Το βίντεο που θα μας πάει στην Ευρωλίγκα (Sportday / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Παρακολουθώντας τη σειρά των αγώνων του Παναθηναϊκού με τον Άρη, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο επίδοξος νταμπλούχος ήταν καταιγιστικός. Αυτό δεν αποδείχθηκε από το 3-0, δηλαδή το λεγόμενο «σκούπισμα», που τον πρόκρινε στον τελικό του πρωταθλήματος. Ούτε και από τα τρίποντα που έπεφταν βροχή στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς, στο Αλεξάνδρειο, στην πιο άνετη επικράτηση των «πρασίνων» επί του Αρη. Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά αγωνιστικού επιπέδου, προσωπικότητας παικτών και, κυρίως, συνολικής παρουσίας. Από τη μία, αντικρίζουμε μία ομάδα με μονάδες που παίζουν αρκετά χρόνια μαζί? από την άλλη, οι «κίτρινοι» μοιάζουν ανεμομαζώματα-διαβολοσκορπίσματα. Συν το γεγονός ότι η διοίκηση φροντίζει να αλλάζει προπονητή δύο φορές τον χρόνο, διαταράσσοντας άμεσα την ισορροπία στο εσωτερικό της ομάδας. Παρόλα αυτά, όσα έχει καταφέρει ο Αρης, δεν είναι λίγα. Το να βρίσκεται μέσα στη διεκδίκηση της θέσης που οδηγεί στην Ευρωλίγκα, το να διαθέτει τη δυναμική για να κατακτήσει την τρίτη θέση, συνιστούν το πιο σημαντικό βήμα προόδου, εδώ και πολλά χρόνια.

Κόντρα στον Παναθηναϊκό, η «ακτινογραφία» του Αρη έδειξε αρκετά μεγάλες αδυναμίες. Πέρα από ένα μικρό χρονικό διάστημα άναρχου μπάσκετ, που απέδωσε καρπούς (συμβαίνει πολύ συχνά) στον τρίτο αγώνα, της Κυριακής, ίσα-ίσα για να νιώσει την ανάσα του ο αντίπαλος, διακρίνει κανείς ότι θα πρέπει να αλλάξουν και πάλι αρκετά στοιχεία, προκειμένου να προστεθεί στους τρεις «Έλληνες» της Ευρωλίγκας του χρόνου και να μη μοιάζει με φτωχό συγγενή.

Κάποιοι θα πρέπει να σκεφτούν -προεξοφλώντας ότι θα λάβει μέρος στην Ευρωλίγκα- ότι το αγωνιστικό βάρος της επόμενης σεζόν είναι τεράστιο, πολύ μεγαλύτερο από το φετινό, όταν η ομάδα του Αντρέα Ματσόν, η πρώτη σε εισιτήρια στον ελληνικό χώρο, έφτασε στον τελικό του ULEB Cup. Είχαμε αναφερθεί παλιότερα στην ενίσχυση της ομάδας? ότι θα πρέπει να ισχυροποιηθεί και να παρουσιάσει έναν «στρατό» από παίκτες, ισάξιους ή και υψηλότερου επιπέδου, ώστε να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του καλύτερου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Θα σταθούμε για μία ακόμη φορά στη σταθερή πορεία, που θα πρέπει να πάψει πλέον να υφίσταται μονάχα στα λόγια των παραγόντων και στους οραματισμούς τους με βάση άλλες, προηγούμενες και ένδοξες, εποχές.

Μια σταθερή πορεία που να στηρίζεται σε προπονητή εμπιστοσύνης, σε υλικό που θα πρέπει να δημιουργήσει ισχυρό βασικό κορμό και σε ορισμένες εύστοχες επιλογές, ικανές να καθορίσουν κρίσιμες πλευρές του επόμενου βήματος για την αναγνώριση του Άρη σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Αυτό φαίνεται ότι το αντιλήφθηκαν οι παράγοντες του Άρη, όταν επιστράτευσαν Ισραηλινό «δημοσιογράφο» για να τους φτιάξει ένα βίντεο με ό,τι καλύτερο έχει να παρουσιάσει η ομάδα τους, από την κερκίδα μέχρι τον αγωνιστικό χώρο και από το «pre game show» και το τζάμπολ στο Αλεξάνδρειο μέχρι τη στιγμή που θα ακουστεί η κόρνα για τη λήξη μιας αναμέτρησης. Ακόμη, με πλάνα που καταγράφουν οι κάμερες, ζουμάροντας στην κερκίδα των «επισήμων», στην πρώτη σειρά, με τον Νίκο Γκάλη να συνομιλεί με τον Θανάση Τζεβελέκη και τον Γιάννη Δαμιανίδη.

Το «επιμαχο» βίντεο παρουσιάστηκε στους ιθύνοντες της ULEB, πολύ πριν από τον τελικό του Σαρλερουά με τη Ντιναμό Μόσχας, για τον οποίο ελπίζουμε ότι θα έχουν βάλει μυαλό και οι πιο φανατικοί, ότι δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να τον κερδίσουν, λόγω της σημαντικής διαφοράς δυναμικότητας. O Αρης πήρε πόντους. Κέρδισε, δεν έχασε. Ωστόσο, η κίνησή του καταγράφηκε ως σπασμωδική ή νεοπλουτίστικη, για την ομάδα που θέλει να κάνει το… κομμάτι της και έπειτα από αρκετά χρόνια, διατηρώντας τις μνήμες του μεγάλου Αρη, και επιθυμεί τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης της με έναν «οργανισμό» (την ULEB) που έχει πάρει τα «ηνία» στον ευρωπαϊκό χώρο. Ετσι ακριβώς το αντιμετώπισαν όσοι βρίσκονται εντός της Ευρωλίγκας. Για μας, ήταν ένα πρώτο βήμα προσέγγισης, που δεν άφησε αδιάφορους τους κυρίους της ULEB? ο Αρης δήλωσε «παρών». Υπάρχει, βέβαια, μπροστά το Μαρούσι (κατά τα φαινόμενα) και η σειρά των αγώνων για την κατάκτηση της τρίτης θέσης. Υπάρχουν ορισμένες αναμετρήσεις στις οποίες ο Αρης έχει διάθεση να δείξει το καλύτερό του πρόσωπο, εκτός κι αν θυμηθεί τα «παλιά» και λειτουργήσει ως… αυστραλέζικη αγελάδα: γεμίζει την καρδάρα με γάλα και μετά δίνει μια κλοτσιά και τη χύνει.