Χαίρε, υπουργέ της Δημόσιας... Ανάταξης! (Sportday / Διονύσης Ελευθεράτος)

Αδαείς που ήμασταν! Μέχρι χθες νομίζαμε πως οι Πακιστανοί λατρεύουν το χόκεϊ επί χόρτου. Να 'ναι καλά ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας, χάρη στον οποίον πληροφορηθήκαμε ότι «εθνικό σπορ των Πακιστανών είναι οι απαγωγές». Μάλιστα. Ουδεμία ελληνική μυστική υπηρεσία αναμείχθηκε, ουδείς πράκτορας ευθύνεται.

Απαγωγές Πακιστανών μεταναστών έγιναν στην Ελλάδα (αυτό πια δεν κρύβεται), αλλά το συμβάν προφανώς οφείλεται στην έντονη διάθεσή τους να παίξουν. Έτσι, για να καταπολεμηθεί η ανία.

Χωρίστηκαν, που λέτε, σε ομάδες και, καθώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν χώροι κατάλληλοι για χόκεϊ επί χόρτου, άρχισαν να σκέφτονται πώς θα ξεδώσουν.

«Κρυφτό», πρότεινε ένας. «Κυνηγητό», αντέτεινε άλλος. «Ρε σεις, κόφτε τον παλιμπαιδισμό», συμβούλευσε τρίτος. «Να παίξουμε τις απαγωγές, που είναι σπορ για μεγάλα παιδιά και συνδυάζουν και κρυφτό και κυνηγητό». Έτσι έπαιξαν αυτοί καλά (εξ ου και η άψογη διεκπεραίωση των απαγωγών) κι ο Βύρων καλύτερα: με τη νοημοσύνη και τα όρια ανοχής εκατομμυρίων ανθρώπων.

Να κάνουμε το μύθευμα κάπως αληθοφανές; Ωραία, ας εικάσουμε ότι ο διάδοχος του Γ. Βουλγαράκη άλλο σενάριο εννοούσε: πως οι μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν έκαναν τις απαγωγές. Μόνες τους. Μα εάν η επιχείρηση ήταν εν γνώσει της ελληνικής κυβέρνησης, τότε ούτε το ουσιαστικό θέμα αίρεται ούτε φυσικά αφαιρείται έστω και μισό γραμμάριο από τους τόνους οργής και θυμηδίας που είχαν προκαλέσει τα «δεν ξέρουμε, δεν είδαμε, πιστέψτε μας» του Γ. Βουλγαράκη.

Εάν, πάλι, οι δαιμόνιοι πράκτορες του Μουσάραφ -του στυγνού (ή «καλού», κατά τους Αμερικανούς) δικτάτορα του Πακιστάν- ενήργησαν εδώ δίχως να μυριστούν τίποτε οι ελληνικές Αρχές, τότε ο Β. Πολύδωρας θα είχε ένα λόγο παραπάνω να επιθυμεί διακαώς να μάθει, αντί να κραυγάζει πανικόβλητος πως το εισαγγελικό πόρισμα «δηλητηριάζει τον δημόσιο βίο».

Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει. Μέρες τώρα, στα τηλεοπτικά παράθυρα ένας δημοσιογράφος -ο Γ. Τράγκας- πασχίζει να δικαιολογήσει την ουσία της κυβερνητικής στάσης. Η επιχειρηματολογία του, σε αδρές γραμμές: «Μην πυροβολείτε τον Βουλγαράκη, μην προσωποποιείτε το θέμα, δίχως συνεννόηση με τον πρωθυπουργό δεν γίνονται αυτά. Η κυβέρνηση έπραξε ό,τι ζήτησε ο Μπλερ -κι εμείς αν είχαμε στην Αθήνα 120 φέρετρα εξαιτίας βομβιστικής επίθεσης το ίδιο θα κάναμε».

Πραγματική ιλαροτραγωδία! Την ώρα που ορισμένα επικοινωνιακά ερείσματα της κυβέρνησης «δίνουν τα ρέστα τους» για να μας πείσουν -απευθείας, δίχως φιοριτούρες- πως θα πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα των γκανγκστερικών απαγωγών (και ποιος ξέρει τι άλλο αύριο), ο υπουργός Δημόσιας Τάξης αποφασίζει να παίξει κουκλοθέατρο. Πολιτικός κυνισμός από τη μία πλευρά, πολιτική θρασυδειλία από την άλλη. Έξοχη παραλλαγή.

Εντάξει, λοιπόν, «πετάει» η φαντασία του υπουργού, μαζί της πετάει κι ο γάιδαρος -κι ό,τι μας πουν. Εντάξει, τι να κάνουμε, εμείς είχαμε το «περνά, περνά η μέλισσα», οι Πακιστανοί παίζουν το «να σε αρπάξω θέλησα». Αυτός, πάντως, δεν είναι υπουργός Δημόσιας Τάξης, αλλά Δημόσιας... Ανάταξης. Ανατάσσει τα πράγματα, τα τοποθετεί σε βάσεις που δεν είχαμε καν φανταστεί ότι ήταν οι σωστές. Ο Βύρων μπορεί να γράψει με τον δικό του μοναδικό τρόπο την ίδια την Ιστορία του υπουργείου του. «Ποια χημικά, καημένε, σε διαδηλωτές; Σκορδαλιά είχαν φάει μερικοί απ’ αυτούς και οι άλλοι δεν άντεξαν». Καθετί πιθανό, πλέον.

Everything, που θα 'λεγε κι η Βίσση.