Το... αυτογκόλ του ΠΑΟΚ (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Ο ΠΑΟΚ έφτασε μια ανάσα από τον θρίαμβο χθες στο Μαρούσι (έναν θρίαμβο που θα μπορούσε ν' αποτελέσει πόρτα προς το μέλλον), αλλά είδε να ορθώνει ανάστημα απέναντί του ένας... μικρός Γκάλης! Η κίτρινη φανέλα του Αλέξη Κυρίτση δεν ανήκει βέβαια στον Αρη, ούτε ο γιος του Μιχάλη μπορεί να συγκριθεί με τον «θεό» του ελληνικού μπάσκετ, αλλά οι τελευταίες φάσεις του χθεσινοβραδινού ντέρμπι ξύπνησαν φαντάσματα από το παρελθόν.

Τόσο το καλάθι με το οποίο το Μαρούσι ισοφάρισε 26 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος όσο και το νικητήριο της ομάδας του Γιαννάκη, ήταν κοπιράιτ Νικ: μίνι-διείσδυση, γερό άλμα, τζαμπ-σουτ πάνω από τα απλωμένα χέρια 2-3 αντιπάλων. Ολοι γνώριζαν ποιος θα αναλάμβανε την ευθύνη, όλοι γνώριζαν τι ακριβώς θα επιχειρούσε, αλλά κανένας δεν ήταν σε θέση να τον σταματήσει. Μήπως θυμάστε πού έπαιζε πέρυσι ο Κυρίτσης; Ναι, σωστά, στον Αρη...
Για τον ΠΑΟΚ, η ευκαιρία ήταν τεράστια. Εφτασε να κρατά το ροζ φύλλο αγώνα στα χέρια του και το άφησε να ξεγλιστρήσει. Η προτελευταία του επίθεση, στο 57-59, ήταν παράδειγμα προς αποφυγή. Φλύαρη και δίχως έμπνευση κυκλοφορία της μπάλας, σουτ της απελπισίας από τον Μαυροκεφαλίδη στη λήξη του χρόνου, εύκολη τάπα από τον Σέκουλιτς. Η ύστατη απόπειρα του «Δικεφάλου» να κερδίσει το ματς είχε ακόμα χειρότερη έκβαση. Ο Γκαγκαλούδης έχασε το κοντρόλ της μπάλας χωρίς να πιέζεται και υπέπεσε σε παράβαση (μπρος-πίσω). Οι έντονες, προφανώς ενστικτώδεις, διαμαρτυρίες του τον εξέθεσαν ακόμα περισσότερο, αφού δεν υπήρχε αντίπαλος σε απόσταση δύο μέτρων.
Στα 12 δευτερόλεπτα που υπολείπονταν, ο Σούλης Μαρκόπουλος απέφυγε το φάουλ. «Μια καλή άμυνα και πάμε στην παράταση», ζήτησε από τους παίκτες του. Και το πλήρωσε ακριβά! Οι ομάδες που αγωνίζονται εκτός έδρας συνήθως ψάχνουν το σουτ της νίκης, όχι την άμυνα της ισοπαλίας. Ειδικά όταν έχουν τόσο καλούς σουτέρ όσο ο ΠΑΟΚ. Ακόμα κι αν ο Μπλέικνι έβαζε δύο βολές, η τύχη του αγώνα θα ήταν στα χέρια του Βασιλειάδη, του Γκαγκαλούδη, του Μακσάντσεφ, ακόμα και του Μαυροκεφαλίδη. Ο Μαρκόπουλος προτίμησε να εμπιστευτεί το αμυντικό ένστικτο μιας ομάδας που δεν διαθέτει τέτοιο...

Χθες οι δύο ομάδες έμοιαζαν ισοδύναμες, αλλά το 1-0 ενδέχεται να αλλάξει τα δεδομένα. Θα βρει τη δύναμη ο ΠΑΟΚ να χτυπήσει τυχόν τρίτο παιχνίδι στην Αθήνα; Θα μπορέσει να ισοφαρίσει προηγουμένως στην κατά πάσα πιθανότητα άδεια Πυλαία; Δυσκολεύεται κανείς να απαντήσει θετικά. Τυχόν νίκη χθες θα τον στρογγυλοκάθιζε στη θέση του οδηγού και θα συσπείρωνε όλες τις ΠΑΟΚτσήδικες δυνάμεις. Η προοπτική πολλαπλών αναμετρήσεων με τον Αρη με έπαθλο μια θέση στην Ευρωλίγκα θα ξεσήκωνε το σύμπαν στη Θεσσαλονίκη. Από σήμερα κιόλας!
Ο ΠΑΟΚ έφερε τον αγώνα εκεί που εξαρχής ήθελε, αλλά δεν μπόρεσε να σπρώξει το Μαρούσι στο γκρεμό. Πριν πιάσει δουλειά ο «μικρός Γκάλης» του Παναγιώτη Γιαννάκη, ήταν οι παίκτες του «Δικεφάλου» αυτοί που του έστρωσαν το χαλί. Τώρα κλαίνε. Γιατί κλαίνε; Αυτοί δεν είναι που χαμογελούσαν ένα λεπτό πριν από το φινάλε;