Τόση ομορφιά δεν αντέχεται (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

«Γελούσαμε». Η απάντηση ήταν του Πέτρου Δημητριάδη στη συνέντευξη Τύπου της Νέας Σμύρνης. Απαντούσε στην ερώτηση: «Τι κάνατε στα αποδυτήρια το ημίχρονο, όταν μάθατε ότι ο Λεβαδειακός προηγείται με 3-0 του Ολυμπιακού;». Επειδή και ο Γεωργάτος μπορούσε να απαντήσει το ίδιο, αν τον ρωτούσαν τι έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού στα αποδυτήρια όταν έμαθαν ότι ο Πανιώνιος προηγείται του Ηρακλή με 2-0, επειδή -στο φινάλε- το γέλιο μακραίνει τη ζωή, μερικές λεπτομέρειες από την ομορφιά του ποδοσφαίρου που έγινε στη Λιβαδειά.

Η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε πριν από την έναρξη του -ο Θεός να τον κάνει- αγώνα, με τις απονομές τιμητικών πλακετών στον Σάββα Θεοδωρίδη και τον Τροντ Σόλιντ για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τώρα, πώς γίνεται μία ομάδα που παίζει στο ίδιο πρωτάθλημα να δίνει βραβείο στον αντίπαλό της επειδή κέρδισε το πρωτάθλημα, πρέπει να είναι η ομορφιά του ευ αγωνίζεσθαι... Οπως το να γυρίζει ο Τάκης Λεμονής έξω από τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού και να χαιρετάει όλους τους παίκτες, σαν πολιτικός που ζητάει την ψήφο τους, πρέπει να είναι η ομορφιά των κοινών αναμνήσεων. Οπως και οι φανέλες που φορούσαν οπαδοί του Ολυμπιακού «ΟΦΗ εκεί στη Β' Εθνική» πρέπει να είναι η ομορφιά της άποψης. Οπως και το τρίτο γκολ που βάζει ο Ρούσεφ πρέπει να είναι η ομορφιά του απρόοπτου, αφού κάνει το ματς μαλλιοκούβαρα από τον φόβο των πάλιουρων του Ολυμπιακού ότι θα ξεφτιλιστούν.

Από εκεί και πέρα έχουμε την ομορφιά του πάθους, όταν οπαδοί του Λεβαδειακού άρχισαν να φωνάζουν «γ...ήστε τον π..στη τον Ολυμπιακό», με άλλους οπαδούς -και πάλι του Λεβαδειακού- να προσπαθούν να τους μαζέψουν προτού οι παίκτες του Ολυμπιακού «τα πάρουν» και από gay το γυρίσουν στο αντρικό. Την ομορφιά της πρόνοιας, όταν ο διαιτητής Ζωγράφος καταλαβαίνοντας ότι το να είσαι Κύπριος ή Ελληνας στο ποδόσφαιρο παίζει ρόλο, αρχίζει να σφυρίζει επιθετικά φάουλ στον Κωνσταντίνου όποτε πηδούσε για κεφαλιά. Την ομορφιά της πειθαρχίας, όταν ο Τζόρτζεβιτς που σε άλλα ματς όταν ο διαιτητής σφυρίζει επιθετικό φάουλ στον Κύπριο αρχίζει τις γκριμάτσες και τις φωνές, αυτή τη φορά αφήνει τον Ζωγράφο να ολοκληρώσει το θεάρεστο έργο του. Την ομορφιά της φερεγγυότητας, όταν μετά τη λήξη του ματς ο Σάββας είπε στον διαιτητή: «Δεν μας έδωσες όμως δυο, τρία φάουλ...» και ο Ζωγράφος απάντησε «Καλά, θα σας τα χρωστάω».

Τώρα, για το γεγονός ότι ο Σόλιντ μετά το ματς δήλωσε σοφότερος, ας μου επιτραπεί να αμφιβάλλω. Οταν έχει κάνει μια ενδεκάδα, που από τους παίκτες της εποχής του Λεμονή λείπει μόνο ο Κωστούλας, και όταν αλλάζει τον Μάριτς, που είναι ο ένας από τους τρεις παίκτες που έχει πάρει το ματς στα σοβαρά, ο Σόλιντ έδειξε μια ενστικτώδη σοφία. Με αυτή την ενδεκάδα που είχε κατεβάσει, οι μισοί πρέπει να είχαν κάτω από την κανονική μία δεύτερη φανέλα που έγραφε «Για τον Τάκη, ρε γαμώτο». Και επειδή η θυσία πήγε χαμένη λόγω της ισοπαλίας του Ιωνικού με τη Λάρισα, δεν έχουν παρά να προσθέσουν ένα «Ξανά» στη δεύτερη φανέλα, να φέρουν μία ισοπαλία με τον Ιωνικό για να μην υπάρχει τριπλή ισοβαθμία και να κάνουν ρελάνς ομορφιά.

Στη Νίκαια, με το που ήρθε η όμορφη ισοπαλία, Ιωνικός και Λάρισα άραξαν. Το Αιγάλεω συνεχίζει την ταπεινή πορεία του «ποιοι είμαστε εμείς να μπούμε στα εσωτερικά των μεγάλων;», συνεχίζοντας να μη χτυπάει τα εκτός έδρας ματς στα γήπεδα των μεγάλων. Στο ελληνικό πρωτάθλημα ζητούνται κακοί και άσχημοι. Γιατί τόση ομορφιά δεν αντέχεται.