Ο ΠΑΟΚ και οι λύσεις των πρόθυμων πολιτικών (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Η απόγνωση οδηγεί στο να (φτάνει να) πιστεύει κανείς... τα απίστευτα. Ακόμα κι ότι ο Αγγελόπουλος θα σώσει, με το να αγοράσει, τον ΠΑΟΚ.

Ο ρεαλισμός, πάλι, οδηγεί στη γνώση. Εδώ, στο να ξέρει κανείς (και δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη «εσωτερική» πληροφόρηση) ότι τα απίστευτα γίνονται... στα έργα.
Η πραγματική ζωή είναι άλλο. Στην πραγματική ζωή, το να ασχοληθεί αυτός ο Αγγελόπουλος μ' αυτόν τον ΠΑΟΚ ήταν πιο απίθανο κι απ' το να πήγαινε αυτός ο Ριβάλντο, σίριαλ με το οποίο περάσαμε μήνες και μήνες, σ' αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Η απόγνωση είναι δικαιολογημένα για τους φίλους του ΠΑΟΚ. Ο ρεαλισμός είναι, τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι, για εμάς τους απ' έξω.

ΠΑΟΚ και Αγγελόπουλος ήταν καταδικασμένο προξενιό, μια πιθανότητα στο εκατομμύριο, που απ' ό,τι φαίνεται το σκάρωσαν σαν σανίδα σωτηρίας στον ναυαγό (τι είχαν, τι έχαναν) επιτήδειοι τύποι με το ύποπτο συμφέρον να μπάσουν τον μπίζνεσμαν στην μπάλα. Κι άμα τους κάτσει, που λένε; Ύστερα, εν καιρώ, θα του ψιθύριζαν... με το αζημίωτο τα μυστικά για να «προστατεύσει» την επένδυσή του!

Κάθε σοβαρός επιχειρηματίας θα έκανε το ίδιο. Αυτό που έκανε με τη χθεσινή τελειωτική ανακοίνωσή του ο Αγγελόπουλος. Η χρήση της λέξης «εμπλοκή» (στα κοινά του «Δικεφάλου του Βορρά») τα περιγράφει όλα. Και που έβγαλε την ανακοίνωση, πάλι πολύ ήταν. Αλλά κι αυτός με κάποιον τρόπο όφειλε να φρενάρει τη σχεδόν καθημερινή παρέλαση των λουσάτων φωτογραφιών, της δικής του και της συζύγου του, στα ευκαιριακά πρωτοσέλιδα.

Ο λόγος φυσικά για το ότι ο Αγγελόπουλος δεν «ενεπλάκη» στην περιπέτεια-ΠΑΟΚ δεν είναι τα πρωτοσέλιδα και η κοσμικότητα. Ότι δηλαδή ερχόταν... τρε μπανάλ να 'χεις παίξει ψηλά στις «Κοριέρε Ντέλα Σέρα» και στις «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν» και στους «Τάιμς» αυτού του κόσμου, για να καταλήξεις πρώτη σελίδα στα «Σπορ» και την «Αθλητική». Αυτά κάνουν απλώς καλό κουτσομπολιό και γεμίζουν μεσημεριανάδικα.

Ο μοναδικός λόγος είναι ο απλούστατος και ο πιο οδυνηρός: ο ΠΑΟΚ είναι αποκρουστικό πεδίο για οποιονδήποτε σοβαρό επιχειρηματία το σκεφτεί να ασχοληθεί. Πρέπει, εκτός από σοβαρός επιχειρηματίας, να 'ναι και πιο τρελός απ' τους τρελούς ΠΑΟΚτσήδες. Επιπλέον, αυτή η πλευρά του (του τρελού ΠΑΟΚτσή) να υπερισχύει της άλλης (του σοβαρού επιχειρηματία). Ο Αγγελόπουλος δεν φημίζεται για ΠΑΟΚτσής. Πολύ περισσότερο, δεν φημίζεται για τρελός. ΠΑΟΚτσής ή γενικώς.

Οι ευγενείς προθέσεις των οπαδών-καταληψιών, που ζουν με το όνειρο να οδηγήσουν τον ΠΑΟΚ απ' τη φουρτούνα του Τριγώνου των Βερμούδων στο λιμάνι και να τον δουν νοικοκυρεμένο να μπαίνει σε διαδικασία προόδου, είναι θεμιτές. Αλλά, όπως και οι ίδιοι παραδέχονται, τα μυαλά τους πονάνε. Τα πονεμένα μυαλά δεν είναι χρήσιμος σύμβουλος.

Η απόγνωση, θα αντέτεινε κανείς, δικαιολογεί τα πάντα. Ίσως δικαιολογεί ακόμη και την πίεση να λύσει το πρόβλημα του ΠΑΟΚ... η κυβέρνηση. Σημαίνει ότι, ενδεχομένως δίχως να το συνειδητοποιούν, αυθυποβάλλονται στη διαδικασία της συναλλαγής. Κάνε κάτι (κύριε Ορφανέ, εν προκειμένω) για να σε θυμηθούμε στις εκλογές. Έκανε κάτι ο υφυπουργός. Εξασφάλισε ότι ο αναπνευστήρας θα δίνει οξυγόνο στον ασθενή για ακόμα μία εβδομάδα. Και λοιπόν;

Εάν για κάτι ο ΠΑΟΚ έχει γίνει αποκρουστικός ως επιχειρηματική προοπτική, αυτό δεν είναι τα χρέη. Χρέη είχαν συσσωρευθεί στις αρχές της δεκαετίας του '90 και στον Ολυμπιακό. Χρέη είχαν συσσωρευθεί πρόπερσι και στην ΑΕΚ.

Ο ΠΑΟΚ έχει γίνει αποκρουστικός πρωτίστως εξαιτίας των δεινών που έχουν συσσωρευθεί απ' το να πρέπει να εμπλέκεται κάθε τρεις και λίγο (περίπου εκβιαστικά) η κυβέρνηση για να του... λύνει το πρόβλημα. Απ' τις αλλεπάλληλες λύσεις των πρόθυμων πολιτικών είναι που έφτασε εδώ όπου έφτασε.