Στις ήττες φταίνε πάντα οι άλλοι; (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Τροντ Σόλιντ δήλωσε ότι στη Λιβαδειά έγινε σοφότερος - είμαι πραγματικά περίεργος σε τι θα χρησιμοποιήσει μελλοντικά αυτή τη σοφία. Κρίμα που ο προπονητής του πρωταθλητή μπροστά στη χειρότερη εμφάνιση της ομάδας του προτίμησε τη δημαγωγική ειρωνεία από μία συγγνώμη.

Ο Ολυμπιακός πήγε στη Λιβαδειά έχοντας το μυαλό του αλλού -και γι' αυτό φέρουν ευθύνη όλοι: δεν μπορεί ο προπονητής του με μια δήλωση να βγάζει τον εαυτό του απέξω. Αν η εμφάνιση (του πρώτου ημιχρόνου ειδικά) είχε όλα τα χαρακτηριστικά εμφάνισης ομάδας που το ’χει ρίξει στο σορολόπ - ας με συγχωρεί ο καλός προπονητής, αλλά μια σχετική ευθύνη την έχει και ο ίδιος: όπως ακριβώς την έχει και για τις εμφανίσεις που ο Ολυμπιακός έκανε στην Ξάνθη και στη Λάρισα (στο πρωτάθλημα), αλλά και με την Καλαμαριά στο Καραϊσκάκη και φυσικά στο Καυταντζόγλειο.

Μετά το ματς με την ΑΕΚ (όπου ο Ολυμπιακός πιθανότατα άγγιξε το πικ της φετινής απόδοσής του) η ομάδα έχει αράξει. Πιθανότατα κάποιοι από τους παίκτες της κάνουν οικονομία δυνάμεων για να αγωνιστούν στο Μουντιάλ, άλλοι ψάχνουν νέα συμβόλαια, άλλοι απλώς ξεκίνησαν διακοπές. Αν ο προπονητής της ομάδας δεν έχει τη δυνατότητα να τραβήξει τα λουριά στους παίκτες και να τους ξυπνήσει - σόρι αλλά και όσα πέτυχε η ομάδα φέτος δεν του πολυανήκουν! Αν ο Ολυμπιακός παίζει όποτε οι παίκτες του γουστάρουν και δεν κάνει τίποτα όπου αυτοί δεν έχουν κίνητρο, κάτι είναι στραβό στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Αν πάλι η εμφάνιση του Ολυμπιακού στη Λιβαδειά ήταν αυτό που λέμε «αγγαρεία με καλή θέληση», και πάλι ο κόουτς δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Ας πούμε ότι το πρώτο ημίχρονο δικαιολογείται, γιατί ο ίδιος δεν ήξερε τι θα γινόταν. Το δεύτερο όμως; Γιατί ο Ολυμπιακός «του» φρέναρε μετά το δεύτερο γκολ στη Λιβαδειά, ενώ στη Νέα Σμύρνη και στην Τούμπα π.χ. είχε σκυλιάσει; Γιατί ο ίδιος δεν προσπάθησε να ξυπνήσει την ομάδα ώστε να φτάσει στο 3-3, το οποίο θα έσωνε κάπως τα προσχήματα; Μήπως γιατί γενικά η διαχειριστική λογική που εφαρμόζει στα ματς δεν αποτελεί εν τέλει και κάποιου είδους σοβαρό κοουτσάρισμα; Δεν το ξέρω, απλώς αναρωτιέμαι: αν ο Σόλιντ μαζεύει εμπειρίες για να γίνει σοφότερος, ποιος τελικά έχει την ευθύνη της καθοδήγησης αυτής της ομάδας; Ο πρόεδρος; Ο Σάββας; Ο Πιουβέλντε; Οι παίκτες; Γιατί ο Σόλιντ, ο οποίος στις ήττες θυμάται ότι η ομάδα πρέπει να ανανεωθεί (μετά τη Λιόν), ότι οι παίκτες είναι τουρίστες (μετά την Ξάνθη) και ότι ο ίδιος γίνεται σοφότερος (μετά τη Λιβαδειά) δεν μου μοιάζει για καπετάνιος που κρατά το τιμόνι του καραβιού στα χέρια του…