Όταν η λογική έχει μόνιμο ρ-ΕΠΟ... (Sportday / Δ.Ελευθεράτος)

Εντάξει, ορισμό της «οξυδέρκειας» σίγουρα δεν τον λες. Τι στην ευχή είναι ένας τελικός Κυπέλλου ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ στο Παγκρήτιο; Πρώτον, πρόσκληση για «κοινωνικό τουρισμό» μετά ξύλου: οι πλέον «σκληροί» οπαδοί των μεν και των δε έχουν όλη την ευχέρεια -δυστυχώς τίποτε δεν πείθει πως τους λείπει και η σχετική διάθεση- να μετατρέψουν επί ένα διήμερο την πόλη του Ηρακλείου σε τόπο διδασκαλίας. «Ξέρετε, ωρέ Κρητικοί, ίντα σημαίνει εισαγόμενη βεντέτα; Μάθετέ το...».

Δεύτερον: υποχρέωση των αστυνομικών αρχών της πόλης να υποβληθούν σε άσκηση διαρκείας (στα όρια του καψωνιού) -αφήστε που δεν θα έχουν τις εξ Αθηνών ενισχύσεις, τις οποίες έως χθες ανέμεναν. Τρίτον: τεκμήριο μιας δυσάρεστης πραγματικότητας. Δυστυχώς, η υπευθυνότητα των ποδοσφαιρικών αρχών δείχνει να βρίσκεται σε μόνιμο ρεπό. Αν προτιμάτε, ρ-ΕΠΟ...

Σύμφωνοι, τα παιχνίδια δημοσίων σχέσεων της ΕΠΟ με τους παράγοντες των «τοπικών κοινωνιών» πιθανότατα υπαγόρευαν «Παγκρήτιο». Πάση θυσία, όμως, διάβολε; Δοθέντων τόσων και τέτοιων κινδύνων, η εμμονή στο Παγκρήτιο καταντά χειρότερη από απλή επίδειξη σχολαστικότητας. Καταλήγει επικίνδυνη. Κι ανάθεμα αν μπορεί να επιστρατευθεί ένα σοβαροφανές επιχείρημα υπέρ της.

Να εικάσουμε πως πρυτάνευσε η επιθυμία να χαρούν τον τελικό οι Κρητικοί οπαδοί των δύο ομάδων; Εδώ γελάνε. Μα ακόμη κι αν η διάθεση των εισιτηρίων γινόταν μόνο μέσω των ταμείων του γηπέδου (πόσο μάλλον όταν δεν γίνεται έτσι), αμφιβάλλει κανείς ότι οι ντόπιοι «αναψοκοκκινισμένοι» των μεν και των δεν θα φρόντιζαν να τα προμηθευτούν εγκαίρως για να εξασφαλίσουν κάμποσα και στους εκδρομείς «κομάντος»;

Να δεχθούμε ότι θα συνιστούσε «ήττα του ποδοσφαίρου» ο ορισμός άλλου γηπέδου, αφ' ης στιγμής έγινε γνωστό το ζευγάρι του τελικού; Τρίχες κατσαρές. Το χάλι μας το παραδεχόμαστε κάθε φορά που οι φιλοξενούμενες ΠΑΕ αρνούνται να παραλάβουν εισιτήρια, για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους και -κυρίως- σίγουρο τον κόσμο στην έδρα τους στους αγώνες του εγγύς μέλλοντος. Κάθε φορά που οι διαδικασίες «τριμερούς» προετοιμασίας σημαντικών παιχνιδιών θυμίζουν διεργασίες στρατιωτικών επιτελείων -ομάδες, Αστυνομία- παραμονές κρίσιμων μαχών. Τώρα μας ήρθε να εξωραΐσουμε την κατάσταση;

Η απλή λογική υπαγόρευε ΟΑΚΑ. Μισά-μισά (εξυπακούεται) τα εισιτήρια. Κόσμος πολύς, άρα μειωμένο ειδικό βάρος όλων όσοι πάσχουν από το σύνδρομο «δέρνω, άρα υπάρχω» κι από τη συνακόλουθη... φαγούρα στις παλάμες. Στάδιο που διευκολύνει την τήρηση αποστάσεων των δύο «στρατών». Σε τελική ανάλυση, ακόμη κι αν αποδεικνύονταν αναπόφευκτα μερικά παρατράγουδα στη Σπύρου Λούη ή την Κύμης, θα μπορούσαν να συγκριθούν με τους (πιθανούς, δυστυχώς) πολεμικούς παιάνες διαρκείας στο λιμάνι, τις πλατείες και τα στενά του Ηρακλείου; Προφανώς όχι.

Ναι, το ΟΑΚΑ είναι έδρα της ΑΕΚ. Και λοιπόν; Έδρα του Παναθηναϊκού ήταν το 1993 και το 1999, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» αντιμετώπισαν στους αντίστοιχους τελικούς τους «πράσινους» δίχως να φτάσει το θέμα στο... Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Με τα εισιτήρια μοιρασμένα ισομερώς, η έννοια «έδρα» είναι απολύτως σχετική, ειδικά όταν μιλάμε για ένα γήπεδο το οποίο οι παίκτες του Ολυμπιακού γνωρίζουν απ' έξω κι ανακατωτά. Αλλωστε φέτος δύο φορές νίκησαν εκεί, σε ισάριθμα ντέρμπι, δίχως να έχουν καν τη στήριξη οπαδών τους.

Είπαμε, η ΕΠΟ... τον χαβά της και τις εξεζητημένες προτεραιότητές της. Οι δύο ΠΑΕ, όμως, είναι άραγε τόσο κοντόφθαλμες, ώστε δεν βλέπουν τους κινδύνους; Δεν έκριναν σκόπιμο να αναλάβουν κάποια πρωτοβουλία προς τη σωστή κατεύθυνση; Να υποθέσουμε ότι ενδιαφέρονται μόνο για την αποτροπή των επεισοδίων μέσα στο γήπεδο (ή στον περίφημο «περιβάλλοντα χώρο»), ώστε να μην αρχίσουν τη νέα σεζόν με κλειστά τα γήπεδά τους; Μα ακόμη κι αυτό είναι ζητούμενο, κάθε άλλο παρά διασφαλισμένο. Το βασικό όμως είναι άλλο: ακόμη κι αν αυτή η εικαζόμενη επιθυμία των δύο ΠΑΕ είναι η μόνη ρεαλιστική εξήγηση της μακαριότητάς τους, δεν παύει να είναι κυνική. Αμφιβάλλει κανείς;

ΥΓ.: Μόνο ενθαρρυντικό δεδομένο το αξίωμα πως, όταν κάποιος αγώνας μυρίζει μπαρούτι από νωρίς, στο τέλος η ανάφλεξη τίθεται υπό έλεγχο. Καλό μεν, πολύ μοιρολατρικό και αόριστο δε.