Ο τύπος που ήρθε από την Ανατολή (Sportday / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Στα 29 του, πηγαίνει από μία μεγάλη και παραδοσιακή δύναμη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου σε μία άλλη που θέλει να κατακτήσει την κορυφή. Στον τραπεζικό λογαριασμό του για την επόμενη τριετία θα μπαίνουν κάθε χρόνο 9 εκατομμύρια ευρώ. Είναι το πλουσιότερο συμβόλαιο της καριέρας του. Οχι ότι είχε ποτέ πρόβλημα με τα χρήματα. Αλλωστε, στη Γερμανία κερδίζει από τις διαφημίσεις, μόνο, σχεδόν τα διπλάσια από τον δεύτερο. Και αγωνιζόταν στη δυνατότερη και καλύτερη ομάδα της χώρας. Γιατί, τότε, προτίμησε να φύγει; Όσοι κοιτούν μόνο ό,τι φαίνεται, είναι σίγουροι. Τα εκατομμύρια του Αμπράμοβιτς. Εκείνοι που κοιτούν πίσω από την σκηνή ανακαλύπτουν άλλους, σπουδαιότερους λόγους. Ο ένας είναι η φιλοδοξία. Με την Μπάγερν δεν είχε να κάνει άλλο ταξίδι. Με τους Εγγλέζους είναι σαν να αρχίζει ένα άγνωστο, μεγάλο ταξίδι από την αρχή. Μετά, είναι και το άλλο. Στην Τσέλσι θα τον μετράνε αλλιώς. Θα τον σέβονται και θα τον υπολογίζουν γι’ αυτό ακριβώς που είναι. Οχι γι’ αυτό που ο καθένας νομίζει ότι είναι. Πράγμα που συνέβαινε στο Μόναχο και τον ενοχλούσε πολύ.

Οι Βαυαροί δεν εκτίμησαν ποτέ ότι ο Μίκαελ Μπάλακ έπαιζε πρώτα για την ομάδα και μετά για τον εαυτό του. Κάτι που είχε κατανοήσει πολύ καλά ο προπονητής του στην εθνική, στο Μουντιάλ του 2002, ο Ρούντι Φέλερ. Τότε, στο 71ο λεπτό του παιχνιδιού της Γερμανίας με τη Ν. Κορέα, ο Φρινγκς γλίστρησε κι ένας Κορεάτης -δεν θυμάμαι ποιος- έφυγε μόνος στην αντεπίθεση για να πλασάρει τον Καν. Ο Μπάλακ ήταν ο μόνος που έτρεξε να τον προλάβει.

Τον σταμάτησε, αλλά πήρε κίτρινη κάρτα. Μία κάρτα που του στερούσε τη συμμετοχή στον τελικό. Ο Φέλερ ήξερε ότι ελάχιστοι ποδοσφαιριστές στον κόσμο θα έδειχναν τέτοια υπευθυνότητα. Και αυτοθυσία. Τέσσερα λεπτά μετά την κίτρινη κάρτα, ο Μπάλακ σκόραρε. Το γκολ αυτό έστειλε τη Γερμανία στον τελικό. Λέγεται ότι στο τέλος του παιχνιδιού, στα αποδυτήρια, ο Φέλερ τον πλησίασε, έπιασε τον απαρηγόρητο Μπάλακ από τους ώμους και του είπε: «Κάποια μέρα, ο Θεός, η μοίρα, η τύχη ή το παιχνίδι θα σου ανταποδώσουν αυτό που έκανες σήμερα». Ο Μπάλακ είναι ο πιο δημοφιλής Γερμανός ποδοσφαιριστής. Ψηφίστηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής της χώρας τρεις φορές σε τέσσερα χρόνια.

Και θεωρείται από τους μέσους με τη μεγαλύτερη ευχέρεια στο σκοράρισμα. Με την εθνική έχει σημειώσει 30 γκολ σε 63 παιχνίδια. Στην Μπουντεσλίγκα έχει πετύχει 74 γκολ σε 231 ματς. 'Η, μάλλον 75, αν συνυπολογίσουμε και το γκολ που πέτυχε στο τελευταίο παιχνίδι του με τη φανέλα της Μπάγερν προχθές. Είναι πολύ καλός κεφαλοσφαιριστής και σουτάρει πολύ καλά και με τα δύο πόδια. Αποτέλεσμα της πολύ καλής εκπαίδευσης που πήρε στο αθλητικό σχολείο όπου φοίτησε στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Γεννήθηκε το 1976 στη μικρή πόλη Γκέρλιτζ στα γερμανο-πολωνικά σύνορα, στην οποία σήμερα η ανεργία ξεπερνά το 30%, όπως και στις περισσότερες μικρές πόλεις της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Τον Μπάλακ τον ακολουθεί μία «κατάρα». Η καταγωγή του από την πρώην Ανατολική Γερμανία. Για πολλούς Wessis (δυτικογερμανούς) οι Ossis (ανατολικογερμανοί) είναι τεμπέληδες και άτομα περιορισμένων δυνατοτήτων. Στον Μπάλακ, όμως, κόλλησε μία ακόμη ετικέτα. Η γνώμη του Νέτσερ, του μεγαλύτερου δεκαριού στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου.

