Ονειρεύεται και ο φτωχός... (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Θυμάμαι τι σκεφτόμουν, τι έλεγα και (επειδή scripta manent) τι έγραφα όταν πρωτοείδα την Εθνική ομάδα στο τουρνουά «Ακρόπολις», ένα μήνα πριν από το Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου: «Αυτή η ομάδα μπορεί να φτάσει ψηλά, επειδή έχει ένα σίγουρο όπλο. Τη σκυλίσια της άμυνα». Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είχε βρει τη συνταγή, αλλά και τους κατάλληλους παίκτες να την υλοποιήσει. Λίγες εβδομάδες αργότερα, πανηγυρίζαμε.

Μόλις ξεκουράστηκε και ξαπόστασε, ο «δράκος» βάλθηκε να σχεδιάζει το Μαρούσι της περιόδου 2005-06. Δίχως υψηλό προϋπολογισμό, με ελάχιστους βετεράνους και δίχως πρωτοκλασάτους σκόρερ γνώριζε ότι όφειλε να εφαρμόσει το ίδιο γιατρικό. Αφού μπορεί ο Τσαρτσαρής να νικήσει τον Νοβίτσκι, αφού μπορεί ο Ζήσης να νικήσει τον Πάρκερ, αφού μπορεί ο Ντικούδης να νικήσει τον Κιριλένκο, συνεπώς μπορεί και ο Στεφανίδης να νικήσει τον Εντνι, θα σκέφτηκε. Ο Καϊμακόγλου τον Βασιλόπουλο, ο Χόμαν τον Σχορτσιανίτη, ο Κολώκας τον Λιούις, ο Νοέας τον Χατζή, ο Μπουντούρης τον Παπαμακάριο. Και οπωσδήποτε ο πανούργος Μπλέικνι τον Εντνι.

Ο τέταρτος ημιτελικός ανάμεσα στο Μαρούσι και τον Ολυμπιακό τελείωσε με σκορ σχεδόν ίδιο με τον δεύτερο: 70-65 τότε, 70-66 χθες. Οι «κόκκινοι» είχαν 55% ευστοχία στα πρώτα 27 λεπτά του αγώνα, αλλά έβαλαν μόλις 3 καλάθια στα τελευταία 19 τους σουτ! «Η άμυνα είναι το όπλο που δεν μας προδίδει ποτέ», τόνισε ο πρωταγωνιστής του χθεσινού αγώνα Κώστας Καϊμακόγλου μετά το 2-2.

Υπερβολές, βέβαια. Επειδή ακριβώς ο Ολυμπιακός υπερέχει σε ταλέντο, προσωπικότητες και δυναμική, οι αγώνες στο ΣΕΦ έμελλε εξαρχής να αποτελέσουν μαρτύριο για την ταπεινή ομάδα του Γιαννάκη. Φαντάζεστε όμως να είχε το Μαρούσι αβαντάζ έδρας; Θα έτρεμε τώρα το έδαφος στο λιμάνι.

Οχι ότι δικαιούται να νιώθει ήσυχος ο Ολυμπιακός μετά τα χθεσινά. Σε σαράντα λεπτά, αποκτά δικαίωμα στο όνειρο και ο πιο φτωχός. Η best-of-five περιορίστηκε πια στα στενά όρια ενός αγώνα, με σαφές φαβορί, αδιαμφισβήτητο αουτσάιντερ, αλλά και άδηλη εξέλιξη. Το όνειρο της συμμετοχής στους τελικούς οιστρηλατεί πλέον μία ομάδα που, εφόσον προκριθεί, κερδίζει (θεωρητικά τουλάχιστον) και το τριετές συμβόλαιο της ULEB. Το άγχος, όμως, βασανίζει τους άλλους. Ο Ολυμπιακός είναι αυτός που αισθάνεται υποχρεωμένος να νικήσει.

Στον Παναθηναϊκό, τα βλέπουν αυτά και γελάνε. Όταν φτάσει η ώρα των τελικών με τον Ολυμπιακό (μάλλον), οι παίκτες του Ομπράντοβιτς θα έχουν στα πνευμόνια τους συσσωρευμένη ξεκούραση 10 ημερών. Το ΝΒΑ μάς δίδαξε χθες (με το «διπλό» του Μαϊάμι στο Ντιτρόιτ) ότι το έλλειμμα ενέργειας μπορεί να καταστρέψει μια ομάδα, οσοδήποτε ισχυρή. Άλλοι προπονητές θα σας πουν ότι είναι καλύτερα να διατηρούνται οι παίκτες ετοιμοπόλεμοι και ζεστοί, παρά να περιμένουν άπραγοι χωρίς να γνωρίζουν καν πότε επιστρέφουν στη δράση.

Υπάρχουν, βέβαια, ομάδες και ομάδες. Άλλη οικονομία δυνάμεων μπορεί να κάνει ο Ολυμπιακός των 12 διεθνών και άλλη το Μαρούσι των ολίγων έμπειρων και των πολλών πιτσιρικάδων. Άλλη ο Παναθηναϊκός και άλλη ο Αρης (που επίσης περιμένει).

Ούτε ψύλλος στον κόρφο των «κιτρινόμαυρων» της Θεσσαλονίκης. Κάνουν σχέδια τόσες εβδομάδες, ποντάροντας σε αναμέτρηση με το Μαρούσι, αλλά μπορεί ξαφνικά να τους προκύψει Ολυμπιακός. Αν συμβεί αυτό, η Ευρωλίγκα θα γίνει όνειρο θερινής νυκτός.