Έχασε το «τρένο» προς το μέλλον (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

O Oλυμπιακός αποκλείστηκε, αλλά έκανε τη Μακάμπι να φτύσει αίμα, πλησίασε στην Πράγα πολύ περισσότερο απ' όσο ο Παναθηναϊκός και άφησε υποσχέσεις για λαμπρό μέλλον.Ε, και λοιπόν;

Οι μεγάλες ομάδες δεν φαίνονται στο «παραλίγο» ούτε στο «δεν πειράζει» ούτε στο «αύριο». Οι ομάδες γίνονται μεγάλες όταν εκμεταλλεύονται τις μεγάλες ευκαιρίες που παρουσιάζονται στον δρόμο τους. Ευκαιρία σαν τη χθεσινοβραδινή, ευκαιρία να αποκλείσει την πρωταθλήτρια Ευρώπης μέσα στο κολασμένο σπίτι της, ο Ολυμπιακός μπορεί να μη ξαναβρεί ποτέ. Ποιος ξέρει τι κρύβει το μέλλον; «Carpe diem», είναι το σύνθημα όταν φτάνει η ώρα των πλέι οφ. «Αδραξε τη μέρα». Οι «ερυθρόλευκοι» πήγαν να αρπάξουν το μέλλον από το μανίκι, αλλά έμειναν με τις χούφτες γεμάτες αέρα κοπανιστό...

Αυτός ο χτύπος που ακούτε είναι από τα κεφάλια των παικτών του Ολυμπιακού στα ντουβάρια των αποδυτηρίων του «Γιαντ Ελιάου». Αυτό που έπαθαν στον πρώτο αγώνα, το ξανάπαθαν στον τρίτο. Οπως έγραφα και χθες με αφορμή την πορεία του Παναθηναϊκού, πάθημα που δεν γίνεται μάθημα είναι διπλά οδυνηρό. Οταν ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να προσπεράσει, 69-71, με τρίποντο του Χαρίση, 3:35 πριν από το τέλος, όφειλε να καταθέσει στο παρκέ πάθος, αυτοσυγκέντρωση, διακαή επιθυμία, την ψυχή του ολόκληρη.

Ωστόσο, έκανε το ακριβώς αντίθετο. Αδράνεια σε δύο διαδοχικές άμυνες επέτρεψε στο Βούιτσιτς να κερδίσει διαδοχικές βολές και να ξαναστήσει τη Μακάμπι στα πόδια της. Ο Καζλάουσκας έβγαλε το δίδυμο που πυροδότησε την αντεπίθεση (Σχορτσιανίτη, Χαρίση) και εμπιστεύτηκε παίκτες που ήταν φριχτά εκτός ρυθμού: Εντνι, Ζίζιτς. Η άμυνα έγινε υπερβολικά «λάιτ», οι δε επιθετικές επιλογές βιαστικές και αψυχολόγητες. Από το 69-71 και μετά, ο Ολυμπιακός δεν ξανάβαλε καλάθι εντός παιδιάς. Η Μακάμπι αναστήθηκε εκ νεκρών και έκλεψε το ματς πάνω που έμοιαζε έτοιμη να παραδοθεί. Ποτέ άλλοτε μια ήττα του Ολυμπιακού δεν έμοιαζε με εκείνη του 1993 στη Λιμόζ...

Για να μείνει όρθια η πρωταθλήτρια Ευρώπης, χρειάστηκε βέβαια να επιστρατευτούν θεοί και δαίμονες. Βλέποντας τον ζάπλουτο Μιζράχι να χτυπιέται όρθιος μπροστά στον πάγκο της Μακάμπι, οι διαιτητές έδωσαν στη Μακάμπι 2-3 απίστευτα φάουλ εκτός φάσης, ίσα ίσα για να τη στείλουν στη γραμμή για εύκολους πόντους. Το 69-71 έγινε 74-71, με 5/8 βολές των Ισραηλινών στο δίλεπτο που μεσολάβησε, δηλαδή δίχως να σημειωθεί καλάθι.

Αλλά αυτό το γνώριζε εκ των προτέρων ο Ολυμπιακός. Για να πάρει τέτοιο ματς, έπρεπε να πατήσει γκάζι και ν' αφήσει τη Μακάμπι μόνη στο τεντωμένο σχοινί. Ούτε εύνοια μπορούσε να περιμένει ούτε φίφτι-φίφτι. Τα δάκρυα για τη διαιτησία είναι σχεδόν κροκοδείλια. Πώς θα τελείωνε το ματς αν δεν έχανε μία βολή ο αρνητικός Εντνι στο 74-72; Πώς θα τελείωνε το ματς αν δεν έχανε μία βολή ο Σχορτσιανίτης στο 76-74; Πώς θα τελείωνε το ματς αν ευστοχούσε από τα 6,25 μ. ο αφρούρητος Παπαμακάριος στο 76-73; Χαμένες ευκαιρίες, από αυτές που φεύγουν και δεν ξανάρχονται. Το βίντεο αυτού του προημιτελικού θα μείνει να στοιχειώνει τον Ολυμπιακό για χρόνια.

Κι εμείς θα έχουμε να θυμόμαστε τη χρονιά που ξεκίνησε με όνειρα και υποσχέσεις για δικέφαλη ελληνική εκπροσώπηση στο φάιναλ φορ, αλλά εξελίχτηκε σε διπλό δράμα. Στην Πράγα θα πάμε για τουρισμό και θα 'χουμε να οικτίρουμε τη μαύρη εβδομάδα του Απρίλη.