Η δύναμη της εμπιστοσύνης (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Ηρακλής έχει νικήσει φέτος στο Καυταντζόγλειο 4-0 την ΑΕΚ και 2-0 τον Ολυμπιακό. Είναι αήττητος ένας Θεός ξέρει από πότε. Στην έδρα του παίζει σπουδαίο ποδόσφαιρο, χωρίς μάλιστα να χρειάζεται ο εκάστοτε διαιτητής να τον αβαντάρει ή οι οπαδοί του να κάνουν το γήπεδο κόλαση. Εχει μια στρωμένη ομάδα, καλούς επιθετικούς, σφικτή άμυνα που βασίζεται στην ομοιογένεια και κίνητρο για να νικήσει, αφού θέλει να τερματίσει τέταρτος. Κι όμως, ο «άσος» του στο ματς με τον ΠΑΟ πληρώνει πάνω από 4! Οσο περίπου και ο «άσος» της απογοητευμένης Λάρισας στο ματς με τον Ολυμπιακό. Κι αυτό για τον Σάββα Κωφίδη είναι πολύ άδικο.

Πέρυσι ο Ηρακλής, με τον Σέρχιο Μαρκαριάν στον πάγκο, έκανε εναντίον του Παναθηναϊκού στο Καυταντζόγλειο ένα από τα χειρότερα παιχνίδια της ιστορίας του. Εφαγε τέσσερα γκολ και σκόραρε εναντίον του μέχρι κι ο Μπικόφσκι, που αν ρωτήσεις πέντε οπαδούς του ΠΑΟ, οι τέσσερις θα σου πουν ότι δεν θυμούνται ποιος είναι. Στον δεύτερο γύρο η ίδια ομάδα με τον Σάββα Κωφίδη στον πάγκο απέσπασε 0-0 στη Λεωφόρο. Φέτος το πρώτο ματς των δύο ομάδων έληξε στο ΟΑΚΑ 2-2. Επειδή το ρόστερ του Ηρακλή δεν άλλαξε συγκλονιστικά, είναι φανερό ότι τη διαφορά στην προκειμένη περίπτωση την κάνει πραγματικά ο προπονητής.

Ανθρωπος

Βλέποντας τον Ηρακλή διαπιστώνεις πόσο σημαντικός για μια ομάδα μπορεί να είναι όχι ο προπονητής, αλλά ένας συγκεκριμένος άνθρωπος. Από τον Ηρακλή πέρασαν τα τελευταία χρόνια ο μακαρίτης ο Κυράστας, ο Αναστασιάδης, ο Γκέραρντ, ο Μαρκαριάν: όλοι τους προπονητές με εμπειρία και περγαμηνές μεγαλύτερες από τον Σάββα και όλοι τους χειρότεροί του! Διότι ο Κωφίδης δεν είναι προπονητής, αλλά κάτι σπουδαιότερο: ο καλύτερος προπονητής για τον Ηρακλή.

Καταλληλότητα

Στην Ελλάδα μπλέκουμε πολλές φορές την ικανότητα με την καταλληλότητα. Στο ποδόσφαιρο δεν ισχύει ότι ο κάθε ικανός είναι και κατάλληλος: αυτό μπορεί να βρίσκει εφαρμογή στη στελέχωση των επιχειρήσεων. Στο ποδόσφαιρο –και ειδικά στο δικό μας– η καταλληλότητα είναι κάτι πολύ δύσκολο έως και σπάνιο.
Για τον Σάββα

Η περίπτωση του Κωφίδη είναι εντελώς αντίθετη από αυτή του Μαλεζάνι –για να φέρω ένα παράδειγμα. Ο Μαλεζάνι πριν έρθει στον ΠΑΟ δούλευε σε ομάδες τόσο οργανωμένες, που ο ίδιος έπρεπε να ασχοληθεί μόνο με το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Ο Κωφίδης εδώ και δύο χρόνια δουλεύει σε ένα σύλλογο στον οποίο ο προπονητής επιβάλλεται να ασχολείται με τα πάντα. Στην αρχή της σεζόν, όταν ο Ηρακλής ζούσε ένα απερίγραπτο διοικητικό χάος, έπρεπε να είναι αυτός που θα «κρατήσει» τους παίκτες για να μην αρχίσουν να φεύγουν ένας ένας. Το καλοκαίρι έπρεπε να διαλέξει ο ίδιος προσεκτικά ποιους θα πάρει, διότι περιθώρια λάθους δεν υπήρχαν. Στην ομάδα έπρεπε να μπουν νέα παιδιά, διότι ο Ηρακλής χρειαζόταν παίκτες με κίνητρο και χαμηλά συμβόλαια. Οι παλιοί έπρεπε να είναι παίκτες με προσωπικότητα και λυμένα οικονομικά προβλήματα, ώστε να κάνουν υπομονή. Και, κυρίως, να έχουν όλοι τους λίγο το σύνδρομο του κόμη Μοντεχρίστου: η επιτυχία τους έπρεπε να είναι η εκδίκησή τους. Ο Επαλέ, ο Γεωργιάδης, ο Πουρσανίδης, ο Κατσαμπής, έπαιξαν για να κλείσουν στόματα. Ο Παπαζαχαρίας, ο Λαγός, οι Καπεταναίοι, ο Παπαποστόλου, για να κάνουν καριέρα. Ολοι τους, όμως, τα έδωσαν όλα για τον Σάββα, που τους διάλεξε και δεν θα τους πρόδιδε ποτέ.

