Το κέρδισε κυρίως ο Κόκκαλης (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Ολυμπιακός πήρε το ένατο πρωτάθλημα στα δέκα τελευταία χρόνια –πριν καν αρχίσει ο αγώνας του, που ήταν στο πρόγραμμα να γίνει στη Λάρισα χθες. Η στιγμή της κατάκτησης είναι συμβολική και είναι και η εικόνα ολόκληρου του πρωταθλήματος: ο Ολυμπιακός κέρδισε το πρωτάθλημα χωρίς να κάνει σχεδόν τίποτα το εξαιρετικό, από αντίπαλους ανύπαρκτους, οι οποίοι στάθηκε σχεδόν αδύνατο να του δημιου-ργήσουν το παραμικρό πρόβλημα. Το κέρδισε χάρη στην κλάση έξι-επτά παικτών του, χάρη στην τεράστια επαγγελματική συνείδηση ολόκληρου του γκρουπ, χάρη στην εξυπνάδα του προπονητή του, που απέφυγε ρήξεις και έκανε τους σωστούς συμβιβασμούς, και κυρίως χάρη στη διοικητική στιβαρότητα και την οργάνωσή του. Περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο πρωτάθλημα, αυτό ανήκει στον Σωκράτη Κόκκαλη, που θα έπρεπε να γράψει το εγχειρίδιο του πρωταθλητισμού και να το χαρίσει στους ανταγωνιστές του, μήπως και του χρόνου δούμε ένα πιο ανοιχτό πρωτάθλημα. Το φετινό είχε κριθεί ουσιαστικά από την πέμπτη αγωνιστική.

Ποια είναι η διαφορά του Κόκκαλη από τους άλλους; Οχι τα χρήματα –όπως κουτά ο κόσμος πιστεύει–, αλλά το γεγονός ότι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού έχει ένα στόχο κι ένα σαφές σχέδιο που οι άλλοι δεν έχουν. Τι προβλέπει το σχέδιο αυτό;
Απόλυτη εμπιστοσύνη στους μεγάλους παίκτες, επιβολή του κύρους της ομάδας στα θεσμικά όργανα και επιλογή και πριμοδότηση συγκεκριμένων αγώνων. Ο Κόκκαλης δεν τιμωρεί τον Τουρέ, δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη στον Ριβάλντο, πριμοδοτεί πολύ τις νίκες στα ντέρμπι και φροντίζει ο Ολυμπιακός να μην έχει προβλήματα με τους διαιτητές. Οι διοικούντες τον ΠΑΟ –που ήταν ο βασικός ανταγωνιστής του– θάβουν για ψύλλου πήδημα τον Σανμαρτεάν, διώχνουν –χωρίς ποτέ να τον αντικαταστήσουν– τον Κονσεϊσάο, περιμένουν νίκες για να δώσουν πριμ, ξεχνώντας ότι όλοι οι αγώνες δεν είναι ίδιοι, και φωνάζουν για τη διαιτησία με τρόπο που τελικά τους βγάζει εκτεθειμένους: ο Κοντογιαννίδης στο Καυταντζόγλειο δεν έδωσε δύο πέναλτι στον Ηρακλή, αλλά δεν κατάφερε να γλιτώσει τον ΠΑΟ από την ήττα.

Ο Ολυμπιακός και ο πρόεδρός του κερδίζουν το πρωτάθλημα άνευ συναγωνισμού –κάνοντας περίπατο. Στην πορεία της χρονιάς ομολογώ ότι δεν είδα συγκλονιστική ποιοτική βελτίωση της ομάδας, ούτε τακτικές ιδιαιτερότητες που δείχνουν ότι κάτι χτίστηκε. Οι πρωταγωνιστές είναι ίδιοι με πέρυσι και απλώς σε αυτούς προστέθηκαν ο Τουρέ και ο Κωνσταντίνου, που έκαναν σπουδαία ματς. Αυτή η έλλειψη σημαντικής προόδου είναι πιθανό να φανεί του χρόνου στο Τσάμπιονς Λιγκ, στο οποίο ο Ολυμπιακός για να τα πάει καλύτερα έχει ανάγκη σημαντικής βελτίωσης. Ομως αυτό συμβαίνει και με τους ανταγωνιστές του. Αν υπάρχουν ερωτήματα για το τι θα κάνει ο Ολυμπιακός του χρόνου στην Ευρώπη, γι' αυτούς υπάρχουν ερωτήματα για το τι θα κάνουν του χρόνου στην Ελλάδα…