Γιουρούσι, γιουρούσι, έρχεται το Μαρούσι… (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Έχω την αίσθηση, φίλε αναγνώστη, ότι δεν μας θέλει πλέον κανείς. Οτι είμαστε ναυαγοί, ξεχασμένοι σε ένα μικρό νησάκι στο πουθενά. Δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί κανείς για μας, ούτε σκοπεύει ποτέ του να περάσει από τα μέρη μας, για να μάθει αν ζούμε, αν υπάρχουμε. Θα καταλήξουμε σαν τον τρελό ναυαγό της διαφήμισης, να οδηγούμε αμάξια που ξέβρασε το κύμα.

Οι απορρίψεις έρχονται η μία μετά την άλλη. Δεν μας θέλει ο Ρόκε Ζούνιορ (που όταν μεγαλώσει θα το μετανιώσει, αλλά τότε θα είναι αργά), δεν μας θέλει ούτε ο Χουάν και ρωτάει αν είμαστε ρατσιστές. Αν ήμασταν, θα έλεγε ο κ. Πολύδωρας στη Βουλή ότι οι Πακιστανοί είναι αυτοί που επιδίδονται στο σπορ της απαγωγής μεταξύ τους; Και ο Σκιλασί φαίνεται να μη μας θέλει και ο Κίλι Γκονζάλες, παρ’ όλο που ο Παναθηναϊκός παραδοσιακά, όταν ακούει το όνομα Γκονζάλες, βρίσκει λεφτά για να καλύψει όποια οικονομική διαφορά.

Ούτε αυτός ο Βάσκος ο Βαλβέρδε μας καταδέχθηκε, πού να μιλήσουμε, λοιπόν, για Γκρόνκιερ και Λόβενκραντς. Και μη μου πείτε ότι είναι θέμα χρημάτων, διότι και στην Τζένιφερ Λόπεζ δίναμε μέχρι και το Καραϊσκάκη, αλλά αυτή μας γύρισε την πλάτη. Και να πεις ότι είναι ωραία από πίσω…

Σίγουρα περνάμε κρίση. Ο Θόδωρος, ο οδηγός μου, με πληροφόρησε ότι μέχρι και τα γερόντια, οι Rolling Stones, που πήγαν πενταήμερη με το σχολείο τους στην Ατλαντίδα και το παίζουν τζόβενα, ακύρωσαν τη συναυλία τους στην Αθήνα. Χριστός και Παναγία, κάτι συμβαίνει. Σκέφτομαι μη μας έχουν ματιάσει για την εκπληκτική Γιουροβίζιον που φτιάξαμε. Εκτός αν παρεξηγήθηκαν όλες του κόσμου οι φυλές που ο δεύτερος αγαπημένος μου Θοδωρής, ο Ρουσόπουλος, δεν πήγε να δώσει το πρώτο βραβείο στους Νορβηγούς πελάτες του Φουστάνου.

Εδώ πρέπει να πω ότι έγινε ένα τραγικό λάθος. Κακώς επέλεξαν τον υπουργό Επικρατείας να κάνει την απονομή, όταν τη μέρα εκείνη δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει ο Βασίλης Κοντοβαζαινίτης. Μικρές λεπτομέρειες, που κάνουν όμως τη διαφορά.

Εκτός του ότι δεν έρχεται κανείς, φεύγουν και πολλοί, που σίγουρα θα μας λείψουν.
Οπως ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, που ανεβαίνει στο Βελιγράδι για να αναλάβει τον Ερυθρό Αστέρα. Κάτι μου λέει ότι είναι το πρώτο βήμα για να πάει μετά στην Παρτιζάν, αν και πιστεύω ότι δεύτερο εμφύλιο οι αδελφοί Σέρβοι, μέσα σε τόσα λίγα χρόνια, αποκλείεται να αντέξουν.

Πάντως, τα πράγματα γενικά δεν πάνε καθόλου καλά και δεν ξέρω αν το έχει αντιληφθεί ο κόσμος. Εγώ, ως κοσμοπολίτης, που διαβάζω ξένο Τύπο και Βασίλη Σκουντή (το ίδιο πράμα είναι, αφού και τα δύο πρέπει να τα μεταφράσεις), έχω την αίσθηση ότι συμβαίνουν σημαντικά γεγονότα, που κάποιοι φροντίζουν τεχνηέντως να τα περνάνε στα ψιλά.

