Την Κυριακή του Θωμά, θαύματα και αβαβά (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Μία σοφή ρήση λέει ότι «τα μεγάλα βουνά έχουν και μεγάλες χαράδρες». Κάτι ανάλογο ισχύει και για το πρωτάθλημά μας. Οτι, δηλαδή, τα μεγάλα (από κάθε άποψη) πρωταθλήματα, όπως το δικό μας, έχουν και μεγάλες προσωπικότητες που συμμετέχουν σ' αυτά. Οι μεγάλες προσωπικότητες με τη σειρά τους είναι αδύνατον να μην προβούν σε δηλώσεις του ύψους και του κύρους τους.

Αυτό ζήσαμε, φίλε αναγνώστη, την αγωνιστική που μας πέρασε, αλλά αμφιβάλλω αν εμείς οι «μικροί», οι «τοσοδούληδες», έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε μία αγωνιστική τόσο σημαντική σε παιχνίδια και δηλώσεις. Πολύ φοβάμαι ότι πριν ακόμη προλάβουμε να αφομοιώσουμε τις μεγάλες κουβέντες της περασμένης αγωνιστικής, θα πλακώσουν αυτές της επόμενης (και ευτυχώς τελευταίας των αγωνιστικών δραστηριοτήτων, αλλά και της διδαχθείσας ύλης) και θα μείνουμε με το τεράστιο κενό της ερμηνείας των νοημάτων των πρώτων δηλώσεων.

Κρίμα που όλα τα σπουδαία σ' αυτή τη χώρα έχουν την τύχη των μεγάλων ερώτων. Δεν ολοκληρώνονται ποτέ. Αλλά αυτό είναι το αέναο παιχνίδι της σοφίας και της γνώσης. Ποιας σοφίας και ποιας γνώσης; Μπουρδέλο είναι η κατάσταση, μου λένε οι πολλοί κυνικοί και αδαείς. Αλλά καλά λέει η θεία μου, η Λουκρητία, αναστενάζοντας: «Τι περιμένεις από τις μάζες, χρυσό μου; Πολλά λένε και λίγα κάνουν».

Έβλεπα λοιπόν τα παιχνίδια την Κυριακή και ήξερα ότι αυτό που βλέπω δεν είμαι σε θέση να το αντιληφθώ, μιας και δεν είμαι σε θέση να το ερμηνεύσω. Ο,τι και αν έβλεπα, έπεφτε στο κενό της ημιμάθειάς μου και περίμενα, σαν το χώμα το νερό, να τελειώσουν τα ματς για να μου εξηγήσουν οι πρωταγωνιστές το βαθύτερο νόημα των παιχνιδιών.

Δεν είναι απλά πράγματα αυτά, φίλε αναγνώστη. Κάθεσαι στον καναπέ, στην πολυθρόνα σου και βλέπεις π.χ. Λεβαδειακό-Ολυμπιακό. Στα πρώτα 17 λεπτά, όσο περίπου, σύμφωνα με τους σεξολόγους, διαρκεί η γενετήσια πράξη, ο Ολυμπιακός έχει νιώσει στο πετσί του αυτή την πράξη τρεις φορές, όσες δηλαδή δεν την έχει υποστεί ούτε στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπου διατηρεί μια παράδοση.

Και λες εσύ, που το μυαλό σου τόσο φτάνει και έχεις μάθει να ερμηνεύεις επιδερμικά αυτά που βλέπεις, ότι το παιχνίδι είναι αβαβά. Το ξέρω ότι είναι κατάντια, αλλά αυτό είναι δυστυχώς το επίπεδό μας. Το χειρότερο, όμως, δεν είναι αυτά που λες ή σκέφτεσαι -συνωμοσίες, υπόγειες διαδρομές κ.ά.- αλλά αυτά που κάνεις. Κλείνεις την τηλεόραση αγανακτισμένος και φεύγεις. Εδώ είναι το μεγάλο και τραγικό λάθος. Αφού δεν γνωρίζεις, κάτσε ύστερα από το παιχνίδι να ακούσεις πέντε πράγματα σοφά από αυτούς που κατέχουν το αντικείμενο, μπας και ξεστραβωθείς.

Αλλά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Το γεγονός ότι τα ματς έλαβαν χώρα την Κυριακή του Απιστου Θωμά είναι ο καλύτερος συμβολισμός για όλους αυτούς που όχι μόνο δεν πιστεύουν στα θαύματα, αλλά εναντιώνονται κιόλας με μισαλλόδοξο τρόπο σ' αυτά.

Ακουγα χθες τον Τάκη Λεμονή στον SuperΣΠΟΡ FM με σκυμμένο το κεφάλι από ντροπή. Τελικά, δεν είχα καταλάβει τίποτα από το ματς της Λιβαδειάς. Μια φράση του σφηνώθηκε στο μυαλό μου και επαναλαμβανόταν σαν να χτυπούσε μέσα μου για ώρες.

«Αν δεν έχεις παίξει ποδόσφαιρο, δεν μπορείς να καταλάβεις κάποια πράγματα πολύ εύκολα...».

