Ξεχώρισαν οι αμνοί από τα ερίφια (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Σε τρία γήπεδα, ο πρώτος γύρος των πλέι οφ τελείωσε όπως ακριβώς του άξιζε: γρήγορα, χωρίς συγκινήσεις, χωρίς ανατροπές, χωρίς πυροτεχνήματα και χωρίς φιλάθλους στις εξέδρες. Σαν ένας θάνατος που είχε προ πολλού προαναγγελθεί. Μόνο που οι κηδείες παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Τουλάχιστον, αποδόθηκε δικαιοσύνη. Έφυγαν από τη μέση οι αλεξιπτωτιστές και συνεχίζουν τη μάχη οι αληθινά φιλόδοξοι, αυτοί που ακούν «τίτλος» (ή «Ευρωλίγκα», αναλόγως πού κοιτάζουν) και νιώθουν την καρδούλα τους να πεταρίζει. Έστω κι αν αυτό προέκυψε τώρα στο φινάλε, όπως στην περίπτωση του ΠΑΟΚ!

Ομολογώ ότι τον πρόλογο τον έγραψα γύρω στις 8 χθες, μετά το 2-0 του Άρη και 7-8 λεπτά πριν τελειώσει ο αγώνας της Πυλαίας. Το Μαρούσι είχε διαφορά 15 πόντων και προχωρούσε ολοταχώς προς τη νίκη. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Σπανίως εξαφανίζεται από το γήπεδο έτσι ξαφνικά η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη. Ο Βασιλειάδης δεν θέλησε να αποχαιρετήσει τον «Δικέφαλο» με μια ντροπιαστική ήττα, ο Γκαγκαλούδης έψαχνε τη ρεβάνς μετά το μοιραίο λάθος του στον αγώνα της Αθήνας, ο Σίμονς αίφνης ζεστάθηκε, το 1-1 έγινε! Ομως η ζημιά του πρώτου αγώνα μπορεί να αποδειχθεί ανεπανόρθωτη.
Από τις τρεις ομάδες που αποκλείστηκαν χθες, η μοναδική που δικαιούται έπαινο και εύφημη μνεία για την παρουσία της στη σεζόν ήταν ο Πανελλήνιος. Μολονότι νεοφώτιστος στην Α1, διέγραψε λαμπρή τροχιά, άγγιξε την 4η θέση της κανονικής περιόδου και λύγισε μόνο όταν χτυπήθηκε από την ατυχία. Εάν έπαιζε πλήρης, δεν θα έχανε από την Ολύμπια μες στην Κυψέλη. Αυτή η απροσδόκητη ήττα τού στέρησε το αβαντάζ έδρας έναντι του Αρη, οι δε τραυματισμοί των Μουλαομέροβιτς και Νάτζφεϊ τού έκοψαν τα ποδάρια στα πλέι οφ. Θα προσέθετα και την απουσία του Αργύρη Πεδουλάκη από τον πάγκο, ωστόσο αυτή δεν είναι προϊόν συγκυρίας. Ο προπονητής του Πανελληνίου τιμωρήθηκε για παράπτωμα στο οποίο αναμφισβήτητα υπέπεσε. Βαριά η ποινή, βαρύ όμως και το παράπτωμα.

Για την ΑΕΚ πρόκειται για τέλος εποχής. Οταν ξανανοίξει τις πύλες του το Γαλάτσι, θα υποδεχθεί μια παρέα καλαθοσφαιριστών που σε τίποτα δεν θα θυμίζει τη φετινή ΑΕΚ, πόσω μάλλον την περυσινή του Χατζή και του Ζήση ή την προ τετραετίας πρωταθλήτρια. Δίχως Ευρωλίγκα, δίχως τηλεοπτικό συμβόλαιο, δίχως οπαδούς και δίχως φιλοδοξία, μπορεί ακόμα και να κινδυνεύσει με υποβιβασμό. Μήπως θα την κλάψει κανείς; Αφού δεν ενδιαφέρονται οι ίδιοι οι οπαδοί της, δεν θα νοιαστεί δα ο ουδέτερος.

Ο Πανιώνιος, πάλι, αποδείχθηκε ανήμπορος να τιμήσει την κληρονομιά της γενναίας περσινής του ομάδας. Πριν ακόμα παραδοθεί στον Παναθηναϊκό, εμφάνισε εκφυλιστικά φαινόμενα και έκλεισε την αυλαία της σεζόν πνιγμένος από μαύρα σύννεφα. Η επόμενη μέρα δεν θα περιλαμβάνει ούτε Λινάρδο ούτε Οικονόμου, ίσως ούτε Ελληνικό. Ο Λιανός θέλει να επιμείνει στο πείραμα, αλλά με καλύτερους όρους. Ελπίζω να αγνοήσει τις κραυγές των φανατικών για επιστροφή στη Νέα Σμύρνη και να αποφύγει την οπισθοδρόμηση.