Tο χθεσινό «Sportime» με έκανε πραγματικά να ανησυχήσω. Αιτία, το άρθρο του αγαπημένου μου Σκουντή, που κρύβει πολλά μυστικά.

«Χθες το πρωί στα γραφεία του Αμαρουσίου τα τηλέφωνα χτυπούσαν συνεχώς. Οπαδοί του Παναθηναϊκού ήθελαν εισιτήρια, για να βάλουν κι αυτοί ένα χεράκι, ώστε να ηττηθεί ο "αιώνιος" και να υποχρεωθεί στην ταλαιπωρία και στο ρίσκο του πέμπτου ματς. Προς τιμήν τους οι Μαρουσιώτες αρνήθηκαν να ανοίξουν την… κερκόπορτα και επέλεξαν να πολεμήσουν ή να πεθάνουν, όντας αυτοί και κανείς άλλος…».

Ολα αυτά, φίλε αναγνώστη, δίπλα μας, στο Μαρούσι. Και μη νομίσει κανείς αφελής ότι μιλάει για μπάσκετ. Κάτι άλλο κρύβεται από πίσω, που ο άνθρωπος δυσκολεύεται να το αποκαλύψει. Η συνέχεια μιλάει από μόνη της.

«Αλλά σ' όποιον (τον πέμπτο ή τον έβδομο) ουρανό και αν απογειωθεί ο νικητής της σειράς, δεν θα αντικρίσει τον Παναθηναϊκό μονάχα κουρασμένος, αλλά και μπαρουτοκαπνισμένος. Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενο το Μαρούσι, παίζει την καλύτερη άμυνα στην Ελλάδα. Υποτιμώντας και τη δική του δύναμη, αλλά και τον αντίπαλο, ο Ολυμπιακός ενίοτε αποδεικνύεται αφελής. Αντί να σημαδέψει τον Σχορτσιανίτη στη ρακέτα, βαράει στο γάμο του Καραγκιόζη… Το Μαρούσι αμύνεται περί πάτρης και ο Ολυμπιακός μερικές φορές επιτίθεται περί πάρτης. Μεταξύ μας, εκτός από την αφέλεια ή τη λανθασμένη σκόπευση, παίζει και η αδυναμία των "ερυθρολεύκων" να διασπάσουν τη γραμμή Μαζινό, που στήνει με επιτηδειότητα ο Γιαννάκης και παγιδεύει κάθε αντίπαλο».

Μπαρουτοκαπνισμένοι, γάμοι του Καραγκιόζη, το Μαρούσι αμύνεται περί πάτρης, ο Ολυμπιακός περί πάρτης, λανθασμένες σκοπεύσεις, γραμμές Μαζινό, και θέλετε να μου πείτε να μην ανησυχώ και ότι το άρθρο αυτό έχει γραφτεί για αγώνα μπάσκετ; Ξυπνήστε πριν είναι πολύ αργά! Κάτι άλλο συμβαίνει…

Αυτό είναι ο λόγος που έφτιαξα με τα ίδια μου τα χέρια αυτό το σκίτσο στο κέντρο της σελίδας. Ο οπλαρχηγός Γιαννάκης, ευτυχισμένος μετά τη μάχη του Αμαρουσίου. Είναι από την προσωπική μου συλλογή και το θεωρώ «αποκλειστική». Και μη μου πείτε ότι δεν είναι «αποκλειστικό». Εκτός αν θεωρείτε «αποκλειστικό» την είδηση που έδωσε πριν από λίγες μέρες καλός συνάδελφος από τη Θεσσαλονίκη στην εφημερίδα «GOAL», που ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ότι ο Θόδωρος Αγγελόπουλος δεν ενδιαφέρεται για τον ΠΑΟΚ. Είναι ο ίδιος που λίγες μέρες πριν, πάλι αποκλειστικά, είχε αποκαλύψει το ενδιαφέρον του κ. Αγγελόπουλου…