Πόση σοφία και γνώση εμπεριέχει αυτή η φράση. Τόση ώστε αυτός ο γυρολόγος, ο Νίκος Μαχλάς, που ζήτημα είναι αν έχει παίξει στη ζωή του συνολικά πέντε ώρες ποδόσφαιρο, να βγαίνει και να λέει: «Αυτό που έγινε στη Λιβαδειά, όπου ο Λεβαδειακός προηγείτο 3-0 στο 17' είναι ντροπή για το ελληνικό ποδόσφαιρο». Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, Νίκο.

Δεν θέλω να τους βάλω να τσακωθούν, γιατί ως δίδυμο Νίκος και Τάκης θα μπορούσαν να κάνουν μεγάλη καριέρα ως μόδιστροι, αποκαλύπτοντάς τους και κάποια μυστικά του κλάδου που μόνο εγώ ξέρω, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ο Νίκος Μαχλάς είναι βαθιά νυχτωμένος.

Ούτε θα σταθώ στην καυστική ρήση του επίσης άμπαλου Μύρωνα Σηφάκη, ο οποίος ισχυρίζεται:

«Το μόνο που μπορώ να πω για τη νίκη του Λεβαδειακού είναι ότι την τελευταία αγωνιστική, που υποδεχόμαστε τον Λεβαδειακό, πρέπει να γεμίσει το γήπεδο για να καταλάβουν κάποιοι συγκεκριμένα πράγματα, αλλά και για να μας σέβονται».

Δεν θα το κάνω διότι όπως μόλις θα διαπίστωσες, φίλε αναγνώστη, η δήλωση είναι ασύντακτη και -το κυριότερο- ο Μύρων δεν ήταν στο ματς για να έχει, όπως όλοι εμείς και ο Λεμονής, ολοκληρωμένη εικόνα του παιχνιδιού.

Από τον θεωρητικό των γεγονότων στις τελευταίες αγωνιστικές των θαυμάτων, Λεμονή, θα περάσω στον πρακτικό Αχιλλέα Μπέο, τον ιδρυτή της άποψης «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος». Ο Αχιλλέας ικανότατος ερμηνεύει αυτά που είδαμε –αλλά λίγοι καταλάβαμε- με λιγότερη μεταφυσική διάθεση από αυτή του Λεμονή.

«Το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ και όλα τα αποτελέσματα είναι μέσα. Οπως είχε πει και ο Δημήτρης Μελισσανίδης, η μπάλα έχει κάνει μουγγό να μιλήσει...».

Για όσους δεν ξέρουν, ο Μελισσανίδης υπήρξε από τους θεμελιωτές του κινήματος «Θαύματα στην μπάλα» και η ιστορική και ανεπανάληπτη φράση του παραμένει αξεπέραστη για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η αλήθεια είναι ότι αποχώρησε από το κίνημα, μόλις διαπίστωσε ότι στο ελληνικό πρωτάθλημα όχι μόνο οι μουγγοί μίλησαν, αλλά μ' αυτά που συμβαίνουν, μουγγάθηκαν και αυτοί που μιλούσαν. Αυτοί μάλιστα ούτε με θαύμα μπόρεσαν να ξαναβρούν τη μιλιά τους.

Μη δίνεις βάση, φίλε αναγνώστη, τι λένε οι κακεντρεχείς. Να ακούς τους ειδικούς και μόνο αυτούς. Δεν είναι όλα τα πράγματα όπως τα βλέπουμε. Συχνά από πίσω κρύβεται ένας άλλος κόσμος, τον οποίο οφείλουμε να ανακαλύψουμε. Κλασικό παράδειγμα οι δηλώσεις του Μαλεζάνι την Κυριακή. Διάβασε και θα δεις ότι τόσο καιρό την έχεις πατήσει και εσύ, όπως και εγώ και τόσοι άλλοι.

«Υπάρχει ένα μεγάλο σχέδιο της διοίκησης που άρχισε πέρυσι ανεξάρτητα από τον προπονητή και αυτή τη χρονιά έγινε πολύ καλή δουλειά. Πρέπει να συνεχίσουμε στον δρόμο αυτό. Εχω εμπιστοσύνη στον κ. Βαρδινογιάννη και θα παρακολουθώ τον Παναθηναϊκό από την Ιταλία... Βοηθήστε την ομάδα και εσείς οι δημοσιογράφοι, γιατί είναι κληρονομιά οι παίκτες και η ομάδα αυτή. Ο κ. Βαρδινογιάννης θα κάνει λίγες μεταγραφές και η ομάδα θα πάρει την πορεία της. Πιστέψτε στο σχέδιο αυτό!».

Τι νομίζαμε όλοι όλα αυτά τα χρόνια; Οτι ο Τζίγκερ έχει τον Παναθηναϊκό. Τι κρύβεται πίσω από τις δηλώσεις Μαλεζάνι; Οτι ο Ιταλός είναι το αφεντικό, πως αυτός κανονίζει πόσες μεταγραφές θα γίνουν και, τέλος, ότι από τη χώρα του θα παρακολουθεί και, αν χρειαστεί, θα επέμβει. Ο Τζίγκερ, όπως τώρα καταλάβατε, απλώς προΐσταται του Μήτσου.

Μία δήλωση, λοιπόν, και όλα μπορούν να αλλάξουν ή να ερμηνευτούν. Και μη με ρωτήσετε τι ήθελε να πει ο Ηλιάδης του ΠΑΟΚ, όταν μετά το ματς δήλωσε: «Αντε τώρα να πείσεις τον κόσμο ότι δεν είσαι ελέφαντας».