Ο Νέτσερ, σχολιαστής τώρα στη γερμανική τηλεόραση, όταν ο Μπάλακ ήρθε στην Μπάγερν το 2002, δήλωσε ότι είναι ένας παίκτης που παίζει σαν εξάρι κι όχι σαν δεκάρι. «Είναι αμυντικός χαφ, όχι ηγέτης», είχε πει ο Νέτσερ. Που ήθελε, όπως πολλοί, έναν παίκτη ηγέτη και τσαμπουκά. Οπως ήταν ο Εφενμπεργκ, ο Ματέους ή έστω ο Ζάμερ. Ο Μπάλακ στην Μπάγερν απέδειξε ότι μπορεί να παίξει εξίσου καλά τόσο ως αμυντικό χαφ όσο και ως πλέι μέικερ, αν και στους Βαυαρούς αγωνιζόταν πιο μπροστά από όσο στη Λεβερκούζεν. Παρά τα όσα έδειξε στο γήπεδο, στην ουσία οι Βαυαροί δεν τον έκαναν ποτέ δικό τους. Ακόμη και το ότι έπαιζε με το κεφάλι ψηλά, τους χάλαγε. «Είναι αλαζόνας», έλεγαν. Γι’ αυτούς, ο Μπάλακ ήταν πάντα ο άνθρωπος που ήρθε από την Ανατολή. Και τώρα συνεχίζει το ταξίδι του ακόμη δυτικότερα. Κάπου όπου θα τον εκτιμήσουν γι’ αυτό που είναι κι όχι για εκείνο που ο κόσμος θα ήθελε να είναι.

Ο άνθρωπος και η βιοποικιλότητα

Πριν από δύο περίπου μήνες έγινε στη Βραζιλία -που ειρήσθω εν παρόδω ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στον εμπλουτισμό ουρανίου για ειρηνικούς σκοπούς- ένα διεθνές συνέδριο για τη βιοποικιλότητα υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Εκεί παρουσιάστηκε και μία έκθεση 100 περίπου σελίδων που εκπόνησαν επιστημονικοί συνεργάτες του οργανισμού, σύμφωνα με την οποία η ανθρώπινη δραστηριότητα προκαλεί το έκτο κύμα μαζικών εξαφανίσεων ειδών στην ιστορία του πλανήτη και το χειρότερο από την εποχή της εξαφάνισης των δεινοσαύρων.

«Οι άμεσες αιτίες απώλειας της βιοποικιλότητας -η αλλαγή των κατοικιών, η υπερεκμετάλλευση, η εισαγωγή ξένων ειδών, η αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες και η κλιματική αλλαγή- δεν δείχνουν σημεία υποχώρησης», σημείωνε η έκθεση. Εκεί μπορεί να διαβάσει κάποιος ότι ο ρυθμός εξαφάνισης των ειδών είναι σήμερα 1.000 φορές υψηλότερος απ' ό,τι πριν από τη βιομηχανική επανάσταση, θέτοντας σε κίνδυνο τον παγκόσμιο στόχο που τέθηκε στη Διάσκεψη του Γιοχάνεσμπουργκ το 2002 για σημαντική μείωση του ρυθμού απώλειας βιοποικιλότητας έως το 2010. Ο στόχος είναι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο, να επιτευχθεί, υποστηρίζουν οι επιστήμονες που συνέταξαν την έκθεση. Αλλά το ίδιο επιτεύξιμους θεωρούσαν και τους στόχους του Κιότο, όμως η ανθρώπινη απληστία για την επιδίωξη του κέρδους δεν γνωρίζει περιορισμούς. Η Γη μέχρι σήμερα έχει γνωρίσει πέντε κύματα μαζικών εξαφανίσεων πριν από 440, 375, 250, 205 και 65 εκατομμύρια χρόνια. Ηφαιστειακές εκρήξεις, κλιματικές αλλαγές και προσκρούσεις μετεωριτών πιστεύεται ότι προκάλεσαν αυτά τα φαινόμενα. Η αιτία για το έκτο κύμα, το οποίο διανύουμε σήμερα, είναι ο ανθρώπινος πληθυσμός των 6,5 δισ. ατόμων, ο οποίος ανταγωνίζεται τη φυσική χλωρίδα και πανίδα για φυσικούς πόρους, μεταφέρει είδη από το ένα μέρος του πλανήτη στο άλλο κι επηρεάζει το κλίμα λόγω της καύσης ορυκτών καυσίμων. Στην έκθεση αναφέρεται ότι τα τελευταία 500 χρόνια έχει καταγραφεί η εξαφάνιση 850 περίπου ζώων και φυτών -αριθμός που πιστεύεται ότι στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερος. Τέτοιες ειδήσεις χάνονται από την επικαιρότητα, με αποτέλεσμα να αμβλύνονται τα οικολογικά ένστικτά μας, γεγονός που φαίνεται με όλους εκείνους που ξεσηκώνονται όταν κοντά τους πρόκειται να εγκατασταθεί ένας χώρος αποθήκευσης ή ταφής απορριμμάτων. Ολοι ζητούν να μεταφερθεί κάπου αλλού. Μαζί με τα απορρίμματά «τους», προφανώς.