιτς, τον Νίλσον και τον Μόρις. Αν ήταν έτσι, όπως ισχυρίζονται μερικοί, τότε στους 11 καλύτερους της αγωνιστικής το «Derby» θα έβρισκε σίγουρα μία θέση ακόμα και για τον Κώτσιο, ο οποίος μπήκε στο 90' για να «τραβηχτεί ο Σέριτς μπροστά», όπως δήλωσε μετά το παιχνίδι ο Μαλεζάνι.

Βέβαια, μετά το παιχνίδι μπορεί να δηλώνεις ό,τι γουστάρεις, αφού έχεις ένα τεράστιο αβαντάζ. Ξέρεις το σκορ. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι ο Αλμπέρτο ούτε που θα θυμάται την κυριακάτικη δήλωσή του. Ηδη είναι στην Ιταλία και αναχώρησε, όπως τον βλέπετε στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας, φορώντας τα ανοιξιάτικά του και διαβάζοντας ιταλικό αθλητικό Τύπο που τον ηρεμεί.

Τι να διαβάσει, τον ελληνικό; Εδώ στην ίδια εφημερίδα, στη «SportDay», δεν μπορούν να συμφωνήσουν δύο δημοσιογράφοι για την απόδοση ενός παίκτη, που δεν είναι άλλος από τον Παπαδόπουλο. Γράφει ο Διονύσης Ελευθεράτος στο man to man. «Τον περιόρισε αισθητά ο Τοροσίδης. Αν και έτρεξε πολύ και φαινόταν ανά πάσα στιγμή έτοιμος να τιμωρήσει κάθε λάθος του αντιπάλου, δεν βρήκε διεξόδους και διαδρόμους». Ο Βασίλης Σαμπράκος στη στήλη του «Το χρηματιστήριο της αγωνιστικής» ταυτίστηκε με τον Ελευθεράτο, όσο ταυτίστηκε ο Δάρρας με τον Κεοσεϊάν που διαβάσατε παραπάνω. Γράφει, λοιπόν, ο σέξι Βασίλης: «Ηταν μακράν ο δεύτερος καλύτερος "πράσινος" χθες στην Ξάνθη. Είχε ευκαιρία, έφτιαξε ευκαιρίες, έτρεξε, έκοψε, μάρκαρε, έστρωσε. Τα έκανε δηλαδή όλα, εκτός από το να στείλει την μπάλα στα δίχτυα για να δώσει τη νίκη στον Παναθηναϊκό και να ανεβάσει τη μετοχή του στα ύψη».

Καλά, σε αυτή την περίπτωση έχουμε δύο δημοσιογράφους ιδίου συγκροτήματος, που άλλα λέει ο ένας και άλλα λέει ο άλλος. Τι να πούμε για την περίπτωση διευθυντή, που ο ίδιος άλλα έλεγε όταν δούλευε σε άλλο συγκρότημα και τώρα δεν λέει τίποτα, που δουλεύει σε εκείνο που κατηγορούσε; Πριν από ένα χρόνο, τέτοιες μέρες περίπου, ο Χάρης Ξύδης από τη θέση του διευθυντή στο «Goal» κατηγορούσε αντίπαλες εφημερίδες που κυκλοφορούσαν με DVD, τονίζοντας ότι λεηλατούν το αρχείο της κρατικής τηλεόρασης.

Πολύ καλά έκανε, αφού αναφερόταν σε όσους δεν είχαν πληρώσει δικαιώματα. Αργότερα, μάλιστα, όταν η κρατική τηλεόραση μέσω της δικαστικής οδού αξίωνε χρηματικό αντίτιμο για την παραχώρηση των δικαιωμάτων, ο Χάρης Ξύδης και το «Goal» αισθάνονταν απολύτως δικαιωμένοι για τη μαχητική αρθρογραφία τους και όσα κατήγγειλαν.

Ενα χρόνο μετά, υποθέτω, αφού δεν έχω λόγο να είμαι καχύποπτος, ότι το «Sportime» έχει πληρώσει δικαιώματα στην ΕΡΤ για να κυκλοφορεί DVD με αγώνες των Ευρωπαϊκών Κυπέλλων με αυθεντική περιγραφή του δημοσιογράφου της ΕΡΤ.

Αν όχι, το μόνο που παραμένει δικαιωμένο είναι το «Goal» και όσοι έχουν πληρώσει δικαιώματα πλην... Χάρη Ξύδη.