Μεταμόσχευση εγκεφάλων (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Ο Ολυμπιακός δεν έχει πρόβλημα. Τα γήπεδό του παίρνει 28 χιλιάδες οπαδούς, σχεδόν πάντα το γεμίζει και δεν εμφανίζει ταμειακή δυσχέρεια στις πληρωμές.

Με τα καλά και τα κολλήματά του, ο Κόκκαλης τσουλάει την ομάδα καλύτερα από κάθε άλλον. Ο Παναθηναϊκός έχει προπονητικό κέντρο, έχει ταμειακή ευχέρεια, αλλά δεν έχει γήπεδο. Με τη δήλωση του πάντα ειλικρινούς Γιάννη Βαρδινογιάννη ότι εάν το νομοσχέδιο για τον Βοτανικό δεν ψηφιστεί μέσα στον Μάιο το γήπεδο θα καθυστερήσει, προστίθεται μια ανησυχητική παράμετρος.

Γιατί η δήλωση «θα καθυστερήσει» φυσικά δεν σημαίνει ότι εάν το νομοσχέδιο ψηφιστεί στις 2 Ιουνίου η καθυστέρηση θα είναι δύο ημέρες. Η ΑΕΚ δεν έχει γήπεδο, κανένας δεν ξέρει με ποια χρήματα και πού θα το χτίσει, αλλά η οικονομική επιφάνεια των μετόχων της, εάν δεν την έχουν σαν παιχνίδι, δίνει ελπίδες προοπτικής.
Το Αιγάλεω και ο Πανιώνιος έχουν γήπεδο, αλλά οι οπαδοί τους όλο και περισσότερο σταματάνε να το επισκέπτονται. Βραχυπρόθεσμα σε καλύτερη θέση βρίσκεται το Αιγάλεω, που δεν απειλείται με υποβιβασμό, αλλά ο Πανιώνιος έχει το πλεονέκτημα ότι είναι περισσότερο ομάδα της περιοχής του στη Νέα Σμύρνη απ' ό,τι το Αιγάλεω στη δική του. Ο Ατρόμητος, έπειτα από χρόνια στις μικρές κατηγορίες έχασε μεγάλο αριθμό οπαδών. Εχει ένα μέτριο γήπεδο, αλλά εάν υπάρχει δυνατότητα και σχέδιο για να το γεμίσει μου διαφεύγει. Ο Ιωνικός και στις καλές εποχές του ποδοσφαίρου είχε πάντα το πρόβλημα των οπαδών.

Συνήθως ο οπαδός του Ιωνικού προσθέτει ένα «και», που στις πιο πολλές περιπτώσεις ακολουθείται από το «Ολυμπιακός». Ο Ακράτητος με οριακό τετραψήφιο αριθμό οπαδών δεν έχει λόγο να βρίσκεται στην Α' Εθνική. Ο ΟΦΗ έχει δυναμική, αλλά ταλανίζεται από την αίσθηση ότι είναι η δεύτερη ομάδα του Παναθηναϊκού. Η Ξάνθη έχει νοικοκυρεμένη ομάδα, έχει γήπεδο, αλλά έχει τοπική εμβέλεια μικρού σχετικά μεγέθους και από τους τρεις της Θεσσαλονίκης, ο ΠΑΟΚ δεν έχει λεφτά, ο Ηρακλής δεν έχει οπαδούς και ο Αρης νομίζω πως ορισμένες φορές το πρόβλημα είναι ότι έχει. Ο Λεβαδειακός αντιπροσωπεύει μία μικρή πόλη, δεν έχει τη δυναμική να βρίσκεται στην Α' Εθνική και έχει την κατάρα να παίζει σε ένα γήπεδο στο οποίο τις μισές φορές δεν μπορεί να παιχτεί μπάλα από τον δυνατό άνεμο. Η Λάρισα και ο ΠΑΣ Γιάννινα είναι οι μόνες επαρχιακές ομάδες που έχουν δυναμική στην περιοχή τους, αλλά λιγότερο η πρώτη και περισσότερο ο δεύτερος έχουν γήπεδα της δεκαετίας του '70. Οσο για τις υπόλοιπες ομάδες των μικρών κατηγοριών, ανεβαίνουν, στην αρχή μαζεύουν κόσμο, αλλά με τις πρώτες ήττες μαζεύουν σκόνη τα καθίσματα των κερκίδων.

Η απόφαση της Σούπερ Λίγκας να απομακρυνθεί από τα πρωταθλήματα των μικρών κατηγοριών είναι σωστή. Στην Ελλάδα μπορεί να υπάρξει μία επαγγελματική κατηγορία και με το ζόρι. Το πρόβλημα, όμως, είναι τα άτομα. Και με τα ίδια άτομα και πριν ανακαλυφθεί η μεταμόσχευση εγκεφάλων, αμφιβάλλω αν μπορεί κι αυτή να υπάρξει.


