Έλεος, όχι άλλο κάρβουνο! (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Κάθομαι και διαβάζω τα ρεπορτάζ από την Αθήνα εν όψει του τελικού του ποδοσφαιρικού Κυπέλλου (στην τουαλέτα εννοώ, μη φανταστείτε ότι χαραμίζω πολύτιμα λεπτά από τη ζωή μου στην Πράγα για τούτη την παρακμή) και ευγνωμονώ τους θεούς του μπάσκετ. Καλύτερα πλοία, λιμάνια και τσαμπουκάδες εσωτερικής κατανάλωσης για το κλοτσοσκούφι εσωτερικής κατανάλωσης, παρά αεροπλάνα, αεροδρόμια και μεταλαμπάδευση καφρίλας ικανής να αμαυρώσει το μοναδικό εξαγώγιμο προϊόν του ελληνικού αθλητισμού.

Ξέρετε πώς είναι η Πράγα χωρίς τους Ελληνες χούλιγκανς; Η ωραιότερη πόλη του κόσμου, θα πουν πολλοί. Μοναδικό της ψεγάδι η εισβολή των μέθυσων νεαρών από την Αγγλία τα Σαββατοκύριακα. Ερχονται εδώ για τριήμερα φεστιβάλ φτηνής μπίρας και μετατρέπουν την πόλη σε Φαληράκι. Ξέρετε πώς θα ήταν η Πράγα αν είχαν προκριθεί στο φάιναλ φορ ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός; Κρανίου τόπος. Ο,τι άφησε όρθιο η φονική πλημμύρα του 2003 θα το ισοπέδωνε η μανία των πρασινοφρουρών και των κοκκινοφρουρών. Το ιστορικό κέντρο θα γινόταν πεδίο μάχης και η μεγαλοπρεπής «Σάζκα Αρένα» θα μετατρεπόταν σε ζούγκλα με άγρια θηρία.

Κινδυνολογώ, λέτε; Μα ποιος θα συγκρατούσε τους φανατικούς αν όχι η ίδια η διοίκηση των δύο ΚΑΕ; Μήπως η τσέχικη αστυνομία ή οι σεκιουριτάδες της Ευρωλίγκας; Αααα, όλα κι όλα. Οι πάνσοφοι φωστήρες της Βαρκελώνης αποφάσισαν ότι εδώ είναι Αμερική. Αφού στο ΝΒΑ τα γήπεδα είναι θέατρα, θέατρα θα τα κάνουμε και στην Ευρώπη. Αλλά στο μιλητό. Οπως στο Σαρλερουά, όπου ελλείψει αστυνόμευσης (και αντιπάλων οπαδών) το μακελειό αποφεύχθηκε από θαύμα. Πού να είχε απέναντι τίποτε ΠΑΟΚτσήδες.

Για τους φωστήρες που λέγαμε, η φετινή σεζόν ήταν ιδανική. Αφενός η Ελλάδα βοήθησε να εκτοξευτούν σε αριθμούς ρεκόρ οι δείκτες των εισιτηρίων, της τηλεθέασης, της προβολής. Αφετέρου οι ομάδες της αποκλείστηκαν από το φάιναλ φορ και άφησαν να πρυτανεύσουν η ηρεμία και ο πολιτισμός. Πώς μπορεί κανείς να τους ρίξει άδικο; Από την αθλητική Ελλάδα, οι ξένοι θέλουν μόνο τα ταπεινά ευρώ της και την ωραία ατμόσφαιρα των γηπέδων της τις λίγες φορές που τιθασεύονται οι χουλιγκάνοι.

Ολα τα υπόλοιπα μας τα πετάνε στα μούτρα, όπως ακριβώς μας τα πέταξε το ΝΒΑ όταν κατάρτισε το πρόγραμμα της ευρωπαϊκής περιοδείας τεσσάρων ομάδων του για τον ερχόμενο Οκτώβρη. Οπως μας τα πετούσε παλιά, όταν έδινε τα τουρνουά Οπεν στους Γάλλους, στους Γερμανούς, στους Ιταλούς, ακόμα και στους Αγγλους
Εάν πιστεύετε ότι υπερβάλλω, ρωτήστε τους ανθρώπους που αντίκρισαν το τείχος και από τις δύο του όψεις τους Ελληνες «γκασταρμπάιτερ». Μολονότι αισθάνονται τη νοσταλγία για το σπίτι τους και τους δικούς τους ανθρώπους, δεν σκέφτονται καθόλου την επιστροφή στην πατρίδα. Ούτε ο Παπαλουκάς ούτε ο Κακιούζης, ούτε ο Φώτσης ούτε ο Παπαδόπουλος, ούτε ο Ντικούδης ούτε κανένας. Δεν χάνει πια τίποτε όποιος ρίχνει πίσω του μαύρη πέτρα.

Εξάλλου, οι Παπαλουκάς, Κακιούζης θα διαφημίσουν το ελληνικό μπάσκετ εδώ στην Πράγα πολύ πιο αποτελεσματικά απ' ό,τι θα το «διαφήμιζαν» οι Ελληνες οπαδοί. Οσο κι αν θα τους ήθελα του χρόνου στα δικά μας γήπεδα, δεν βρίσκω ούτε ένα επιχείρημα για να τους πείσω. Με το καλό λοιπόν να σηκώσει το τρόπαιο ένας από τους δύο μεθαύριο, να το γιορτάσουμε μαζί. Και ποιος άλλος να το πάρει; Η Μακάμπι μήπως; Οχι άλλο κάρβουνο!