Σεβασμό στα μπάνια των διεθνών! (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Tα διαβάσατε τα νέα στη χθεσινή «SportDay»; Οι αντίπαλοι της Εθνικής μας στο Μουντομπάσκετ ξεκίνησαν εκστρατεία στρατολόγησης των βασικών παικτών, ώστε να μετρηθούν έγκαιρα και να χαράξουν πορεία. Οπως και να το κάνουμε, άλλη Αυστραλία θα εμφανιστεί στο Χαμαμάτσου εφόσον έχει τον Αντριου Μπόγκουτ σημαιοφόρο και άλλη δίχως αυτόν. Άλλη Βραζιλία θα αντιμετωπίσουμε αν παίξουν οι Μπαρμπόσα, Νένε, Βαρεζάο και άλλη αν μείνουν στις ΗΠΑ οι λεγάμενοι.
Για τη Λιθουανία και την Τουρκία δεν το πολυψάχνουμε ακόμα. Στο κάτω κάτω, αυτούς τους γνωρίζουμε. Είτε με Γιασικεβίτσιους-Ματσιγιάουσκας και Τούρκογλου-Οκούρ είτε με σύνθεση βήτα διαλογής, μπορούμε να τους ψηλαφίσουμε εκ των προτέρων. Το αίνιγμα συνίσταται στη δυναμικότητα των ομάδων που μας έρχονται από άλλες ηπείρους.

Οι Αυστραλοί απέτυχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες (όπου τερμάτισαν 9οι), έχασαν και τον απόμαχο πια κάπτεν Σέιν Χιλ, αλλά πασχίζουν για νέο ξεκίνημα, ποντάρουν στα νιάτα και ενδέχεται να αποδειχθούν επικίνδυνοι. Αλλά πόσο να τους τραβήξει πια ο πολυτάλαντος Μπόγκουτ; Πρόπερσι στην Αθήνα ήταν ένας απλά καλός σέντερ, ανέτοιμος για τον ρόλο του ηγέτη. Οι φετινές του επιδόσεις στο ΝΒΑ μοιάζουν πειστικές (9,4 πόντοι και 7 ριμπάουντ σε 28 λεπτά μέσης συμμετοχής με τους Μιλγουόκι Μπακς), αλλά το πρόσφατο παρελθόν διδάσκει επιφυλακτικότητα. Το μπάσκετ που παίζεται στις ΗΠΑ είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό της Ευρώπης, οπότε η προσαρμογή αποδεικνύεται συχνά δύσκολη. Πόσο μάλλον, για έναν καταπονημένο νεαρό, ο οποίος δεν έπαιξε ποτέ μπάσκετ εκτός Αμερικής.

Με περισσότερη προσοχή παρακολουθώ τις εξελίξεις στη Βραζιλία, αφού μιλάμε για μια ομάδα που υιοθέτησε το «ελληνικό» μοντέλο και επιβραβεύτηκε με ένα τρόπαιο αντίστοιχο με το δικό μας -το σκήπτρο της αμερικανικής ηπείρου. Διαισθάνομαι ότι ο αγώνας με τη Βραζιλία θα αποτελέσει βραδιά-«κλειδί», είτε για πρόκριση στον επόμενο γύρο (αν ξεκινήσει το Μουντομπάσκετ στραβά) είτε για το πλασάρισμα και τα ζευγαρώματα που θα ακολουθήσουν. Σημειωτέον ότι στην πόλη Χαμαμάτσου ζει ισχυρότατη βραζιλιάνικη παροικία, οπότε η φωνή των «πελαργών» θα πνιγεί. Αν και ποτέ δεν ξέρεις με δαύτους...

Οι Βραζιλιάνοι διαθέτουν (όπως πάντα) άφθονο ταλέντο, αλλά για πρώτη φορά βρίσκουν τρόπους να το υποτάσσουν στην υπηρεσία του συνόλου. Ο Λεαντρίνιο Μπαρμπόσα θητεύει δίπλα στον δις MVP του ΝΒΑ Στιβ Νας και μαθαίνει να κοιτάζει πρώτα τους συμπαίκτες του και μετά τον εαυτό του. Οι βασικοί ψηλοί Αντερσον Βαρεζάο και Νένε Ιλάριο γαλουχήθηκαν με νοοτροπία χαμάλη, και ο Τιάγκο Σπλίτερ της Τάου γεννήθηκε για να μοιράζει τάπες. Ο βαρύτατος τραυματισμός που ταλαιπώρησε φέτος τον Νένε στο Ντένβερ μπορεί να αποδειχθεί κρυμμένη ευλογία για την Εθνική μας. Ο Σπλίτερ, πάντως, δεν είχε τίποτα σοβαρό.

Το θέμα είναι, εμείς τι κάνουμε. Να σας πω εγώ τι κάνουμε, για να μην ψάχνετε. Γράφουμε την πρωταθλήτρια Ευρώπης στα παλαιότερα των υποδημάτων μας και αφαιρούμε το δικαίωμα των διεθνών στην ξεκούραση. Χρειάστηκε να βάλει τις φωνές η ΕΟΚ για να επισπευστεί κάπως το πρόγραμμα των πλέι οφ.

Με τα τωρινά δεδομένα, η Α1 ολοκληρώνεται στις 14 Ιουνίου (ανήμερα της επετείου του Ευρωμπάσκετ '87) και αφήνει τρεις «σκάρτες» εβδομάδες ανάπαυσης στους διεθνείς. Και βρισκόμαστε στο φινάλε μιας εξοντωτικής σεζόν, η οποία ξεκίνησε τέλος Ιουλίου του 2005! Ελπίζω τουλάχιστον να είναι όλοι γεροί...