Πάπιες, Κινέζοι, Γερμανοί (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον δεν έχει πόσοι αστυφύλακες θα πάνε για το Ηράκλειο, αλλά με ποιες εντολές θα ταξιδέψουν. Θα ξεκινήσουν με την εντολή να εφαρμόσουν ολόκληρο τον ποινικό κώδικα ή θα έχουν στη διακριτική ευχέρεια άρθρα όπως τα περί εξύβρισης ή περί των ναρκωτικών. Και αν η εντολή είναι «ανοχή», δεν είναι αναγκαίο να ανακοινωθεί; Γιατί ο άμαχος που ταξιδεύει για δουλειά στην Κρήτη έχει το δικαίωμα να γνωρίζει σε τι συνθήκες θα ταξιδέψει. Μόνο που όσο πλησιάζει η τέλεση του τελικού, οι υπεύθυνοι έχουν φάει το επάρατο εξαφανιζόλ.

Δεν βλέπω τον Γιώργο Ορφανό να πανηγυρίζει για την αποτελεσματικότητα του αθλητικού νόμου του. Οπως δεν βλέπω τον Βασίλη Γκαγκάτση να επαναλαμβάνει την παλιότερη δήλωσή του, ότι ο τελικός στο Παγκρήτιο θα είναι τέλειος. Αντί για παράγοντες βλέπω πάπιες, Γερμανούς και Κινέζους. Τα όντα δηλαδή που αποφάσισαν να γίνουν όλοι μέχρι να περάσει η μπόρα.

Για την ώρα η μόνη σαφής διαβεβαίωση στο ότι οι επιβάτες μπορούν να ταξιδέψουν άφοβα προς και από την Κρήτη δόθηκε στην εκπομπή της Θύρας 7 από τον Ακη Ουφάκι. «Εμείς το λέμε στους οπαδούς της ΑΕΚ ότι όλοι θα ταξιδέψουμε, θα περάσουμε όλο το βράδυ μαζί και θα γυρίσουμε στον Πειραιά χωρίς να συμβεί τίποτα». Είναι η μόνη που παίρνω στα σοβαρά και αν το Ουφάκι αποφασίσει να κατέβει σε εκλογές, σε σύγκριση με τις τρίλειρες κότες που μοστράρονται για πολιτικοί, να είναι βέβαιο ότι η ψήφος μου του ανήκει. Επειδή όμως μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα έχουν γίνει ένα κάρο ματς, μερικές διαπιστώσεις για λάθη από την τελευταία σεζόν της ΕΠΑΕ, τα οποία αν επαναληφθούν στη Σούπερ Λίγκα, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα βλέπουμε μια απ’ τα ίδια. Πρώτον, οι ομάδες ας το σκέφτονται πριν υπογράφουν κάτι. Ολες οι ομάδες υπέγραψαν την προκήρυξη του Κυπέλλου, όλες ήξεραν ότι ο τελικός θα γίνει σε ουδέτερη έδρα και το να φωνάζουν στο τέλος γίνεται περισσότερο για τις εντυπώσεις. Δεύτερον, σε περίπτωση που οι υπογραφές δόθηκαν άκριτα, ο Βασίλης Γκαγκάτσης δεν είναι ανάγκη να το παίζει πρόεδρος του αγγλικού FA, που αν αλλαχτεί ο τόπος τέλεσης του τελικού θα καταστραφεί η παράδοση. Οι ομάδες αποφάσισαν την προκήρυξη, οι ομάδες μπορούν να ζητήσουν να τροποποιηθεί και η ΕΠΟ υπάρχει επειδή υπάρχουν ομάδες. Ενίοτε ο Βασίλης Γκαγκάτσης δίνει την εντύπωση ότι πιστεύει το αντίστροφο.

Στο ελληνικό ποδόσφαιρο λείπουν η ειλικρίνεια και η κοινή λογική. Η ειλικρίνεια, αφού η ΑΕΚ μοιάζει να έχει έτοιμη την ανακοίνωση «εμείς τα λέγαμε ότι θα γίνουν επεισόδια, οπότε δεν πρέπει να τιμωρηθούμε» και η κοινή λογική να μη γίνει τελικός σε χώρο που χρειάζεται να ταξιδέψεις με καράβι. Οταν υπάρξουν τα δύο στοιχεία, να ταξιδέψουμε όλοι. Μέχρι όμως να υπάρξουν, εμπιστεύομαι το Ουφάκι.

