Έπαιξε, λάθεψε και έχασε (Sportday / Βασίλης Σαμπράκος)

Σε έναν αμφίρροπο τελικό η ΑΕΚ έπαιξε και έχασε. Διότι πλήρωσε τα ατομικά λάθη και το μειονέκτημα ποιότητας που έχει έναντι του Ολυμπιακού. Σωστά προετοιμασμένη, τακτικά και ψυχολογικά, η ΑΕΚ πάτησε καλά στο πρώτο ημίχρονο. Δεν το εκμεταλλεύτηκε, όμως, επειδή την ένοιαξε περισσότερο από όσο χρειαζόταν να μη βρεθεί εκτεθειμένη σε μια κόντρα επίθεση, με συνέπεια να λείψουν οι πολλές λύσεις και τα στηρίγματα που δίνουν επιθετικό πλουραλισμό.

Τα λάθη των «κιτρινόμαυρων» αποδείχθηκαν καθοριστικά. Ετσι συμβαίνει όμως σε τελικούς και μάλιστα απέναντι σε ομάδες με ποιότητα, αυτοπεποίθηση, καλή ψυχολογία και νοοτροπία νικητή. Ο Ζούλιο Σέζαρ τραβάει το πόδι του για να μη βγάλει την μπάλα κόρνερ. Ο Σορεντίνο στήνει έναν παίκτη στο τείχος απέναντι στον αριστεροπόδαρο Τζόρτζεβιτς. 2-0.

Εκεί που η ΑΕΚ είχε Ζούλιο Σέζαρ, ο Ολυμπιακός είχε Τζόρτζεβιτς. Εκεί που η ΑΕΚ είχε Λάκη, ο Ολυμπιακός είχε Καστίγιο. Μικρές εξηγήσεις που βοηθούν τον παρατηρητή να αντιληφθεί πώς γίνεται η ΑΕΚ να μην εκμεταλλεύεται υπεροχή 60 λεπτών και ο Ολυμπιακός να παίρνει σχεδόν «σβηστά» ένα Κύπελλο.

Και επειδή έγινε πολλή κουβέντα από προχθές, δυο λόγια για τον Σάντος: η επιλογή του για το «αντίο» μάλλον έκανε περισσότερο καλό από όσο κακό. Το ματς το έπαιξε πιο σωστά από όσο είχε παίξει τα δύο προηγούμενα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Και αν είχε την ευχέρεια να ανταλλάξει έναν-δύο «κιτρινόμαυρους» με «ερυθρόλευκους» στο χθεσινό ματς, σήμερα θα είχε στο κομοδίνο του το μετάλλιο του κυπελλούχου. Ισως πλάι σε αυτό του πρωταθλητή.

Η ΑΕΚ πρέπει να ξεχάσει σε χρόνο d/t τον χθεσινό τελικό για να συγκεντρωθεί στον «τελικό» της δεύτερης θέσης που ζυγώνει. Και εκεί θα χρειαστεί τη βοήθεια της εξέδρας της.