Oδός Δημητρίου, ο τρίτος δρόμος (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Όποιος παρακολούθησε τον τρίτο ημιτελικό ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Άρη, είδε ξανά ένα έργο πολυπαιγμένο τους τελευταίους μήνες. Όσο οι «πράσινοι» είχαν τρίποντο, έκαναν περίπατο. Όταν βάλθηκαν να εκτοξεύουν τούβλα από τα 6,25 μέτρα, κινδύνευσαν με ήττα. Εάν είχαν απέναντί τους αντίπαλο πιο ισχυρό από τον Άρη, θα έχαναν. Οπως έχασαν από την Τάου, από την Τσιμπόνα, από την Εφές Πίλσεν, από την Μπένετον.

Εκτάκτως, όμως, εμφανίστηκε προχθές στο Γαλάτσι και η άλλη όψη του νομίσματος. Ο τρίτος δρόμος προς τη νίκη. Στα τελευταία δέκα λεπτά του αγώνα (και ιδίως από τη στιγμή που ο Αρης προηγήθηκε 59-58), ο Παναθηναϊκός εγκατέλειψε τα μακρινά σουτ και επιδόθηκε σ' ένα ρεσιτάλ ρεαλισμού και αποτελεσματικότητας, με άξονες τον Διαμαντίδη και τον Μπατίστ. Στο διάστημα 29'-36', ο ΠΑΟ έβαλε 19 πόντους και εξασφάλισε τη νίκη, χωρίς να δοκιμάσει έστω ένα σουτ τριών πόντων.

Ποιοι πέτυχαν τους 19 πόντους; Ο Δημητράκης και το αμερικανάκι. Με λέι-απ, με ραβέρσες, με διεισδύσεις στην καρδιά ανοργάνωτης ή μισο-οργανωμένης άμυνας, με αιφνιδιασμό, με βολές που κερδήθηκαν μες στο ζωγραφιστό. Όσο έχει τον Διαμαντίδη με το μυαλό-κομπιούτερ και το κορμί-θαύμα στη μηχανή του, ο Παναθηναϊκός έχει και τις λύσεις. Αρκεί να αισθάνεται ο 26χρονος διεθνής γερός και δυνατός.

Αυτός ο αστερίσκος είχε αρχίσει να απασχολεί πολλούς μέσα στο 2006... Όσο κυλούσαν οι μήνες, ο Διαμαντίδης έμοιαζε να υποφέρει από έλλειμμα ενέργειας και να παρασύρει μαζί του (στη στασιμότητα, αν όχι στην κατηφόρα) ολόκληρο τον Παναθηναϊκό. Η σεζόν του ξεκίνησε τον Ιούλιο και υπήρξε αφάνταστα κοπιαστική. Στην Εθνική ομάδα του Βελιγραδίου ο Διαμαντίδης υπήρξε αναντικατάστατος ηγέτης, ενώ ο Παναθηναϊκός χτίστηκε (και αυτός) γύρω από το σπάνιο ταλέντο του. Ακόμα κι αν ήταν ρομπότ, θα ένιωθε την κόπωση.

Εφόσον δεν σας πείθει ο γυμνός οφθαλμός, ρίξτε μια γρήγορη ματιά στη στατιστική του στην Ευρωλίγκα. Μετά τον α' γύρο, η παραγωγή του έπεσε από τους 10,2 πόντους στους 6,2 και από τις 4,2 ασίστ στις 2,5. Στον δεύτερο γύρο και στα προημιτελικά ο «Μήτσος» σούταρε 0/15 τρίποντα (!) και 55% δίποντα, ενώ στο πρώτο μισό της διοργάνωσης είχε 68% στα δίποντα, 38% στα τρίποντα. Τεράστιες οι διαφορές, αισθητή η κατρακύλα.

Ο Ομπράντοβιτς κατηγορήθηκε ότι φόρτωσε υπερβολικά την ομάδα του στη μίνι προετοιμασία του Φλεβάρη και η ξαφνική μετριότητα του Διαμαντίδη υπήρξε κραυγαλέο επιχείρημα. Αλλά ο Διαμαντίδης επιστρέφει και ο Παναθηναϊκός (τώρα που ξεπέρασε το σοκ από την ευρωπαϊκή αποτυχία) αισθάνεται ξανά δυνατός. Αρκεί να μην ξεχνάει ποιος είναι ο κινητήριος μοχλός του.

Το στυλ στο οποίο αρέσκεται η ομάδα αφήνει το επιθετικό ταλέντο τού Διαμαντίδη αναξιοποίητο και συχνά τον ευνουχίζει, αφού το σουτ δεν περιλαμβάνεται στα αντανακλαστικά του. Όταν αποφασίζει (ή υποχρεώνεται) να σουτάρει ο Δημητράκης, νιώθει συχνά κρύος και ανέτοιμος για κρίσιμες πρωτοβουλίες. Στην άμυνα είναι βεβαίως πρώτος, όπως και στα ριμπάουντ και στα κλεψίματα και στην οργάνωση του παιχνιδιού. Αλλά, διάβολε, τέτοιος παίκτης δεν επιτρέπεται να αρκείται σε ξεροκόμματα στην επίθεση.

Στην κανονική περίοδο της φετινής Α1, ο Λάκοβιτς επιχείρησε 204 σουτ, ο Σπανούλης 189, ο Χατζηβρέττας 141, αλλά ο Διαμαντίδης μόλις 127. Διαβάστε το αλλιώς και θα συμφωνήσετε αμέσως: ο Διαμαντίδης έκανε φέτος ένα σουτ ανά 4,9 λεπτά συμμετοχής, ενώ ο νεαρός Σάκοτα σούταρε μία φορά ανά 2,7 λεπτά! Οσο άτολμος κι αν είναι από τη φύση του ο ήρωας του Βελιγραδίου, αυτό πια πάει πολύ.