Αγιες μέρες τώρα και κανονικά όποιος μιλάει για διαιτησία θα πρέπει να καταδικάζεται να ανοίγει ανθοπωλείο στον Γολγοθά. Αλλά είχα μια συζήτηση για τη λογική με την οποία ο Πανιώνιος έβγαλε ανακοίνωση για τη διαιτησία του Τσίκινη στο ματς με τον Ατρόμητο. Στο παρελθόν ο Αχιλλέας Μπέος είχε στραβώσει με τον Τσίκινη, όταν ο Μεσσήνιος διαιτητής έκανε τα πρώτα βήματά του στην Α' Εθνική κατηγορία. Ομως στο ποδόσφαιρο δεν κρατιούνται κακίες, ούτε ο Τσίκινης είναι από τους τύπους που θα μασήσουν εύκολα από φωνές. Να το έκαναν στον Πανιώνιο για να φοβηθεί ο Σταθόπουλος, που τον ονόμασαν προστάτη του Τσίκινη; Ανευ νοήματος. Το μόνο που έχει νόημα είναι ότι φωνάζεις επειδή ξέρεις ότι αν πέσουν πιστολιές υπέρ σου στο επόμενο ματς θα μπορείς να λες «καλά, μία φορά μας έδωσαν ένα σφύριγμα οι διαιτητές. Στο προηγούμενο δεν θυμάστε που είχαμε βγάλει και ανακοίνωση;».

Πάντως, με τους διαιτητές δεν μπορείς να βγάλεις άκρη ποιος τους στηρίζει και ποιο είναι το μέσον τους στην Ομοσπονδία. Μετά την ομοβροντία που είχε ρίξει στη Νέα Σμύρνη ο Πορφύρης, ο Αντιπαριώτης έλεγε: «Παιδιά, μη γράφετε και τόσο πολύ εναντίον του. Νέος διαιτητής είναι το παιδί και άλλοι έχουν κάνει χειρότερα». Και βγαίνει ότι ο Αντιπαριώτης είναι συγγενής με τον Πορφύρη και, αν θυμάμαι καλά, τον έχει ανιψιό.

Οσο πλησιάζει πάντως το τέλος της σεζόν, η κατάσταση γίνεται και πιο περίπλοκη. Και άνθρωποι εκτίθενται χωρίς να φταίνε. Σε τι φταίει, λοιπόν, για παράδειγμα, ένας πρόεδρος που δεν έχει σκεφτεί ότι μερικοί δικοί του, αλλά και μερικοί αντίπαλοί του, έπαιζαν πριν ποδόσφαιρο στην ίδια ομάδα, αλλά ενώ οι δικοί του είναι αδιάφοροι και έχει πέσει και ένα μεροκάματο οι άλλοι καίγονται για τους βαθμούς; Σε τίποτα δεν φταίει, παρ' όλο που τελικά κάθεται κι ακούει το ξεφωνητό της δικής του κερκίδας.
Μιλώντας για «ομορφιές» του ποδοσφαίρου στο τέλος της σεζόν, μου έλεγαν ότι ενώ στην Α' Εθνική συνεχίζει να υπάρχει το μπάρτερ, στη Β' οι συνδιαλλαγές γίνονται άμα τη εμφανίσει. «Σου λέει ο άλλος "δώσε μου τώρα ένα, που είσαι αδιάφορος, και σου το επιστρέφω του χρόνου, που μπορεί και να σου χρειάζεται". Πώς να το κάνεις; Του χρόνου μπορεί αυτός να έχει πέσει, να έχει ανέβει ή εσύ να έπεσες ή να ανέβηκες. Αντε να ξαναβρεθείτε για να γίνει η είσπραξη». Εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν. Οπότε όποιος ψάχνεται για άνοδο και θέλει να περάσει από τη Δυτική Αθήνα, η απάντηση θα είναι «sorry, αλλά no money no honey». Εκτός του ότι οι άνθρωποι έχουν τάξει το ματς σε άλλους.

Θα πεις «και που σου τα λένε τα πιστεύεις;». Τι να πιστέψεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Και δεν είναι μόνο οι δημοσιογράφοι, αλλά και οι παίκτες. Στο ξενοδοχείο, πριν από το All Star Game του Βόλου, ο Θόδωρος Θεοδωρίδης καθόταν στο λόμπι κι έπινε τον καφέ του με τον Ανατολάκη. Δίπλα πέρασε ο Κώστας Κατσουράνης.

Ακουσε το όνομα του Θεοδωρίδη και τον ρώτησε: «Τον Σάββα της ΕΠΟ τι τον έχεις;». «Πατέρα», απάντησε ο Θόδωρος. Ο Κατσουράνης έφυγε κουνώντας με δυσπιστία το κεφάλι. Οπως όλοι μας, το παιδί ξέρει ότι έναν γιο έχει ο Σάββας και λέγεται Κώστας.

