Kλείδωμα και... βουρ για τα χωριά (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Aνήμερα Πάσχα, οι Ισπανοί έπαιξαν μπάσκετ, ποδόσφαιρο και ό,τι άλλο είχαν πρόχειρο. Οι Ιταλοί δεν κάνουν ποτέ Ανάσταση δίχως μπάλα. Οι Εγγλέζοι συσσώρευσαν δύο αγωνιστικές της Πρέμιερσιπ μέσα σε 72 ώρες: Μεγάλο Σάββατο, Δευτέρα του Πάσχα. Η υπόλοιπη Ευρώπη, καθολική ή διαμαρτυρόμενη, θρησκόληπτη ή αδιάφορη ή ανεξίθρησκη, πέρασε ώρες του γιορτινού γουϊκέντ στα γήπεδα.

Στην Ελλάδα, πάλι, τα κλειδαμπαρώσαμε και φύγαμε για τα χωριά μας. Το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα διεκόπη για ένα 15ήμερο. Το πρωτάθλημα του μπάσκετ σταματάει απόψε και ξαναρχίζει στις 29 του μήνα. Ακόμα και η έκκληση της ΕΟΚ να συμπτυχθεί στοιχειωδώς το πρόγραμμα (με διεξαγωγή αγωνιστικής την Τετάρτη του Πάσχα) για να διευκολυνθεί η Εθνική ομάδα έπεσε στο κενό. Πώς λέγαμε κάποτε ότι είναι ιερά «τα μπάνια του λαού»; Τώρα κάνει κουμάντο ο οβελίας των αθλητών. Ο οβελίας, η γαλοπούλα, η βασιλόπιτα.

Κάποτε, ο ΕΣΑΚΕ (νομίζω ότι τότε λεγόταν ΕΣΑΚ) ανάγκασε τις ομάδες να παίξουν Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου και ξανά Τετάρτη 3 Ιανουαρίου. «Δεν είμαστε άλογα κούρσας», διαμαρτυρήθηκε με τη συνδικαλιστική του ιδιότητα ο Παναγιώτης Φασούλας. Η διαμαρτυρία του έγινε παντιέρα και ο λόγος του θέσφατο.

Εκτοτε, κανείς δεν τόλμησε να ορίσει πλήρη αγωνιστική σε απόσταση 2-3 ημερών από τα Χριστούγεννα ή την Πρωτοχρονιά ή το Πάσχα. Ορισμένοι θα ισχυριστούν ότι αυτή η τακτική είναι σωστή. «Να γιορτάσουν και οι αθλητές σαν άνθρωποι, με τις οικογένειές τους», ακούω από τη γαλαρία.

Διαβάστε όμως την ένσταση που διατύπωσε σε ανύποπτο χρόνο ο Παναγιώτης Γιαννάκης: «Εμείς είμαστε διασκεδαστές. Οφείλουμε να δουλεύουμε όταν οι υπόλοιποι ξεκουράζονται». Οπως οι ηθοποιοί του θεάτρου. Οπως οι τραγουδιστές της πίστας. Οπως όλοι όσοι εργάζονται στη showbiz. Ακόμα και το εξ ορισμού εορταστικό All-Star Game κατορθώσαμε να το κάνουμε καταμεσίς της αγωνιστικής σεζόν.

Το πολυήμερο ριλάξ των Χριστουγέννων και του Πάσχα φαίνεται ότι είναι το κορυφαίο συνδικαλιστικό κεκτημένο των Ελλήνων (και από σπόντα των εν Ελλάδι αλλοδαπών) καλαθοσφαιριστών. Αν όχι το μοναδικό...

Υπάρχει βέβαια ένας αστερίσκος. Το κοκτέιλ «γιορτές και γήπεδο» είναι ελκυστικό μόνο στον πολιτισμένο κόσμο. Στην Ελλάδα, οι κερκίδες είναι παραδομένες στον υπόκοσμο και το σάουντρακ των αγώνων αποτελείται από χυδαίες βρισιές. Εδώ που τα λέμε, το τελευταίο που θα 'θελε ν' ακούσει κανείς πασχαλιάτικα είναι γαμωσταυρίδια. Πόσο μάλλον, να τα βάλει στο στολισμένο σπίτι του μέσω της τηλεόρασης. Ο αθεόφοβος Ελληνας οπαδός δεν πρόκειται βέβαια ν' αλλάξει συμπεριφορά λόγω της κατάνυξης των ημερών
.
Εάν όμως κλειδώσουμε τα γήπεδα για τον φόβο των Ιουδαίων, υποκύπτουμε στην ίδια λογική που επιβάλλει τις «νεκρές ζώνες», την απαγόρευση των μετακινήσεων και όλα τα σχετικά. Τη λογική της τεμπελιάς: ό,τι μας πέφτει δύσκολο και μπελαλίδικο, το προσπερνάμε.

Αλήθεια, προλαβαίνουμε να αναβάλουμε και την αποψινή αγωνιστική; Εχουν και οι παίκτες δικαίωμα να παρευρεθούν στη λειτουργία της Μεγάλης Τετάρτης. Υπάρχει άλλωστε μία θεωρία, σύμφωνα με την οποία ο Ιησούς πέθανε όχι Παρασκευή, αλλά Τετάρτη. Συνεπώς, η σημερινή είναι ημέρα πένθους.