Μιλούσα με ένα στέλεχος της Ν.Δ. Η ερώτηση ήταν αν για τις δηλώσεις του Μανώλη Κεφαλογιάννη φταίει το μπουκάλι. Γιατί έπειτα από ένα Τζόνι εγώ έχω πει χειρότερα. «Μπα... Οχι, φταίει το στυλ. Είναι το στυλ του Κρητίκαρου που γουστάρει να περνάει ο Κεφαλογιάννης και αυτή τη φορά ξέφυγε. Θα γούσταρε μετά τις εκλογές να τον αφήσει ο Καραμανλής να μπουκάρει στο γραφείο του Κόκκαλη με το κουμπούρι στο χέρι και να του πει: "Μάζεψέ τα και σε δύο λεπτά να την έχεις κάνει". Δεν μπόρεσε να το κάνει και τώρα του βγαίνει το απωθημένο».

«Μήπως η επίθεση είχε σχέση με αβάντα στους Βαρδινογιάννηδες;», ήταν η επόμενη ερώτηση. «Οχι. Το είπαμε, είναι θέμα στυλ». «Καλά, όταν ο Μανώλης Βαρδινογιάννης ήταν εκπρόσωπος της Ν.Δ. στην Οργανωτική Επιτροπή του 2004 και έκανε τις χαρούλες στη Γιάννα, το στιλ ήταν άλλο;», σκέφτηκα. Ηταν. Γιατί, όπως λέει και το τραγουδάκι, «η δύναμη στον άνθρωπο είναι το πορτοφόλι, στον κόσμο τον σημερινό αυτό το ξέρουν όλοι. Το πορτοφόλι, βρε παιδιά, έχει περίσσια χάρη και σε μια δύσκολη στιγμή σε βγάζει παλικάρι». Η Γιάννα είχε το πορτοφόλι –έστω και με ξένα λεφτά– και μπροστά στη δύναμή του, τα «Κρητίκαροι» και τα «δεν συγκρατιέμαι εγώ» πάνε περίπατο.

Είχαμε πάει λοιπόν με τον Κάρπετ στο Ολυμπιακό Συγκρότημα της Καλογρέζας και βλέπαμε τα κτίρια. Αν αφαιρέσεις το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, ανάθεμα αν υπάρχει λόγος να υπάρχει κερκίδα. Γιατί το πιο δημοφιλές από τα υπόλοιπα αθλήματα ζήτημα είναι αν μαζεύει 200 άτομα. Τώρα, τι χρειάζονται οι κερκίδες των 7 και 8 χιλιάδων θέσεων για αθλήματα των 100 θεατών; Είναι το ερώτημα. Από την άλλη, κάποιος θα υπάρξει που θα πει: «Μια που τις φτιάξαμε, ας υπάρχουν». Δεν είναι ακριβώς έτσι. Το κόστος συντήρησης ενός γηπέδου είναι τρομακτικό.

Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου κάθε κυβέρνηση βολεύει τους δικούς της, αλλά δεν απολύει τους αντίστοιχους της προηγούμενης. Το έβλεπα στο ΟΑΚΑ στην αποχώρηση των υπαλλήλων, που οι τρεις στους τέσσερις είχαν τα παραδοσιακά μουστάκια και τις μπάκες των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ. Αντε τώρα να δώσεις το στάδιο για ιδιωτική εκμετάλλευση και ο νέος επιχειρηματίας να πρέπει να θρέψει τους μουστακαλήδες. Κάθε Κυριακή γεμάτο να το έχει άνθρωπος, πάλι τα λεφτά δεν θα του φτάνουν.

Το να μετατραπεί το ΟΑΚΑ σε γήπεδο είναι πιθανώς ο μόνος τρόπος να το πληρώνουμε μια ζωή. «Μου θυμίζει στάδια του ανατολικού μπλοκ», μου έλεγε, την ώρα που μπαίναμε στο ΟΑΚΑ, ο Κάρπετ. Και πράγματι, η φιλοσοφία του σταδίου είναι κλασικά σοβιετική. Κάνουμε ένα πράγμα όσο μας στοιχίσει κι ας είναι μόνο για μια φορά. Γιατί το ΟΑΚΑ, το οποίο είναι μακράν το χειρότερο ελληνικό γήπεδο για να παρακολουθείς αγώνες ποδοσφαίρου, φτιάχτηκε για δύο γεγονότα. Για τους Πανευρωπαϊκούς του 1982 και τους Ολυμπιακούς του 2004. Τα υπόλοιπα γίνονται κατ' ανάγκην και καταχρηστικά.