Την ίδια δήλωση έχει κάνει και ο Τροντ Σόλιντ. Ολοι το έχουν δεχτεί, εκτός του Σάββα. Πριν από μία εβδομάδα ο Σάββας ήταν στενοχωρημένος με αυτά που γράφονται για τους δύο γιους του. Ρώτησε τον φερόμενο ως γιο του, τον Θόδωρο, αν ενοχλείται. Το παιδί έσφιξε τα δόντια, χαμογέλασε σαν την Τζούλια των καλλιστείων και είπε «όχι, μπαμπά». Ο Σάββας επικοινώνησε με τον πραγματικό γιο του. «Κώστα, καλημέρα». «Μπαμπά, το ξέρεις ότι όποτε με παίρνεις Σάββατο πριν από κυριακάτικο ματς, με τον Ολυμπιακό να παίζει εκτός, η αντίπαλη ομάδα προηγείται στο ημίχρονο; Το ξέρεις, μπαμπά;». «Το ξέρω, παιδί μου. Οπως ξέρω και ότι όποτε το "Φως" τη μέρα πριν από εκτός έδρας ματς του Ολυμπιακού βάλει πληροφορία για ενδιαφέρον της διοίκησης για Λατινοαμερικάνο ποδοσφαιριστή, ποτέ δεν έχουμε κερδίσει. Το ξέρεις, Κώστα;». «Το ξέρω, μπαμπά. Οπως ξέρω και ότι όποτε έχουμε παίξει χωρίς τον Ριβάλντο, με τον πρόεδρο στη Μύκονο και βράδυ, δεν έχουμε σταυρώσει πόντο». «Επίσης, ξέρω, Κώστα, ότι αυτή η πλάκα με τους δύο γιους δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ», έκοψε την κουβέντα για τα γούρια ο Σάββας. «Δηλαδή, μπαμπά, θα αποκληρώσεις αυτόν που ισχυρίζεται ότι είναι παιδί σου; Αυτόν τον πώς τον λένε, τον Θόδωρο;». «Οχι, παιδί μου, θα βγάλω ανακοίνωση». «Δηλαδή, μπαμπά, τι ανακοίνωση; Θα βάλεις την Ολγα να φορέσει το μαύρο, το πένθιμο και θα βγει μια ανακοίνωση "ουδέποτε είχα ή έχω γιο που να λέγεται Θόδωρος";», ρώτησε ο Κώστας. Ακόμα και ο Σάββας κατάλαβε ότι η συζήτηση δεν οδηγούσε πουθενά. «Δίκιο έχεις, Κώστα. Ας το αφήσουμε καλύτερα...».

Την περασμένη Δευτέρα το τηλέφωνο του Κώστα χτύπησε νωρίς. «Το ξέρεις, παιδί μου, ότι όποτε αρχηγός του Ολυμπιακού σκέφτηκε να βγάλει δήλωση και άλλαξε γνώμη, με την ομάδα να παίζει εκτός έδρας, δεν πήραμε ούτε βαθμό;». Ενα νέο οικογενειακό γούρι είχε δημιουργηθεί.

Αν υπάρχει κάτι που λατρεύω περισσότερο και από τις οικογενειακές παραδόσεις, είναι οι τίτλοι που σε κρατούν σε αγωνία. Κυκλοφόρησε το επίσημο περιοδικό του Ολυμπιακού και βασικό θέμα έχει τη συνέντευξη του Μάρκο Νε. Τίτλο έχει «Νε ή όχι. Θα είναι ο Μάρκο Νε η καινούργια μεγάλη ανακάλυψη του Ολυμπιακού;». Και δεν κρατιέμαι από την αγωνία να διαβάσω το άρθρο και να δω ποια θα είναι η άποψη του συντάκτη. Θα γράφει ότι ο Νε θα είναι μεγάλη αποκάλυψη ή ότι δεν κάνει μία και ότι ο πρόεδρος έκανε συγκλονιστική μαλακία που τον κατέβασε στου Ρέντη;
Οπως συμπάσχω με τον πολλά δημοσιογραφικώς μαρτυρήσαντα Νορβηγό προπονητή του Ολυμπιακού Τροντ Σόλιντ. Αυτή η ερώτηση «μήπως ο Παππάς με τα δύο γκολ που έβαλε στο All Star Game έστειλε μήνυμα;», κανονικά θα έπρεπε να τον είχε σκοτώσει. Στο All Star Game σκόραρε όποιος δεν βαριόταν και δεν ξάπλωνε. «Ο,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό», όμως, ο Τροντ απάντησε ότι «δεν ήταν μήνυμα, ήταν δύο γκολ» και σε αυτή τη νότα σουρεαλισμού αναχώρησε για την Αυστρία για σκι, μπας και συνέλθει.

Πριν από 15 χρόνια ένας φίλος είχε χρηματοδοτήσει την παραγωγή των «Γάμων του Φίγκαρο». Χωρίς τη μουσική και μόνο με το λιμπρέτο. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που φαντάζεστε, η παραγωγή πήγε άπατη και δεν ξαναπάτησα στο θέατρο για έξι χρόνια. Μετά είδα τη«Νόνα» του Πιατά και έκανα άλλα τέσσερα χρόνια να πάω θέατρο. Αλλά αυτή είναι η ζωή μου και η σχέση μου με το θέατρο. Περίπου κάθε πενταετία ξεχνάω γιατί δεν πήγαινα θέατρο επί πέντε χρόνια, πηγαίνω σε μια παράσταση και θυμάμαι ακριβώς τους λόγους...