Παιχνίδι

Οι μέθοδοι του Κωφίδη αποδείχτηκαν άριστες. Δεν υπάρχουν φωνές, αλλά εκτίμηση, δεν υπάρχει μαγκιά, αλλά σεβασμός. Η χαλαρότητα είναι τέχνη. Ο Ηρακλής δεν άντεχε άλλες εντάσεις κι αυτό ο Σάββας το γνωρίζει –γιατί ξέρει καλά τις θύελλες που το σωματείο πέρασε. Δεν είμαι βέβαιος ότι αυτή η μεθοδολογία θα είχε επιτυχία κι αλλού, αλλά για τον Ηρακλή η συνταγή ήταν η καλύτερη δυνατή.

Δεν μασάει

Τον κόουτς τον εμπιστεύονται οι παίκτες και οι φίλαθλοι και ο ίδιος ανταποδίδει αυτή την εμπιστοσύνη μπαίνοντας μπροστά στα δύσκολα. Ο Κωφίδης έκανε κριτική στον Σπανουδάκη όταν γύρισε, δεν μέτρησε τα λόγια του, απέδειξε με τη στάση του ότι δεν μασάει. Η καταλληλότητά του έγκειται κυρίως σε αυτό: δημιουργεί σε όλους τη βεβαιότητα ότι δεν είναι ένας απλός υπάλληλος που κάνει καλά τη δουλειά του, αλλά ο σημαντικότερος παράγοντας του τωρινού Ηρακλή. Κανένας, ούτε πρόεδρος ούτε παίκτης ούτε οπαδός, δεν μπορεί να σταθεί ψηλότερα από αυτόν.

Προβλήματα

Αν υπάρχει μια ομάδα στο φετινό πρωτάθλημα φτιαγμένη για να δημιουργεί προβλήματα στον Παναθηναϊκό, είναι ο Ηρακλής. Οι επιθετικοί του αλλάζουν συνεχώς θέσεις και δεν αφήνουν την άμυνα του ΠΑΟ να προσαρμοστεί πάνω τους. Ο Γκούμας με τον Μόρις θα έχουν πρόβλημα να κυνηγήσουν σε όλο το γήπεδο τον Επαλέ και τον Ερέρα. Οι πλάγιοι του Ηρακλή, δηλαδή ο Γεωργιάδης και ο Λαγός, μπορούν να κάνουν πάρτι με τα ακραία μπακ του ΠΑΟ. Ο Ηρακλής δεν παίζει κάθετα, δεν περνάει δηλαδή από τις ζώνες του γηπέδου, όπου με τον Μπίσκαν και τον Τζιόλη ο ΠΑΟ νιώθει ασφαλής, αλλά απλώνει το παιχνίδι στο πλάι και βγάζει στην επίθεση παίκτες από τα μετόπισθεν. Επίσης, η στατική άμυνά του, η συνήθως «μπλοκαρισμένη» τετράδα του, δύσκολα αφήνει χώρους σε επιθετικούς όπως ο Γκέκας, ο Παπαδόπουλος κι ο Χαραλαμπίδης. Αυτοί, ενώ με τη βαριά άμυνα του ΠΑΟΚ ή της ΑΕΚ π.χ. μπορούν να κάνουν πάρτι, εδώ έχουν προβλήματα, διότι δυσκολεύονται να βρουν χώρους. Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι ο Ηρακλής θα νικήσει τον ΠΑΟ: σημαίνουν ότι μπορεί να το κάνει αν παίξει όπως μπορεί και ξέρει.

