Για τον ΠΑΟΚ ο κατήφορος δεν έχει τέλος (Sportday / Χρ.Χαραλαμπόπουλος)

Πιστεύω ότι αν ύστερα από χρόνια κάποιος προσπαθήσει να γράψει την ιστορία του ΠΑΟΚ, θα σταματήσει στην ανακοίνωση που δημοσιοποίησε το Σάββατο ο Ερασιτέχνης ΠΑΟΚ και η συντονιστική επιτροπή. Αυτή η ανακοίνωση είναι το πιο χαμηλό σκαλοπάτι της ιστορίας του «Δικεφάλου του Βορρά». Δεν ξέρω αν έχει και πιο κάτω, αλλά έτσι όπως εμφανίζονται τα πράγματα, πολύ φοβάμαι ότι ο κατήφορος δεν έχει τέλος. Υπάρχουν πολλοί τρόποι και ενέργειες για να χάσει κάποιος άνθρωπος την αξιοπρέπειά του. Δεν ήξερα, όμως, ότι υπάρχουν και ενέργειες για να χάσουν την αξιοπρέπειά τους και οι ομάδες.

Γιατί με αυτή την ανακοίνωση τύπου «Βασιλάκη Καΐλα», που απευθύνεται στον Θ. Αγγελόπουλο και -εν ολίγοις- τον παρακαλεί να αγοράσει τον ΠΑΟΚ, ο «Δικέφαλος» επέτρεψε σε κάποιους να ξεπουλήσουν την αξιοπρέπεια που αποπνέει η ιστορία του. Κανείς από αυτούς τους παρορμητικούς και εξόχως επιπόλαιους παράγοντες του Ερασιτέχνη δεν αναρωτήθηκε αν το «φημολογούμενο» ενδιαφέρον του Αγγελόπουλου ήταν πραγματικό ή ένα πυροτέχνημα που διέδιδαν δεξιά και αριστερά, είτε ο Γούμενος είτε οποιοσδήποτε άλλος που θα ήθελε να δημιουργήσει εντυπώσεις, να πουλήσει μούρη ή να αγοράσει χρόνο. Και αν αναρωτήθηκε, γιατί άραγε δεν προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον Θ. Αγγελόπουλο για να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το «φημολογούμενο» ενδιαφέρον;

Μήπως γιατί μόνο κάποιος ανόητος θα μπορούσε να πιστέψει ότι με τη δημοσιοποίηση αυτής της γελοίας ανακοίνωσης ο Θ. Αγγελόπουλος θα «υποχρεωνόταν» να εκδηλώσει το ενδιαφέρον του; Και από ανόητους στο περιβάλλον του ΠΑΟΚ υπάρχει αφθονία. Το αποκορύφωμα της γελοιότητας που αποπνέει η ανακοίνωση βρίσκεται στη σημείωση που τη συνοδεύει. Ειδικά στο σημείο που το Δ.Σ. του Ερασιτέχνη και η συντονιστική επιτροπή εκφράζουν τη βεβαιότητά τους ότι η Πολιτεία θα «διευκολύνει» τον Θ. Αγγελόπουλο, δηλαδή θα προχωρούσε σε χάρισμα χρεών, παράταση προθεσμιών, παράβαση νόμων ή ψήφιση ειδικών νόμων, που άλλωστε έγιναν στο παρελθόν και για «άλλους». Στο τέλος της σημείωσης, φυσικά, υπάρχει και το μνημειώδες γλείψιμο (περί Ολυμπιακών Αγώνων και μεγάλων ευεργετών) που δίνει σε όλη την ανακοίνωση μια εξαιρετικά γλοιώδη χροιά, για την οποία πολύ θα ντρέπονταν εκείνοι οι ΠΑΟΚτσήδες που έχτισαν το πρώτο γήπεδο του «Δικεφάλου» πριν από το 1940, εκεί στη φιλοσοφική. Οι ΠΑΟΚτσήδες εκείνοι που μιλούσαν για την ομάδα τους χαρακτηρίζοντάς τον «Μπιζίμ ΠΑΟΚ».

Ο δικός μας ΠΑΟΚ. Από την εποχή του Παντελάκη και μετά, στον ΠΑΟΚ έγινε έμμονη ιδέα ο επενδυτής-ευεργέτης. Που θα ερχόταν -αδιάφορο από πού- και θα έριχνε τα εκατομμύριά του για να κάνει τον «Δικέφαλο» πρωταθλητή και να μπει στο μάτι των χαμουτζήδων. Κανείς απ’ όσους ανέλαβαν την ομάδα, έχοντας την οικονομική αυτάρκεια, είχε το σχέδιο και τη γνώση για να βοηθήσει τον «Δικέφαλο» να ισορροπήσει πρώτα και μετά να σκαρφαλώσει προς τα πάνω. Και όταν ο ένας μετά τον άλλον πουλούσαν («παρέδιδαν») στον επόμενο, ο μέσος όρος της ποιότητας του ανθρώπου που αναλάμβανε τις τύχες του ΠΑΟΚ κατέβαινε ένα σκαλί τη φορά, για να φτάσουμε στο σημερινό θέατρο σκιών.