Αν λοιπόν υπήρχε θαρραλέα κυβέρνηση, θα πρότεινε το ΟΑΚΑ σαν γήπεδο ποδοσφαίρου σε όποια ομάδα ενδιαφέρεται. Είτε με μέθοδο επικάλυψης των κουλουάρ του στίβου είτε με πλήρη κατάργηση του στίβου. Ενας σοβαρός αγώνας τη δεκαετία γίνεται στην Ελλάδα και οι υπεύθυνοι αναγκάζονται να γεμίσουν τις κερκίδες με φαντάρους και δημόσιους υπαλλήλους για να φανεί ότι οι Ελληνες αγαπούν τον στίβο, όπως είχε κάνει ο Σγουρός στο Παγκόσμιο το 1997 και είχε φέρει μέχρι και τα παιδιά του ΠΙΚΠΑ. Τώρα, λοιπόν, που δεν έχουμε υποχρέωση, ας τα καταργήσουμε τα ρημάδια τα κουλουάρ και ας έχουμε για στάδιο τον Αγιο Κοσμά, που με τρεις-τέσσερις χιλιάδες χωρητικότητα υπερκαλύπτει όποιες ανάγκες θα έχουμε στη διοργάνωση αγώνων στίβου, εκτός αν πάρουμε ξανά τους Ολυμπιακούς αυτόν τον αιώνα…

Αλλά τρεις φορές έγινε η μεγάλη ανακατανομή πλούτου στην Ελλάδα. Μία φορά με την πρώτη τετραετία του Ανδρέα, όταν τα λεφτά έφυγαν από τα παλιά πορτοφόλια για να καταλήξουν στα νέα και τον λαό. Δεύτερη φορά, όταν τα νέα πορτοφόλια αποφάσισαν ότι ο κόσμος παραέχει λεφτά και του τα πήραν με το χρηματιστήριο. Και τρίτη φορά με τους Ολυμπιακούς, όταν το γιαννοτροφείο μάζεψε ό,τι είχε απομείνει.

Αναφερόμενος λοιπόν στην τρίτη ανακατανομή πλούτου, των Ολυμπιακών, θυμήθηκα το γράμμα που έλαβα από το Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού για μία εκπομπή που είχαμε κάνει με τον Κάρπετ. Είχα, λοιπόν, πει στο ραδιόφωνο ότι το όνομα του Ιδρύματος μου θυμίζει απελπιστικά νταραβέρι του ΠΑΣΟΚ, ο Κάρπετ είπε ότι βρίσκεται κάπου στην Πειραιώς πριν από τον Ρέμο και η συζήτηση τελείωσε. Εφτασε, λοιπόν, στη «SportDay» μία τετρασέλιδη επιστολή από τη διοίκηση του ιδρύματος, η οποία ανέφερε ότι ύστερα από τηλεφωνήματα και επισημάνσεις των φίλων του Ιδρύματος, έγινε γνωστό ότι είχαμε αναφερθεί απαξιωτικά για το Ιδρυμα. Οτι το Ιδρυμα είναι ιδιωτικός φορέας δημοσίου δικαίου και κάνει πολύ ωραία πράγματα, μεταξύ των οποίων μία έκθεση για την ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, την οποία επισκέφτηκαν ο Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ και η γυναίκα του Ζακ Ρογκ.

Στην ίδια επιστολή αναφέρεται ότι το Ιδρυμα έχουν επισκεφτεί ο πρωθυπουργός και μέλη της κυβέρνησης (οι Καραγκιόζηδες κατά τον Μανώλη Κεφαλογιάννη), η Αλέκα Παπαρήγα και ο Αλέκος Αλαβάνος. Η επιστολή ολοκληρώνεται με την επιθυμία να διορθώσουμε στις αμέσως επόμενες εκπομπές τα σχόλιά μας για το Ιδρυμα. Τα οποία στο Ιδρυμα δεν έχουν ακούσει.

Λοιπόν, το σχόλιο ήταν δικό μου και αναφερόταν στο όνομα του Ιδρύματος. «Κάρπετ, τι είναι αυτό το Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού; Κάνα νταραβέρι του ΠΑΣΟΚ;». Κάτι σαν «νομίζω» είχε απαντήσει ο Κάρπετ και η συζήτηση έκλεισε με τον Κάρπετ να ομολογεί ότι η μόνη του σχέση με το Ιδρυμα είναι οπτική, όταν κατεβαίνει να ακούσει τον Ρέμο. Επίσης, είπε ότι η έκθεση των φωτογραφιών του Τσε Γκεβάρα είναι πολύ ωραία. Ελπίζω αυτό να μην εξαγριώνει τους «φίλους του Ιδρύματος», που μου θυμίζει αυτό που λένε στο ραδιόφωνο «Φίλοι και φίλες της ΕΡΤ». Ανάθεμα κι αν έχω συναντήσει άνθρωπο που να δηλώνει φίλος ραδιοφωνικού σταθμού.
Αυτά, λοιπόν, το όνομα του Ιδρύματος συνεχίζει να μου θυμίζει δυνατό ΠΑΣΟΚ και να είναι καλά οι άνθρωποι, να διοργανώνουν εκθέσεις και αν δεν πήραν λεφτά για την Ολυμπιακή έκθεση από τη Γιάννα, θα είναι οι μόνοι στην Ελλάδα που δεν μετείχαν στην τρίτη ανακατανομή πλούτου.