Ανακούφιση (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Οι οπαδοί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ έδειξαν στον Φερνάντο Σάντος την πρέπουσα εκτίμηση. Μετά το τέλος του παιχνιδιού με την Ξάνθη (που ήταν κι αυτό ανυπόφορο, όπως τα περισσότερα στα δύο χρόνια του Πορτογάλου) αποθέωσαν τον προπονητή αναγνωρίζοντας ότι έκανε την καλύτερη δυνατή δουλειά. Ο κόσμος δεν είναι άδικος και καταλαβαίνει. Ο Σάντος, αντίθετα, τις ανάγκες αυτού του κόσμου δεν έδειξε να τις καταλαβαίνει ποτέ.

Ο Πορτογάλος υπήρξε ρεαλιστής ακόμα και τη μέρα του «αντίο»: η ΑΕΚ (του) έκανε ό,τι προβλεπόταν για να βγει δεύτερη, έπαιξε για την ισοπαλία γυρίζοντας αμήχανα την μπάλα απέναντι στην Ξάνθη, η οποία δεν είχε καμία απολύτως διάθεση να της κάνει κακό. Ο ρεαλισμός του κόουτς επέβαλε ένα παιχνίδι για ένα βαθμό-έτσι κι έγινε: κανένα ρίσκο, καμία συγκίνηση. Το ποδόσφαιρο έπρεπε να γίνει θυσία στον βωμό που λέγεται αποτέλεσμα. Ετσι κι έγινε.

Το ματς με την Ξάνθη ήταν η σύνθεση μιας ολόκληρης χρονιάς. Η ΑΕΚ πρόσεχε τα μετόπισθεν, δεν είχε την παραμικρή διάθεση να ανοιχτεί για να κυνηγήσει το γκολ, απόντος του Λυμπερόπουλου δεν είχε κανέναν παίκτη να την πάρει από το χέρι, αλλά και σε καμία στιγμή δεν έμοιαζε χαμένη στο γήπεδο ή ανοργάνωτη. Το πρόβλημα της «Ενωσης» ήταν ότι σεβόταν τη στρατηγική και τις οδηγίες του προπονητή πιο πολύ από το παιχνίδι. Καμία πρωτοβουλία, κανένα λάθος: το τελικό 0-0 θα το ξεχάσουν όλοι γρήγορα, όπως ίσως και το φετινό πρωτάθλημα, αν η ΑΕΚ δεν περάσει τον σκόπελο του προκριματικού και δεν αγωνιστεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ώστε να βάλει στο ταμείο της κάποια χρήματα, τα οποία μπορεί να της είναι εξαιρετικά χρήσιμα στην προσπάθειά της να φτιάξει μια μεγάλη ομάδα. Γιατί αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ, δεύτερη στο χειρότερο πρωτάθλημα που προσωπικά θυμάμαι, μεγάλη δεν είναι.

Ο Σάντος φεύγει έχοντας αποδείξει ότι είναι καλός δάσκαλος και μέτριος προπονητής. Ως καλός δάσκαλος έφτιαξε μία ομάδα που παπαγάλιζε στο γήπεδο το σύστημά του, μόνο που το σύστημα, η στρατηγική και η νοοτροπία του δεν νομίζω ότι μπορούν να τον βοηθήσουν να φτιάξει μια μεγάλη ομάδα. Στα δύο χρόνια, ο κόσμος της ΑΕΚ σίγουρα πείστηκε ότι ο κόουτς δούλεψε σκληρά, μόνο που αυτό που έφτιαξε δύσκολα μπορεί να αγαπηθεί. Τα χειροκροτήματα και τα «μπράβο» που ακούστηκαν στο «αντίο» του δείχνουν ότι ο κόσμος αντιμετώπισε τη φυγή του με ανακούφιση.