Όλοι εκπαιδεύτηκαν να αφήνουν τη λύση στα χέρια της Πολιτείας, των θεσσαλονικαρχών βουλευτών και υπουργών δηλαδή, που στο όνομα των ψήφων έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διαιωνίζουν το πρόβλημα. Σαν να δίνεις ινσουλίνες σ’ έναν εθισμένο στα γλυκά, ο οποίος, συν τοις άλλοις, δουλεύει σε ζαχαροπλαστείο, και να πιστεύεις ότι θα τον σώσεις. Σε πολλούς μπορεί κάποιος να αναζητήσει ευθύνες και να τις προσωποποιήσει. Όμως, στα δικά μου τα μάτια, αυτοί που φταίνε περισσότερο είναι οι ίδιοι οι φίλοι του ΠΑΟΚ. Αυτοί οι 40 χιλιάδες άνθρωποι που κάποτε γέμιζαν την Τούμπα. Όλοι αυτοί είναι δολοφόνοι. Όλοι αυτοί σκότωσαν μία ομάδα. Μέσα τους. Με την αδιαφορία τους. Και επιτρέπουν τώρα στον καθένα να γυρίζει ένα άδειο τομάρι στις αγορές, ζητώντας μια καλή τιμή. Του αξίζει αυτή η κατάντια του ΠΑΟΚ;

Η εμπορικότερη ομάδα του κόσμου

H αλήθεια είναι ότι σε όλα σχεδόν τα Παγκόσμια Κύπελλα ξεκινάει ως φαβορί. Οχι μόνο γιατί έχει τις περισσότερες κατακτήσεις, αλλά γιατί από τότε που ο Τσαρλς Μίλερ αποβιβάστηκε στην πατρίδα του καφέ με μία μπάλα στα χέρια, οι Βραζιλιάνοι πήραν το ποδόσφαιρο από το χέρι και το πήγαν πολύ μακριά. Εκεί που βρίσκεται η χαρά της ζωής. Ο καφές, η σάμπα και το ποδόσφαιρο -δηλαδή οι ποδοσφαιριστές- είναι από τα σημαντικότερα εξαγωγικά προϊόντα της χώρας.

Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές μπορείς να συναντήσεις σε κάθε σημείο του κόσμου, όπου παίζεται ποδόσφαιρο. Είναι όλοι Ροναλντίνιοι μήπως; Οχι, βέβαια. Αλλά στις συνειδήσεις των ανθρώπων οι Βραζιλιάνοι θεωρούνται κάτοχοι του απόλυτου ποδοσφαιρικού μυστικού. Που κάνει τους ανθρώπους να ξεσηκώνονται από τις κερκίδες ή τους καναπέδες αντικρίζοντας τη μαγεία του περιττού που γεννάει το θέαμα.

Η Βραζιλία γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι η δημοφιλέστερη και συνακόλουθα εμπορικότερη ομάδα του κόσμου. Για τους περισσότερους είναι και η καλύτερη. Όταν η NIKE αποφάσισε να μπει γερά στο ποδόσφαιρο μετά το Μουντιάλ των ΗΠΑ, υπόγραψε μια δεκαετή συμφωνία χορηγίας και προμήθειας αθλητικού υλικού πολλών εκατομμυρίων με την εθνική Βραζιλίας. Τον ιδανικό πρεσβευτή του δημοφιλέστερου παιχνιδιού στον κόσμο. Οι αριθμοί που περιστρέφονται γύρω από την εμπορική διαχείριση της εικόνας της Βραζιλίας και των ποδοσφαιριστών της προξενούν ίλιγγο.
Και είναι απολύτως φυσικό. Μέχρι χθες είχαν πουληθεί περίπου 60 χιλιάδες εισιτήρια για τις προπονήσεις της «σελεσάο» στο αθλητικό κέντρο της Ελβετίας, όπου έχει καταλύσει η αποστολή για την προετοιμασία της εν όψει Μουντιάλ. Τα τηλεοπτικά δικαιώματα για τις προπονήσεις τα έχουν αγοράσει περίπου 100 τηλεοράσεις. Ολα αυτά μπορεί να ακούγονται υπερβολικά μόνο σε κάποιον που δεν είναι μυημένος. Όμως, όλοι οι άλλοι, είτε υποστηρίζουν τη Βραζιλία είτε όχι, καταλαβαίνουν το γιατί.