Εμπιστοσύνη

Γιατί τότε ο «άσος» πληρώνει τόσο πολύ; Γιατί η φετινή επιτυχία του Ηρακλή βασίζεται σε μια εκατέρωθεν εμπιστοσύνη και η εμπιστοσύνη είναι εύθραυστη και απαιτεί αποδείξεις. Το ματς με τον ΠΑΟ έρχεται πιθανότατα στην καλύτερη στιγμή: ο Κωφίδης έχει αποδείξει ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για τον Ηρακλή. Ηρθε η στιγμή αυτή την καταλληλότητα να την αποδείξουν και οι υπόλοιποι…

Η 28η πράξη

Οι τελευταίες αγωνιστικές θα είναι γεμάτες συγκινήσεις. Λίγο πριν από το Πάσχα οι περισσότεροι διαιτητές κάνουν την ανασκόπηση της σεζόν, θυμούνται χαριτωμένες και κακές στιγμές και συχνά μελαγχολούν. Κάποια λάθη που μπορεί να κάνουν οφείλονται κυρίως σε αυτό…

- Γκαϊτατζής (Αιγάλεω-Ιωνικός). Στο ντεμπούτο του στην Καλαμαριά, την περασμένη εβδομάδα, πέρασε σχεδόν απαρατήρητος. Αυτή τη φορά το πράγμα θα είναι λίγο πιο δύσκολο. Να μην ξεχνάει ότι βρίσκεται μεταξύ φίλων…
- Κοντογιαννίδης (Ηρακλής-Παναθηναϊκός). Ολοι περιμένουν διαιτησία ανάλογη του ΠΑΟΚ-ΠΑΟ 0-1, το οποίο πρόσφατα διηύθυνε, εισπράττοντας πολλά «μπράβο» από παίκτες και παράγοντες του Παναθηναϊκού. Το στυλ του σε αφήνει να περιμένεις πολλά σφυρίγματα, πολλή πολιτική. Ο σκοπός είναι το πράγμα να μοιάζει με 50-50, χωρίς απαραίτητα να είναι έτσι. Πάντως, αν λίγο αβαντάρει τον ΠΑΟ συγχωρήστε τον: κυνηγάει ένα ιστορικό ρεκόρ. Θα γίνει ο πρώτος που σε ένα χρόνο δεν θα έχει φέρει «άσο» σε ματς του ελληνικού πρωταθλήματος που έχει διευθύνει.
- Δέτσης (ΠΑΟΚ-Λεβαδειακός). Είναι το αντίθετο του Κοντογιαννίδη: δεν του αρέσουν τα «διπλά», τα μισεί! Πάντως, πολύ ΠΑΟΚ δεν θα παίξει, παρά τη γοητεία της Τούμπας. Η παρουσία του μαρτυρά ότι στη Λιβαδειά πάνε λίγο με τον σταυρό στο χέρι, σαν καλοί χριστιανοί. Αλλά υπάρχει κόσμος (στην ΕΠΟ) που αυτό το εκτιμά.
- Παμπορίδης (Ακράτητος-Απόλλων Καλαμαριάς). Σχεδόν αλάνθαστος στις φετινές εμφανίσεις του και με άριστη, απ' ό,τι μαθαίνω, συμπεριφορά προς όλους. Του εύχομαι καλή παραμονή στα φιλόξενα Λιόσια και θυμίζω στους λάτρες του ιντερνετικού στοιχήματος ότι το «διπλό» πληρώνει περίπου 4.
- Τσίκινης (Ατρόμητος Αθηνών-Πανιώνιος). Για ό,τι καλό ή ό,τι κακό, τα λέμε άλλη ώρα…
- Κάκος (Καλλιθέα-Ξάνθη). Περιμένω ρεσιτάλ, κυρίως γιατί δεν έχει τίποτα στο μυαλό του. Αν δεν έχει κάτι να σκέφτεται, είναι ένας από τους πέντε καλύτερους διαιτητές που έχουμε.
- Καλόπουλος (ΑΕΚ-ΟΦΗ). Η ΑΕΚ είναι τσιτωμένη μετά την Τούμπα και ο ΟΦΗ παίζει την παραμονή. Αν δεν βγάλει κάρτες από νωρίς, θα του ξεφύγει ο έλεγχος και θα τρέχει και δεν θα φτάνει. Δεν νομίζω πάντως ότι (όπως κυκλοφορεί από Σαλονίκη μεριά) θα παίξει αβάντα γηπεδούχο. Στο πρόσφατο ΑΕΚ-Ιωνικός 2-1 μόνο αυτό δεν έκανε…
- Μαζαράκος (Λάρισα-Ολυμπιακός). Ουδείς έχει ασχοληθεί με το ματς. Ελαχε στον συμπαθέστατο αυτό κύριο, που αγαπάει τους «άσους» και τους βγάζει απ' το μανίκι, να φέρει το «διπλό» που θα κρίνει οριστικά το πρωτάθλημα. Θα τα καταφέρει;